Wyobraźmy sobie grę w kółko i krzyżyk, w której kratki znanego diagramu są ponumerowane od 1 do 9:
1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 |
Teraz weźmy sygnaturę dla PDL, w której są programy \(\bigcirc_1,\bigcirc_2,\dots,\bigcirc_9\) oraz
\({\times}_1,{\times}_2,\dots,{\times}_9\), odpowiadające wpisywaniu kółek i krzyżyków w odpowiednie kratki.
Poza tym mamy trzy zmienne zdaniowe \(win_\bigcirc,win_{\times},draw.\)
Struktury nad tą sygnaturą opisują możliwe (choć niekoniecznie zgodne z powszechnie znanymi regułami) rozgrywki.
Zadanie 1
Napisać zdanie, które wyraża fakt, że poczynając od aktualnego stanu, po wpisaniu kółka bądź krzyżyka w kratkę \(n\), nic więcej w nią już nie można wpisać.
Zadanie 2
Napisać zdanie, które wyraża fakt, że w aktualnym stanie każdy ruch jest możliwy.
Zadanie 3
Napisać zdanie, które wyraża fakt, że poczynając od aktualnego stanu, gracze wykonują ruchy na przemian.
Zadanie 4
Napisać zdanie, które wyraża fakt, że poczynając od aktualnego stanu, po wpisaniu kółka bądź krzyżyka w kratkę \(n\), nic więcej w nią już nie można wpisać.
Zadanie 5
Napisać zdanie, które wyraża fakt, że poczynając od aktualnego stanu, jeśli nikt nie wpisze kółka bądź krzyżyka w kratkę \(n\), to można to zrobić poźniej, a po wykonaniu tego ruchu już nigdy więcej.
Zadanie 6
Napisać zdanie, które wyraża fakt, że ze stanów z rozstrzygniętym wynikiem gry już nie można wykonywać ruchów.
Zadanie 7
Napisać zdanie, które wyraża fakt, że poczynając od aktualnego stanu, zakładając prawdziwość w nim zdań z poprzednich zadań, to aby dotrzeć do stanu wygrywającego dla gracza używającego kółek, trzeba ustawić jakieś trzy kółka w linię.
Zadanie 8
Napisać zdanie, które wyraża fakt, że poczynając od aktualnego stanu, , zakładając prawdziwość w nim zdań z poprzednich zadań, gracz używający kółek ma strategię wygrywającą.
Zadanie 9
Napisać zdanie, które wyraża fakt, że poczynając od aktualnego stanu, zakładając prawdziwość w nim zdań z poprzednich zadań, gracz używający kółek ma strategię wygrywającą.
Zadanie 10
Na ilustracji przedstawiona jest struktura Kripkego dla PDL. Jest tylko jeden program atomowy \(a\) i jedna zmienna zdaniowa \(t\), która prawdziwa jest tylko w jednym stanie, oznaczonym gwiazdką.
UWAGA: Link do ZMODYFIKOWANEGO\({}^2\) (tzn. po raz drugi) obrazka
Napisać formuły PDL, które rozróżniają poszczególne stany zaznaczone grubymi strzałkami: dla każdej pary spośród nich należy napisać formułę, która jest prawdziwa w jednym z tych stanów a fałszywa w drugim.
Zadanie 11
Niech w sygnaturze będzie jeden program atomowy \(s\) i dwie zmienne zdaniowe \(p\) i \(q\).
Struktura \(\mathfrak{m}\) jest lewostronnie ograniczonym i prawostronnie nieskończonym łańcuchem, w którym interpretacja programu \(s\) jest następnikiem.
Napisać zdanie \(\varphi\) logiki PDL, które wyliczone w początkowym stanie łańcucha wyraża następującą własność:
"Istnieje taki stan \(x\), od którego począwszy \(q\) jest zawsze prawdziwe (natomiast \(p\) może być prawdziwe albo fałszywe), a we wszystkich stanach od początkowego aż do \(x\) włącznie \(p\) jest zawsze prawdziwe (natomiast \(q\) może być prawdziwe albo fałszywe)."
Zadanie 12
Niech w sygnaturze będzie jeden program atomowy \(s\) i jedna zmienna zdaniowa \(p\).
Struktura \(\mathfrak{m}\) jest lewostronnie ograniczonym i prawostronnie nieskończonym łańcuchem, w którym interpretacja programu \(s\) jest następnikiem. Strukturę \(\mathfrak{m}\) można naturalnie traktować jako nieskończony ciąg zerojedynkowy: tam gdzie \(p\) jest prawdziwe, są jedynki, a tam gdzie jest fałszywe są zera.
Udowodnić, że dla dowolnego deterministycznego automatu skończonego \(A\) nad alfabetem \(\{0,1\}\) istnieje zdanie \(\varphi\) logiki PDL, które wyliczone w początkowym stanie łańcucha wyraża następującą własność:
"Jeśli \(w\) jest prefiksem słowa \(\mathfrak{m}\), oraz \(w\) nie jest akceptowane przez automat \(A\), to istnieje inne słowo \(v\) której jest akceptowane przez \(A\) i takie, że \(wv\) jest prefiksem \(\mathfrak{m}\)."
Zadanie 13
Rozważamy modele dla PDL postaci skończonego łańcucha złożonego z dwóch programów atomowych: \(u\) i \(v\). Między każdymi dwoma kolejnymi stanami przechodzi jeden i tylko jeden z tych programów. Zmienne zdaniowe są dwie: \(p\) prawdziwa tylko w pierwszym stanie łańcucha i \(k\) prawdziwa tylko w ostatnim stanie. Innych zmiennych zdaniowych nie ma.
Każdą taką strukturę można naturalnie uważać również za strukturę pierwszego rzędu, wówczas \(u\) i \(v\) są relacjami dwuargumentowymi a \(p\) i \(k\) relacjami jednoargumentowymi.
Udowodnić, że dla każdego zdania \(\varphi\) logiki MSO istnieje zdanie \(\phi\) logiki PDL takie, że dla każdej struktury \(\mathfrak{A}\) jak powyżej, \(\phi\) jest prawdziwe w stanie początkowym struktury \(\mathfrak{A}\) wtedy i tylko wtedy, gdy \(\mathfrak{A}\models\varphi\).
Niech \(f\) będzie jednoargumentowym symbolem funcji i niech
\(\mathcal{A}=\bigcup_{n\in \mathbb{N}}Mod(\forall x f^n(x) =x)\),
gdzie \(f^n(x)\) to \(n\)-krotne złożenie \(f(\ldots(f(x))\ldots)\).
Wykazać, że ani \(\mathcal{A}\) nie można zdefiniować żadnym zbiorem zdań logiki pierwszego rzędu, ani
dopełnienia \(\mathcal{A}\) nie można zdefiniować pojedynczym zdaniem logiki pierwszego rzędu.
Niech dany będzie niesprzeczny, skończony zbióor zdań \(\Delta\) nad pewną ustaloną i również
skończoną sygnaturą \(\Sigma\). Wykazać, że istnieje zbiór \(\Delta_0\subseteq\Delta\) taki, że \(\Delta_0\models\Delta\), a ponadto zdania w \(\Delta_0\) są niezależne: dla każdego \(\varphi\in\Delta_0\) mamy \(\Delta_0\setminus\{\varphi\}\not\models\Delta_0\).
Niech \(\mathfrak{H}^n\) to struktura której uniwersum to hiperkostka \(H^n=\{0,1\}^n\), a jednyna relacja dwuargumentowa \(E^{\mathfrak{H}^n}\) jest zdefiniowana tak:
\(E^{\mathfrak{H}^n}(x,y)\) wtw, gdy \(x\) i \(y\) różnią się dokładnie na jednej pozycji.
Jakie jest maksymalne \(m\) takie, że gracz II ma strategię wygrywającą w grze Ehrenfeuchta \(G_m(\mathfrak{H}^4,\mathfrak{H}^3)\)?
Rozważamy modele dla PDL postaci skończonego łańcucha złożonego z dwóch programów atomowych: \(u\) i \(v\). Między każdymi dwoma kolejnymi stanami przechodzi jeden i tylko jeden z tych programów. Zmienne zdaniowe są dwie: \(p\) prawdziwa tylko w pierwszym stanie łańcucha i \(k\) prawdziwa tylko w ostatnim stanie. Innych zmiennych zdaniowych nie ma.
Każdą taką strukturę można naturalnie uważać również za strukturę pierwszego rzędu, wówczas \(u\) i \(v\) są relacjami dwuargumentowymi a \(p\) i \(k\) relacjami jednoargumentowymi.
Udowodnić, że dla każdego zdania \(\varphi\) logiki MSO istnieje zdanie \(\phi\) logiki PDL takie, że dla każdej struktury \(\mathfrak{A}\) jak powyżej, \(\varphi\) jest prawdziwe w stanie początkowym struktury \(\mathfrak{A}\) wtedy i tylko wtedy, gdy \(\mathfrak{A}\models\phi\).
Algebrę relacyjną z liniowym porządkiem na danych można skonstruować na dwa sposoby. Załózmy, że \(\leq\) jest relacją liniowego porządku na wszystkich elementach, które mogą się pojawić w krotkach, a w sygnaturze nie ma stałych.
Pierwszy sposób polega na tym, że do każdej bazy danych wprowadzamy dodatkową tabelę \(LEQ\) o dwóch kolumnach, która zawiera wszystkie krotki \(\langle a,b\rangle\) dla \(a,b\) należacych do aktywnej dziedziny i takich, że \(a\leq b.\) Wówczas zwykłe wyrażenia algebry relacyjnej mogą wykorzystać \(LEQ\) jak każdą inną tabelę. Jednak \(LEQ\) uważamy za część składni zapytań, a nie zwykłą tabelę w bazie.
Drugi sposób polega na tym, że nie zwiększamy liczby tabel, ale poszerzamy składnię i w warunku \(\theta\) selekcji \(\sigma_\theta(E)\) dopuszczamy także nierówności postaci \(i\leq j\) dla \(i,j\) nie większych niż liczba kolumn w \(E\). Semantyka jest oczywista, np. \([\![\sigma_{i\leq j}(E)]\!]=\{\vec{a}\in [\![E]\!]:a_i\leq a_j\}.\)
Pokazać, że zbiory zapytań wyrażalnych w obu formalizmach są takie same.
Wykazać, że dla każdego ustalonego skończonego grafu \(\mathfrak{G}\) (ta litera to gotyckie G) i każdego ustalonego \(m\in\mathbb{N}\), następujący problem decyzyjny może zostać rozstrzygnięty przez deterministyczną maszynę Turinga, która obok taśmy z danymi tylko do odczytu ma taśmę roboczą o długości \(O(\log n)\) (za \(n\) przyjmujemy długość danych wejściowych algorytmu):
Dany: kod skończonego grafu \(\mathfrak{H}\) (gotyckie H) w postaci macierzy incydencji podanej wierszami.
Pytanie: Czy gracz II ma strategię wygrywającą w grze \(G_m(\mathfrak{G},\mathfrak{H})\)?
Czy następująca formuła logiki drugiego rzędu jest tautologią dla \(n>1\):
\(\forall E\left[\left(\begin{array}{c}\forall xE(x,x)\land\\ \forall xy(E(x,y)\to E(y,z))\land\\ \forall xyz((E(x,y)\land E(y,z))\to E(x,z)))\end{array}\right)\to\forall x_{1}\dots x_{n}\ \bigvee _{{0\leq i< j\leq n}}E(x_{i},x_{j}))\right]\) \(\to\) \((\exists y_{1}\ldots y_{{n-1}}\forall z\bigvee _{{i=1}}^{{n-1}}y_{i}=z)\)
Odpowiedz TAK lub NIE na wybrane trzy spośród poniższych pytań. Każda poprawna odpowiedź daje \(0.5\) punkta, każda niepoprawna \(-0.5\) punkta. W razie udzielenia odpowiedzi na więcej pytań, do wyniku zaliczymy trzy najgorsze z nich. Odpowiedzi proszę pisać na tej kartce!
Rozważamy skończone grafy \(\mathfrak{G}\) (ta litera to gotyckie G, w rozwiązaniu można pisać zwykłe G) nad sygnaturą składającą się z jednego dwuargumentowego symbolu relacyjnego \(E\).
Napisać zdanie \(\varphi\) logiki egzystencjalnej drugiego rzędu (tzn. postaci \(\exists R_{1}\ldots\exists R_{k}\psi(R_{1},\ldots,R_{k}),\) w którym \(\psi\) jest zdaniem pierwszego rzędu) takie, że dla każdego skończonego grafu \(\mathfrak{G}\) zachodzi równoważność: \(\mathfrak{G}\models\varphi\) wtw \(\mathfrak{G}\) ma cykl Eulera.
Pokazać, że żadne zdanie \(\varphi\) logiki pierwszego rzędu nie ma tej własności, że dla każdego skończonego grafu \(\mathfrak{G}\) zachodzi równoważność: \(\mathfrak{G}\models\varphi\) wtw \(\mathfrak{G}\) ma cykl Eulera.
Niech wyrażenie \(E\) algebry relacyjnej ma taką właściwość, że żadne podwyrażenie \(E\) nie ma więcej niż \(k\) kolumn. Pokazać, że istnieje algorytm obliczający wartość \([\![E]\!]\) w bazie strukturze \(\mathfrak{A}\), który działa w czasie \(O(n^{k}\log n),\) gdzie \(n\) to liczność dziedziny aktywnej \(\mathfrak{A}\).
Przy projektowaniu algorytmu należy założyć, że dziedzina aktywna składa się z liczb całkowitych typu integer, a do dyspozycji są jednowymiarowe tablice indeksowane nieujemnymi liczbami całkowitymi i zawierające takież liczby. Dostęp do komórki tablicy jest wykonywany w czasie jednostkowym, podobnie jak operacje arytmetyczne i porównania na liczbach całkowitych. Relacje z \(\mathfrak{A}\) są przekazywane do algorytmu właśnie w takich tablicach: relacja o \(l\) kolumnach jest reprezentowana przez \(l\) tablic, a dane zajmują początkowe indeksy.
Rozważamy skończone drzewa binarne \(\mathfrak{T}\) (ta litera to gotyckie T, w rozwiązaniu można pisać zwykłe T) nad sygnaturą składającą się z dwóch dwuargumentowych symboli relacyjnych \(L\) i \(P\), przy czym \(L(x,y)\) oznacza że \(y\) to lewy syn ojca \(x\), podobnie dla \(P\) oznaczającego prawego syna. Każdy wiechołek może mieć 0, 1 lub 2 synów, zawsze najwyżej jednego lewego jednego prawego.
Udowodnić, że dla każdego naturalnego \(n\) istnieje zdanie \(\varphi _{n}\) logiki pierwszego rzędu, w którym występują tylko dwie zmienne (które można rekwantyfikować tak często jak potrzeba), takie że dla każdego skończonego drzewa binarnego \(\mathfrak{T}\) zachodzi równoważność: \(\mathfrak{T}\models\varphi _{n}\) wtw \(\mathfrak{T}\) jest pełnym drzewem binarnym o głębokości \(n\).
Sygnatura składa się z dwuargumentowego symbolu funkcyjnego \(\circ\), jednoargumentowego symbolu funkcyjnego \(inv\) i symbolu stałej \(id\). Model \(\mathfrak{F}\) (ta litera to gotyckie F, w rozwiązaniu można pisać zwykłe F) nad tą sygnaturą nazywamy grupą bijekcji, gdy jego uniwersum stanowi zbiór wszystkich bijekcji \(f:A\to A\) dla pewnego zbioru \(A,\) a operacje mają następujące interpretacje: \(\circ^{\mathfrak{F}}\) to operacja składania funkcji, \(inv^{\mathfrak{F}}\) to operacja brania funkcji odwrotnej, a \(id^{\mathfrak{F}}\) to funkcja indentycznościowa z \(A\) w \(A\).
Udowodnić, że nie istnieje zbiór \(\Gamma\) zdań logiki pierwszego rzędu taki, że \(\mathfrak{B}\models\Gamma\) wtedy i tylko wtedy, gdy \(\mathfrak{B}\) jest izomorficzny do pewnej grupy bijekcji.
Rozważamy skończone grafy nieskierowane \(\mathfrak{G}\) (ta litera to gotyckie G, w rozwiązaniu
można pisać zwykłe G) nad sygnaturą składającą się z jednego dwuargumentowego
symbolu relacyjnegoE.
Napisć zdanie logiki MSO postaci \(\forall X_1\ldots\forall X_k\psi(X_1,\ldots,X_k)\), w którym \(\psi\) jest
zdaniem pierwszego rzędu takie,że dla każdego skończonego grafu \(\mathfrak{G}\) zachodzi równoważność:
\(\mathfrak{G}\models\varphi\) wtw \(\mathfrak{G}\) jest drzewem (nieskierowanym).
Pokazć, że nie istnieje zdanie \(\varphi\) logiki pierwszego rzędu o tej własności, że dla
każdego nieskierowanego (skończonego lub nie) grafu \(\mathfrak{G}\) zachodzi równoważność:
\(\mathfrak{G}\models\varphi\) wtw każdy wierzchołek \(\mathfrak{G}\) należy do pewnego cyklu w tym grafie.
Dane są dwie tabele \(A\) i \(B\) o dwóch kolumnach każda. Ta pierwsza składa się z \(n_A\)
wierszy.
Zaprojektowć algorytm wyliczenia wartości wyrażenia algebry relacyjnej
\(A\setminus\pi_{12}(\sigma_{1=3}(A\times B))\).
Przy projektowaniu algorytmu należy założyć, że dziedzina aktywna składa się z liczb
całkowitych typu integer, a do dyspozycji są dwukolumnowe tablice, których wiersze
indeksowane są nieujemnymi liczbami całkowitymi i zawierają takież liczby.
W algorytmie należy użyć dokładnie jednej takiej tablicy o rozmiarze \(n_A\) wierszy i
kilku dodatkowych zmiennych typu integer. Oznacza to,że wykorzystujemy dokładnie
tyle pamięci, ile zajmie wynik. Proszę nie używć wskaźników, rekursji i innych metod
ukrytego alokowania dodatkowej pamięci.
Tabele \(A\) i \(B\) są tylko do odczytu, przy czym można założyć, że są one posortowane.
Jeśli rozwiązanie będzie z tego korzystć, proszę o tym założeniu wspomnieć.
Rozważamy skończone skierowane cykle \(\mathfrak{C}\) (ta litera to gotyckie C, w rozwiązaniu
można pisć zwykłe C) nad sygnaturą składającą się z jednego dwuargumentowego
symbolu relacyjnego \(E\).
Udowodnić, że dla każdego naturalnego \(n\) istnieje formuła
\(\varphi_n(x,y,z)\) logiki pierwszego rzędu, w której występują tylko trzy zmienne (które można rekwantyfikowć
tak często jak potrzeba), takie że dla każdego skończonego cyklu \(\mathfrak{C}\) zachodzi równoważność:
\((\mathfrak{C}, x : a, y : b, z : c)\models\varphi_n(x,y,z)\) wtw \(\mathfrak{C}\) ma \(3n\) krawędzi, a skierowane
odległości z \(a\) do \(b\), z \(b\) do \(c\) i z \(c\) do \(a\) wszystkie wynoszą po \(n\).
Niech \(\varphi\) będzie zdaniem \(\forall x\forall y(y =f(g(x)) \to(\exists u(u=f(x)\land y =g(u))))\) oraz
niech \(\psi\) będzie zdaniem
\(\forall x[f(g(f(x))) =g(f(f(x)))]\). Czy \(\{\psi\}\models\varphi\)?
Problem 1A
Let signature \(\Sigma=\{+, s, f, 0\}\) consist only of function symbols, and let + be binary, \(s\) and \(f\) unary, 0 constant. In the algebra \(\mathfrak{A}=\langle A, +^\mathfrak{A}, s^\mathfrak{A},f^\mathfrak{A}, 0^\mathfrak{A}\rangle\) the function \(f^\mathfrak{A}\) is said to be periodic, if there exists\(k \in A\), \(k \not =0^\mathfrak{A}\) such tha tfor every \(x\in A\) holds \(f^\mathfrak{A}(x+k)=f^\mathfrak{A}(x)\).
\(f^\mathfrak{A}\) is standard periodic, if there exists \(k=s^\mathfrak{A}(\ldots s^\mathfrak{A}(0^\mathfrak{A})\ldots)\) such that for each \(x\in A\) holds \(f^\mathfrak{A}(x+k)=f^\mathfrak{A}(x)\).
For each of the following classes of structures determine, if it is
i) axiomatisable by a single sentence
ii) axiomatisable by a set of sentences, but not by a single sentence
iii) is not axiomatisable by any set of sentences
1. The class of structures \(\mathfrak{A}=\langle A, +^\mathfrak{A}, s^\mathfrak{A}, f^\mathfrak{A}, 0^\mathfrak{A}\rangle\) over \(\Sigma\), in which \(f^\mathfrak{A}\) is periodic
2. The class of structures \(\mathfrak{A}=\langle A, +^\mathfrak{A}, s^\mathfrak{A}, f^\mathfrak{A}, 0^\mathfrak{A}\rangle\) over \(\Sigma\), in which \(f^\mathfrak{A}\) is standard periodic
3. The class of structures \(\mathfrak{A}=\langle A, +^\mathfrak{A}, s^\mathfrak{A}, f^\mathfrak{A}, 0^\mathfrak{A}\rangle\) over \(\Sigma\), in which \(f^\mathfrak{A}\) is not standard periodic
Problem 2A
We work with the class of directed graphs (self-loops are permitted). Give an example of two such graphs \(\mathfrak{G}_1\) and \(\mathfrak{G}_2\) such that:
1. For each graph \(\mathfrak{H}\) with at most 7 vertices, \(\mathfrak{G}_1\) contains an induced subgraph isomorphic to \(\mathfrak{H}\) if and only if \(\mathfrak{G}_2\) contains an induced subgraph isomorphic to \(\mathfrak{H}\).
2. Player I has a winning strategy in the game \(G_7(\mathfrak{G}_1,\mathfrak{G}_2).\)
Problem 3A
We consider the structure
\(\mathfrak{P}=\langle \mathbb{R}^3,B^\mathfrak{P}\rangle\), where the relation \(B^\mathfrak{P}\) is 3-ary and defined as follows:
\(B^\mathfrak{P}(a,b,c)\) holds if and only if \(a,b,c\) are all different and collinear, and moreover \(b\) belongs to the line segment connecting \(a\) and \(c\).
Write a first-order formula \(\varphi\) such that
\((\mathfrak{P},x_1:a_1,x_2:a_2,x_3:a_3,x_4:a_4)\models\varphi\) if and only of the points \(a_1,a_2,a_3,a_4\) lay on a common plane.
Monoid to struktura \(\mathfrak{M}=\langle M,\circ,e\rangle\), w której
dwuargumentowa operacja \(\circ\) jest łączna, a stała \(e\) jest jej
elementem neutralnym.
Monoid \(\mathfrak{M}\) jest skończenie generowany, jeśli istnieje
skończenie wiele elementów \(a_1,\ldots,a_n\in M\) takich, że każde
\(a\in M\) można wyrazić za pomocą \(\circ\) stosowanej do tych
elementów. Na przykład monoid \(\langle
A^*,\cdot,\varepsilon\rangle\) słów nad alfabetem \(A\) z konkatenacją i
słowem pustym jest skończenie generowany wtedy i tylko wtedy, gdy \(A\)
jest skończony.
Monoid \(\mathfrak M=\langle M,\circ,e\rangle\) jest definiowany w
\(\mathfrak{N}\) formułami \(\mu(x), \ \nu(x,y,z)\) i \(\epsilon(x)\) nad
sygnaturą arytmetyki, jeśli
\(M=\{a\in\mathbb{N}~|~(\mathfrak{N},x:a)\models\mu\}\), dla
dowolnych \(a,b,c\in M\) zachodzi: \(a\circ b=c\) wtedy i tylko wtedy, gdy
\((\mathfrak{N},x:a,y:b,z:c)\models\ \nu\) oraz \(e\) jest jedynym elementem
\(M\) dla którego \((\mathfrak{N},x:e)\models\epsilon.\)
Zad. 1
Wykaż, ze klasa monoidów skończenie generowanych nie jest
aksjomatyzowalna żadnym zbiorem zdań.
Zad. 2
Dla danych \(\mu(x),\ \nu(x,y,z)\) i \(\epsilon(x)\) nad sygnaturą arytmetyki, które
definiują monoid w \(\mathfrak{N}\), napisz zdanie \(\gamma\) nad sygnaturą
arytmetyki, używające ich jako podformuł, takie że
\(\mathfrak{N}\models \gamma\) wtedy i tylko wtedy, gdy monoid definiowany
przez \(\mu,\ \nu\) i \(\epsilon\) jest skończnie generowany.
Zad. 3
Rozważamy dwa grafy \(\mathfrak{T}_1=\langle T_1,E_1\rangle\) i
\(\mathfrak{T}_2=\langle T_2,E_2\rangle\) określone jak następuje:
\(T_1=\{1,2,\ldots,15\},\) \(E_1=\{\langle n,2n+1\rangle~|~n,2n+1\in T_1\}\)
\(T_2=\{1,2,\ldots,11\},\) \(E_2=\{\langle n,2n+1\rangle~|~n,2n+1\in T_2\}\)
Napisz zdanie o minimalnej randze kwantyfikatorowej, które rozróżnia
\(\mathfrak{T}_1\) i \(\mathfrak{T}_2\). Należy uzasadnić poprawność
zdania, można nie uzasadniać jego minimalności.
A {\em monoid} is a structure \(\mathfrak{M}=\langle M,\circ,e\rangle\),
where binary operation \(\circ\) is associative and constant \(e\) is its
neutral element.
Monoid \(\mathfrak{M}\) is finitely generated, if there exist
finitely many elements \(a_1,\ldots,a_n\in M\) such that every \(a\in M\) can be
expressed using those elements and \(\circ\). For example, the monoid
\(\langle A^*,\cdot,\varepsilon\rangle\) of words over an alphabet \(A\) with
concatenation and empty word is a finitely generated iff \(A\) is finite.
Monoid \(\mathfrak M=\langle M,\circ,e\rangle\) is defined in
\(\mathfrak N\) by formulas \(\mu(x),\ \nu(x,y,z)\) and \(\epsilon(x)\) over the
signature of arithmetics, if
\(M=\{a\in\mathbb{N}~|~(\mathfrak{N},x:a)\models\mu\}\), for every
\(a,b,c\in M\) the equality \(a\circ b=c\) holds if and only if
\((\mathfrak{N},x:a,y:b,z:c)\models\nu\) and \(e\) is the only element of
\(M\) such that \((\mathfrak{N},x:e)\models\epsilon.\)
Problem 1
Prove that the class of finitely generated monoids is not
axiomatizable by any set od sentences of FO.
Problem 2
For given \(\mu(x),\ \nu(x,y,z)\) and \(\epsilon(x)\) over the signature
of arithmetics, which define a monoid in \(\mathfrak{N}\), write a
sentence \(\gamma\) over the signature of arithmetics, which may use
them as subformulas, and such that
\(\mathfrak{N}\models \gamma\) if and only if the monoid defined by
\(\mu,\ \nu\) and \(\epsilon\) is finitely generated.
Problem 3
We consider two graphs \(\mathfrak{T}_1=\langle T_1,E_1\rangle\) and
\(\mathfrak{T}_2=\langle T_2,E_2\rangle\) defined as follows:
\(T_1=\{1,2,\ldots,15\},\) \(E_1=\{\langle n,2n+1\rangle~|~n,2n+1\in T_1\}\)
\(T_2=\{1,2,\ldots,11\},\) \(E_2=\{\langle n,2n+1\rangle~|~n,2n+1\in T_2\}\)
Write a sentence of minimal possible quantifier rank, which
distinguishes \(\mathfrak{T}_1\) and \(\mathfrak{T}_2\). You should prove
the correcntess of your sentence, but you do not have to prove its
minimality.
Zadanie 1 (10 punktów) Niech sygnatura \(\Sigma\) składa
się tylko z symboli relacyjnych: dwuargumentowego \(E\) i jednoargumentowego \(P\). Rozważmy klasę \(\mathcal{A}\) struktur \(\mathfrak{A}=(A, E^{\mathfrak{A}}, P^{\mathfrak{A}})\) nad sygnaturą \(\Sigma\), w których \(E^{\mathfrak{A}}\) jest symetryczna i takich, że w każdej spójnej składowej \((A,E^{\mathfrak{A}})\) istnieje wierzchołek spełniający \(P^{\mathfrak{A}}\).
Określ, czy klasa \(\mathcal{A}\) jest (i) aksjomatyzowalna jednym zdaniem logiki pierwszego rzędu, (ii) aksjomatyzowalna zbiorem zdań logiki pierwszego rzędu, ale nie pojedynczym zdaniem, (iii) nieaksjomatyzowalna żadnym zbiorem zdań pierwszego rzędu.
Zadanie 2 (10 punktów) Prosty graf nieskierowany (zwany dalej grafem) to struktura \(\mathfrak{G}\) nad
sygnaturą z jednym dwuargumentowym symbolem relacyjnym \(E\), taka że relacja \(E^{\mathfrak{G}}\) jest symetryczna (tzn. jeśli \((x,y)\in E^{\mathfrak{G}}\) to \((y,x)\in E^{\mathfrak{G}}\)) i antyzwrotna (tzn. nie ma takich \(x\) że \((x,x)\in E^{\mathfrak{G}}\)). Dopełnieniem grafu \(\mathfrak{G}\) jest graf \(\overline{\mathfrak{G}}\) o tym samym zbiorze wierzchołków co \(\mathfrak{G}\), w którym występują dokładnie te krawędzie, które nie występują w \(\mathfrak{G}\).
Dla (i) \(n=5\) oraz dla (ii) \(n=6\) narysuj taki graf \(\mathfrak{G}\) o \(n\) wierzchołkach, żeby Gracz II miał strategię wygrywającą w grze Ehrenfeuchta-Fra\"{\i}ss\'e o możliwie wielu rundach na grafie \(\mathfrak{G}\) i jego dopełnieniu \(\overline{\mathfrak{G}}\). Im więcej rund uzyskasz, tym lepsze rozwiązanie. Napisz ile rund uzyskałeś/aś i, o ile to możliwe, podaj formułę logiczną o możliwie małej głębokości kwantyfikatorowej, która rozróżnia \(\mathfrak{G}\) i \(\overline{\mathfrak{G}}\).
Zadanie 3 (10 punktów) Napisz zdanie w monadycznej logice drugiego rzędu MSO, które definiuje klasę \(\mathcal{A}\) z zadania 1.
Zadanie 4 (10 punktów) Niech \(\mathfrak{A}=\langle \mathbb{Z}\times\mathbb{Z},E^\mathfrak{A},U^\mathfrak{A}\rangle,\) gdzie \(E\) jest symbolem relacji dwuargumentowej a \(U\) jest symbolem relacji jednoargumentowej. \(\langle x,y\rangle E^\mathfrak{A}\langle x',y'\rangle\) zachodzi wtedy i tylko wtedy, gdy (\(x=x'\) i \(|y-y'|=1\)) lub (\(|x-x'|=1\) i \(y=y'\)). Zatem \(\langle \mathbb{Z}\times\mathbb{Z},E^\mathfrak{A}\rangle\) to przeliczalny graf nieskierowany w kształcie kraty.
(i) Napisz zdanie \(\varphi\) logiki pierwszego rzędu wyrażające własność, że \(U^\mathfrak{A}\) jest sumą pewnego zbioru pełnych wierszy lub pewnego zbioru pełnych kolumn kraty \(E^\mathfrak{A}\).
(ii) Udowodnij, że nie istnieje zdanie \(\varphi\) logiki pierwszego rzędu wyrażające własność, że \(U^\mathfrak{A}\) jest sumą pewnego zbioru pełnych kolumn kraty \(E^\mathfrak{A}\).
TEST
Pytanie 1 (2 punkty) Czy istnieje liczba \(k\) taka, że dla każdego zdania \(\varphi\) logiki
pierwszego rzędu istnieje formuła \(\psi\) w której nie występują
kwantyfikatory, ciąg kwantyfikatorów
\(Q_1,\ldots,Q_k\in\{\forall,\exists\}\) i ciąg zmiennych \(x_1,\ldots,
x_k\) taki że tautologią jest
\[
\varphi \leftrightarrow Q_1x_1\cdots Q_kx_k\psi \qquad ?
\]
Pytanie 2 (2 punkty) Czy następujące zdanie logiki drugiego rzędu SO, nad sygnaturą z jednym dwuargumentowym symbolem relacyjnym \(E\), jest tautologią?
\begin{align*}
\exists R &[\forall x\forall y(E(x,y)\to R(x,y))
\ \land\ \forall x\forall y\forall z(R(x,y)\land R(y,z)\to R(x,z))
\ \land\ \exists x\exists y\neg R(x,y)] \\
\rightarrow \\
\exists P &[\exists x P(x)\ \land\ \exists x\neg P(x)
\ \land\ \forall x\forall y(P(x)\land E(y,x)\to P(y))]
\end{align*}
Pytanie 3 (2 punkty) Czy rozstrzygalny jest następujący problem:
Dane: zdanie \(\varphi\) logiki drugiego rzędu SO oraz skończony model \(\mathfrak{A}\) nad tą samą sygnaturą.
Pytanie: czy \(\mathfrak{A} \models \varphi\)?
Pytanie 4 (2 punkty) Czy dla każdej sygnatury \(\Sigma\) i każdej struktury \(\mathfrak{A}\) mocy \(\mathfrak{c}\) nad \(\Sigma\) istnieje przeliczalna struktura \(\mathfrak{B}\) nad \(\Sigma\) taka, że \(\mathfrak{A}\equiv\mathfrak{B}\)?
Pytanie 5 (2 punkty) Czy język słów nad alfabetem \(\{0,1\}\), które są palindromami jest definiowalny w logice pierwszego rzędu nad sygnaturą modeli-słów, w tym wypadku złożoną z binarnego \(\leq\) i unarnego \(X\)? Zakładamy, że prawdziwość \(X\) oznacza literę 1, a fałszywość literę 0.
Kolokwium z logiki dla informatyków 2013/2014
Zadanie 1 Rozważamy klasę \(\mathcal{A}\) wszystkich struktur, które są izomorficzne do struktury postaci \(\langle A^\mathbb{N},R\rangle\), gdzie \(A\) jest dowolnym niepustym zbiorem, \(A^\mathbb{N}\) jest zbiorem wszystkich nieskończonych ciągów elementów \(A\), zaś \(xRy\) zachodzi wtedy i tylko wtedy, gdy zbiór pozycji na których \(x\) i \(y\) się różnią, jest skończony.
Udowodnij że \(\mathcal{A}\) nie jest akjomatyzowalne żadnym zbiorem zdań logiki pierwszego rzędu nad sygnaturą składającą się wyłącznie z \(R\).
Zadanie 2 Niech struktura \(\mathfrak{A}=\langle A,<^\mathfrak{A}\rangle\) będzie liniowym porządkiem na \(A\) takim, że \(\mathfrak{A}\) jest 2-elementarnie równoważne strukturze \(\mathfrak{N}=\langle \mathbb{N}, <\rangle\). Czy z tego wynika, że
* \(A\) jest nieskończone;
* \(A\) ma element najmniejszy;
* Każdy element \(A\) ma tylko skończenie wiele elementów mniejszych od siebie?
Odpowiedzi uzasadnij.
Zadanie 3 Rozstrzygnij, czy następujące formuły mają dowód w systemie Gentzena dla logiki zdaniowej:
* \( (p\to q) \lor (q\to p)\)
* \((p\to ( q \to p)) \to p\)
Zadanie 1 (10 punktów) Rozważamy klasę grafów, czyli symetrycznych struktur (skończonych lub nieskończonych) bez pętli nad sygnaturą złożoną z jednego dwuargumentowego symbolu relacyjnego \(E.\) Graf \(\mathfrak{G}=\langle V,E\rangle\) jest dwudzielny gdy istnieją niepuste rozłączne podzbiory \(A,B\subseteq V\) takie, że \(E\subseteq (A\times B)\cup(B\times A)\).
Dla każdej z poniższych klas grafów
określ, czy jest ona
Zadanie 2 (10 punktów)
Relacja \(E\subseteq A\times A\) ma \textit{własność Churcha-Rossera} jeśli dla każdych \(a,b,c\) takich, że istnieją ścieżki od \(a\) do \(b\) i od \(a\) do \(c,\) istnieje \(d\), osiągalne ścieżkami zarówno z \(b\) jak i z \(c\). (Takie relacje są istotne w badaniach rachunku \(\lambda.\))
Udowodnij, że istnieje zdanie logiki MSO \(\varphi\) takie, że \(\langle A,E\rangle\models\varphi\) wtedy i tylko wtedy, gdy relacja \(E\) ma własność Churcha-Rossera.
Zadanie 3 (10 punktów)
Dla przypomnienia, spektrum \(\mathit{Spec}(\varphi)\) zdania \(\varphi\) to zbiór \(\{n\in\mathbb{N}~|\)istnieje model zdania \(\varphi\) mocy \(n\}.\)
Niech z zdaniu \(\varphi\) występują wyłącznie jednoragumentowe symbole relacyjne. Udowodnij, że \(\mathit{Spec}(\varphi)\) jest albo skończony, albo jego dopełnienie jest skończone.
Zadanie 4 (10 punktów)
Udowodnić, że struktury \(\langle\mathbb{Q}\times\mathbb{Z},\leq\rangle\) i \(\langle\mathbb{R}\times\mathbb{Z},\leq\rangle\), uporządkowane leksykograficznie z użyciem naturalnych porządków na \(\mathbb{Z}\), \(\mathbb{Q}\) i \(\mathbb{R},\) są elementarnie równoważne.
TEST
1.
Dana jest struktura \(\mathfrak{A}=\langle \{a,b\}^*,\cdot,a,b,\varepsilon\rangle\) słów nad alafabetem \(\{a,b\}\) z operacją konkatenacji oraz słowami jednoliterowymi \(a\) i \(b\) i słowem pustym jako stałymi. Czy istnieje formuła \(\varphi(x)\) logiki pierwszego rzędu z jedną zmienną wolną \(x\) taka, że język \(\{w~|~(\mathfrak{A},x:w)\models\varphi\}\) nie jest regularny?
2. Logikę \(L\) nazywamy \textit{monotoniczną}, jeśli z tego, że \(\Delta\models\varphi\) oraz \(\Gamma\supseteq\Delta\) wynika, że \(\Gamma\models\varphi.\)
Dla logiki trójwartościowej Sobocińskiego określamy, że \(\Delta\models\varphi\), gdy dla każdego wartościowania zmiennych zdaniowych wartościami ze zbioru \(\{0,\frac12,1\}\), jeśli wartości wszystkich zdań z \(\Delta\) wynoszą 1, to także wartość \(\varphi\) wynosi 1.
Czy logika trójwartościowa Sobocińskiego jest monotoniczna?
3. Czy gracz II ma strategię wygrywającą w standardowej grze Ehrenfeuchta-Fraisse o 4 rundach na następujących dwóch grafach nieskierowanych o 10 wierzchołkach:
* * | | * - * - * * - * - * | * * * | | * - * - * * - * - * / \ | * * *
4. Czy sekwent \(\{p,q\to p,\lnot q\}\vdash\{p,q\}\) jest dowodliwy w systemie Gentzena dla logiki zdaniowej?
5. Czy sekwent \(\vdash(\forall x P(x) \to \exists y \forall z R(y, z) ) \to \exists x \forall z (\lnot P(x) \lor R(x, z))\) jest dowodliwy w systemie Hilberta dla logiki pierwszego rzędu?
Dwa z zadań są osnute wokół Lematu Koeniga w następującym sformułowaniu:
Założenie: Graf \(\mathfrak{T}\) (gotyckie T) jest nieskończonym drzewem skierowanym, w którym stopień każdego wierzchołka jest skończony.
Teza: W drzewie \(\mathfrak{T}\) istnieje nieskończona ścieżka.
Sformalizuj jednym zdaniem pełnej logiki drugiego rzędu SO założenie Lematu Koeniga: napisz zdanie \(\varphi\) takie, że jeśli graf skierowany \(\mathfrak{T}\models\varphi,\) to \(\mathfrak{T}\) jest nieskończonym drzewem skierowanym, w którym stopień każdego wierzchołka jest skończony.
Udowodnij, że nie istnieje zbiór zdań \(\Delta\) logiki pierwszego rzędu formalizujący negację tezy Lematu Koeniga, czyli taki, że dla każdego grafu skierowanego \(\mathfrak{T}\), jeśli \(\mathfrak{T}\models\Delta\) to albo \(\mathfrak{T}\) nie jest drzewem, albo nie zawiera nieskończonej ścieżki.
Kwadrat kartezjański \(\mathfrak{G}^2\) grafu \(\mathfrak{G}=\langle G,E^\mathfrak{G}\rangle\) to struktura
\(\langle G\times G,E\rangle\), w której \(\langle(g,h),(g',h')\rangle \in E\) zachodzi wtedy i tylko wtedy, gdy \(\langle g,g'\rangle \in E^\mathfrak{G}\) i \(\langle h,h'\rangle \in E^\mathfrak{G}\).
1. Wykaż, że dla każdego skończonego grafu \(\mathfrak{G}\) o \(n > 1\) wierzchołkach zachodzi \(\mathfrak{G}^2\not\equiv_{n+1}\mathfrak{G}.\)
2. Podaj przykład skończonego grafu \(\mathfrak{G}\) o \(n > 1\) wierzchołkach spełniającego \(\mathfrak{G}^2\equiv_n\mathfrak{G}.\)
Niech zbiór \(X\) będzie spektrum zdania \(\varphi\) nad sygnaturą \(\Sigma\), tzn., niech \(X=\{ n\in\mathbb{N}~/~\)istnieje struktura \(\mathfrak{A}\) mocy \(n\) spełniająca \(\varphi\}.\)
Udowodnij, że zbiór \(\{ m+n~|~m,n\in X\}\) też jest spektrum pewnego zdania \(\psi\) (w konstrukcji wolno powiększyć sygnaturę o nowe symbole).
Dla danej formuły \(\varphi(x)\) w języku arytmetyki skonstruuj formułę \(\#\varphi(x)\), również w języku arytmetyki, o następującej własności:
\((\mathbb{N},x:n)\models \#\varphi(x)\) wtw \(|\{m\in\mathbb{N}~|~(\mathbb{N},x:m)\models\varphi(x)\}|=n.\)
Zadanie 1 (10 punktów)
Relacja \(E\subseteq A\times A\) ma własność silnej normalizacji jeśli dla każdego \(a\in A\) każda ścieżka zaczynająca się od \(a\) jest skończonej długości. (Takie relacje są istotne w badaniach systemów przepisywania termów i rachunku \(\lambda\).)
Udowodnij, że nie istnieje zdanie logiki pierwszego rzędu \(\varphi\) takie, że \(\langle A,E\rangle\models\varphi\) wtedy i tylko wtedy, gdy relacja \(E\) ma własność silnej normalizacji.
Zadanie 2 (10 punktów)
Udowodnij, że istnieje zdanie logiki MSO \(\varphi\) takie, że \(\langle A,E\rangle\models\varphi\) wtedy i tylko wtedy, gdy relacja \(E\) ma własność silnej normalizacji (zdefiniowaną w Zadaniu 1).
Zadanie 3 (10 punktów)
Zadanie dotyczy klasycznej logiki zdaniowej. Wykaż, że istnieją interpolanty \(\varphi_n\) zawierające wyłącznie zmienne zdaniowe \(p_1,\ldots,p_n\) oraz długości \(O(n),\), takie, że tautologiami są formuły
\(\left((p_1\lor z_1)\land(\lnot z_1\lor p_2\lor z_2)\land(\lnot z_2\lor p_3\lor z_3)\land\ldots\land(\lnot z_{n-2}\lor p_{n-1}\lor z_{n-1})\land(\lnot z_{n-1}\lor p_n)\right)\to\varphi_n\)
oraz
\(\varphi_n\to\left[\left((p_1\to x_1)\land((x_1\lor p_2)\to x_2)\land((x_2\lor p_3)\to x_3)\land\ldots\land((x_{n-1}\lor p_{n})\to x_n)\right)\to x_n\right].\)
Zadanie 4 (10 punktów)
To zadanie dotyczy algebry relacji. Antyzłączenie (ang. antijoin) dwóch wyrażeń \(E\) i \(F\) o odpowiednio \(m\) i \(n \) kolumnach, oznaczane \(E \triangleright_{i=j} F\), ma następującą semantykę:
\([[E \triangleright_{i=j} F]]=\{\vec{a}\in[[E]]~|~\)nie istnieje \(\vec{b}\in[[F]]\) takie, że \(a_i=b_j\}\).
Napisz wyrażenie standardowej algebry relacji, które jest równoważne \(E \triangleright_{i=j} F\).
1.
Czy dla każdej klasy \(\mathcal{A}\) skończonych grafów, która jest zamknięta na izomorfizmy, istnieje zbiór \(\Delta\) uniwersalnych zdań logiki pierwszego rzędu taki, że dla każdego skończonego grafu \(\mathfrak{A}\) zachodzi równoważność: \(\mathfrak{A}\in\mathcal{A}\) wtedy i tylko wtedy, gdy \(\mathfrak{A}\models\Delta.\) Czy i jakie modele nieskończone ma \(\Delta\) jest tu bez znaczenia.
Zdanie jest uniwersalne, gdy ma postać \(\forall x_1\ldots\forall x_n\varphi,\) gdzie \(\varphi\) nie zawiera kwantyfikatorów.
2.
Dla przypomnienia, spektrum \(\mathit{Spec}(\varphi)\) zdania \(\varphi\) to zbiór \(\{n\in\mathbb{N}~|\)istnieje model zdania \(\varphi\) mocy \(n\}.\) Wiadomo, że jeśli w zdaniu \(\varphi\) występują wyłącznie jednoragumentowe symbole relacyjne, to \(\mathit{Spec}(\varphi)\) jest albo skończony, albo jego dopełnienie jest skończone.
Czy istnieje zdanie \(\varphi\), w którym występuje wyłącznie jeden jednoragumentowy symbol funkcyjny, oraz \(\mathit{Spec}(\varphi)\) nie jest ani skończony, ani jego dopełnienie nie jest skończone?
3.
Czy poniższa formuła poprawnie formalizuje własność: "istnieje dokładnie jeden element, który spełnia formułę \(\varphi(x)\)":
\[\exists x\forall y(\forall z((z=x \lor z=y)\to\varphi(z))\to x=y).\]
4.
Formuła Peirce'a \(((p\to q)\to p)\to p\) nie jest twierdzeniem zdaniowej logiki intuicjonistycznej. Czy istnieje model Kripkego o jednym stanie, w którym ta formuła nie jest wymuszona?
5.
Czy istnieje formuła \(\varphi(n,m)\) w języku arytmetyki taka, która orzeka w standardowym modelu arytmetyki, że \(m\)-tą cyfrą rozwinięcia dziesiętnego liczby \(\pi=3.14\ldots\) jest \(n.\) Na przykład miałyby zachodzić
\((\mathfrak{N},m:1,n:3)\models\varphi\), \((\mathfrak{N},m:2,n:1)\models\varphi\), \((\mathfrak{N},m:3,n:2)\not\models\varphi\).
Zadanie 1
Częściowy porządek \(\mathfrak{A}=\langle A,\leq\rangle\) należy do klasy \(\mathcal{A}\) wtedy i tylko wtedy, gdy:
(a) zawiera nieskończenie wiele elementów minimalnych;
(b) każdy nie-minimalny element \(a\in A\) jest supremum pewnego skończonego zbioru elementów minimalnych w \(\mathfrak{A}\).
Czy klasa \(\mathcal{A}\) jest aksjomatyzowalna jednym zdaniem, aksjomatyzowalna zbiorem zdań ale nie jednym zdaniem, bądź nieaksjomatyzowalna nawet zbiorem zdań?
Zadanie 2
Gra w życie toczy się na nieskończonej planszy \(\mathbb{Z}\times\mathbb{Z}\). Sąsiadami komórki \((x,y)\) jest osiem komórek \((x',y')\neq (x,y)\) dla których \(|x-x'|\leq 1\) i \(|y-y'|\leq 1.\)
Każda komórka może znajdować się w jednym z dwóch stanów: może być albo żywa, albo martwa. Czas jest dyskretny, stany komórek zmieniają się synchronicznie wedle następujących reguł: martwa komórka, która ma dokładnie 3 żywych sąsiadów, staje się w następnym kroku żywa, a żywa komórka z 2 albo 3 żywymi sąsiadami pozostaje nadal żywa, w przeciwnym przypadku umiera.
Dana jest struktura \(\mathfrak{A}=\langle\mathbb{Z}\times\mathbb{Z},\leq_1,\leq_2,U\rangle,\) gdzie \((x_1,x_2)\leq_i(y_1,y_2)\) wtw \(x_i\leq y_i\). \(U\) jest relacją unarną, którą traktujemy jako wkazanie żywych komórek na planszy do gry w życie. Wykaż, że dla każdego \(k\) istnieje formuła \(\varphi_k(x)\) z jedną zmienną wolną, dla której zachodzi:
\((\mathfrak{A},x:a)\models\varphi\) wtw komórka \(a\) jest żywa po \(k\)-tym kroku gry w życie, startującej z pozycji opisanej przez \(U.\)
Zadanie 3
Zadanie dotyczy klasycznej logiki zdaniowej nad zbiorem zmiennych zdaniowych \(\{p_0,p_1,\ldots\}.\)
Skonstruować bądź udowodnić że nie istnieje zbiór \(\Delta\) zdań logiki zdaniowej taki, że wartościowania \(v\) spełniające zbiór \(\Delta\) to dokładnie takie, dla których zbiór \(\{i\in\mathbb{N}~|~v(p_i)=1\}\) jest skończony.
W poniższych zadaniach proszę rozstrzygnąć, czy podana formuła jest tautologią czy nie, oraz czy jest spełnialna czy nie. W czasie odpowiedzi wymagane będzie uzasadnienie.
Spektrum \(Spec(\varphi)\) zdania \(\varphi\) to zbiór wszystkich liczb naturalnych \(n\) takich, ze \(\varphi\) ma model o mocy \(n.\)
Standardowy model arytmetyki to struktura \(\mathbb{N}=\langle\omega,*^{\mathbb}{N},+^{\mathbb}{N},0^{\mathbb}{N},1^{\mathbb}{N},\leq^{\mathbb}{N}\rangle.\)
\(\mathrm{nwd}^{\mathbb{A}}(m,n)=\text{najwi"ekszy wsp"olny dzielnik $m$ i $n$.}\)\(m\) i \(n\).
Napisać formułę \(\varphi(x)\) nad \(\Sigma\) definiującą własność ,,być liczbą pierwszą”, tj., taką, że dla wszystkich wartościowań \(v:X\to\omega\)
\(\mathbb{X}\models\varphi[v]\ \ \text{wtw}\ \ \text{$v(x)$ jest liczb"a pierwsz"a.}\)\(v(x)\) jest liczbą pierwszą.
\(\displaystyle S^{\mathbb{Y}}(n) =n+1\) S Y n = + n 1 \(\displaystyle \beta^{\mathbb{Y}}(t,p,i) =\text{$\beta$}(t,p,i),\)\(\beta\) t p i β Y t p i = β t p i
gdzie \(\beta\) to funkcja beta Gödla, znana z wykładu, zaś \(\leq^{\mathbb{Y}}\) to zwykła nierówność.
Napisać formułę \(\varphi(x,y,z)\) nad \(\Sigma\) definiującą dodawanie, tj., taką, że dla wszystkich wartościowań \(v:X\to\omega\)
\(\mathbb{Y}\models\varphi[v]\ \ \text{wtw}\ \ v(x)+v(y)=v(z).\)
Podać taki przykład aksjomatyzowalnej klasy \(\mathcal{A}\) nad sygnaturą \(\Sigma\) (którą też można sobie wybrać), że \(Mod(\Sigma)\setminus\mathcal{A}\) nie jest aksjomatyzowalna.
Przypuśćmy, że \(E\) jest zbiorem równości normalnych, oraz że \(E\vdash _{{eq}}s=t.\) Udowodnić, że \(s=t\) też jest równością normalną.
\(\forall x\forall y\,(y=f(g(x))\to(\exists u\,(u=f(x)\land y=g(u))))\)
oraz niech \(\psi\) będzie zdaniem
\(\forall x\,[f(g(f(x)))=g(f(f(x)))].\)
Czy \(\{\psi\}\models\varphi?\)
Wykorzystując przestrzenie liniowe nad ciałem \(\mathbb{R}\) jako przykład, udowodnić, że może istnieć wiele różnych kongruencji \(\bar{r},\) rozszerzających daną relację równoważności \(r\) w \(G.\)
Czas na rozwiązanie zadań to 3 godziny od chwili ich rozdania. Wolno używać dowolnych notatek i podręczników, natomiast nie wolno ściągać. Osoby złapane na ściąganiu będziemy usuwać z egzaminu.
Wszystkie zadania są oceniane w skali 0-1-2-3 punkty, przy czym ważne jest uzasadnienie odpowiedzi. Na piątkę trzeba 10 punktów (w tym 4 zadania na co najmniej 2 punkty), na czwórkę 7 punktów (w tym co najmniej 2 zadania na co najmniej 2 punkty), a na trójkę 5 punktów (w tym co najmniej 2 zadania na co najmniej 2 punkty lub jedno zadanie na 3 punkty). Każdej osobie, kóra odda więcej niż cztery zadania, do wyniku zostaną policzone najsłabsze cztery spośród nich, tak więc nie opłaca się oddawać więcej niż czterech zadań.
Każde zadanie proszę napisać na osobnej kartce, podpianej imieniem, nazwiskiem i numerem indeksu.
Oceny z egzaminu zostaną wpisane tylko tym studentom, którzy dostarczą indeks z wpisanym zaliczeniem z ćwiczeń.
Mówimy, że funkcja \(F:\omega\to\omega\) jest definiowalna, gdy istnieje formuła \(\varphi(x,y)\) nad sygnaturą arytmetyki taka, że każdego wartościowania \(v:X\to\omega\) zachodzi
\(\mathbb{N}\models\varphi[v]\ \ \text{wtw}\ \ v(y)=F(v(x)).\)
Udowodnić, że jeśli funkcja \(F:\omega\to\omega\) jest definiowalna, to jest też definiowalna funkcja \(G:\omega\to\omega\) dana wzorem
\(G(n)=\begin{cases}0&\text{gdy $n=0,$}\\ F(G(n-1))&\text{gdy $n>0.$}\end{cases}\)
Udowodnić, że jeśli \(\mathcal{A}\) jest rozmaitością algebr, to \(Spec(\mathcal{A})\) jest zamknięte na mnożenie: jeśli \(m,n\in Spec(\mathcal{A}),\) to \(m\cdot n\in Spec(\mathcal{A}).\)
Podać przykład takiej klasy algebr \(\mathcal{A}\) nad sygnaturą \(\Sigma\) (która też jest do wyboru), która jest definiowalna, ale jej spektrum nie jest zamknięte na mnożenie.
\(f(x,y)=\begin{cases}x^{{2\cdot y}}&\text{gdy $x\neq 0$ lub $y\neq 0$,}\\ 0&\text{gdy $x=0$ i $y=0$.}\end{cases}\).
Napisać taką formułę pierwszego rzędu \(\varphi(x)\) nad \(\Sigma,\) z jedną zmienną wolną \(x\), która definiuje liczbę \(1,\) t.j., taką, że dla każdego wartościowania \(v:X\to\omega\) zachodzi \(\mathbb{E}\models\varphi[v]\) wtw \(v(x)=1.\)
Dla każdej sygnatury \(\Sigma\) i każdej klasy \(\mathcal{A}\) struktur nad \(\Sigma,\) jeśli klasa \(\mathcal{A}\) jest aksjomatyzowalna, to jest też aksjomatyzowalna podklasa \(\mathcal{A}\), składająca się ze struktur mocy nie większej niż \(\mathfrak{n}.\)
Przypuśćmy, że \(E\) jest zbiorem wszystkich równości dziwnych nad \(\Sigma,\) oraz że \(\mathbb{A}\) jest algebrą nad \(\Sigma\) taką, że \(\mathbb{A}\models E.\) Udowodnić, że dla każdego \(n\in\omega\) i każdego \(f\in\Sigma^{F}_{n},\) \(f^{\mathbb{A}}\) jest funkcją stałą. Czy z powyższych założeń wynika też, że \(|A|=1?\)
\(\bigl(\forall x\, f(a_{1}(x),a_{2}(x))=x\bigr)\land\bigl(\forall x\forall y\, a_{1}(f(x,y))=x\land a_{2}(f(x,y))=y\bigr).\)
Czy \(\varphi\) ma model o co najmniej dwóch elementach?
Czas na rozwiązanie zadań to 3 godziny od chwili ich rozdania. Wolno używać dowolnych notatek i podręczników, natomiast nie wolno ściągać. Osoby złapane na ściąganiu będziemy usuwać z egzaminu.
Wszystkie zadania są oceniane w skali 0-1-2-3 punkty, przy czym ważne jest uzasadnienie odpowiedzi. Na piątkę trzeba 10 punktów (w tym 4 zadania na co najmniej 2 punkty), na czwórkę 7 punktów (w tym co najmniej 3 zadania na co najmniej 2 punkty), a na trójkę 5 punktów (w tym co najmniej 2 zadania na co najmniej 2 punkty lub jedno zadanie na 3 punkty). Każdej osobie, kóra odda więcej niż cztery zadania, do wyniku zostaną policzone najsłabsze cztery spośród nich, tak więc nie opłaca się oddawać więcej niż czterech zadań.
Każde zadanie proszę napisać na osobnej kartce, podpisanej imieniem, nazwiskiem i numerem indeksu.
Rozważamy skończone grafy \(\mathfrak{G}\) (ta litera to gotyckie G, w rozwiązaniu można pisać zwykłe G) nad sygnaturą składającą się z jednego dwuargumentowego symbolu relacyjnego \(E\).
Napisać zdanie \(\varphi\) logiki egzystencjalnej drugiego rzędu (tzn. postaci \(\exists R_{1}\ldots\exists R_{k}\psi(R_{1},\ldots,R_{k}),\) w którym \(\psi\) jest zdaniem pierwszego rzędu) takie, że dla każdego skończonego grafu \(\mathfrak{G}\) zachodzi równoważność: \(\mathfrak{G}\models\varphi\) wtw \(\mathfrak{G}\) ma cykl Eulera.
Pokazać, że żadne zdanie \(\varphi\) logiki pierwszego rzędu nie ma tej własności, że dla każdego skończonego grafu \(\mathfrak{G}\) zachodzi równoważność: \(\mathfrak{G}\models\varphi\) wtw \(\mathfrak{G}\) ma cykl Eulera.
Niech wyrażenie \(E\) algebry relacyjnej ma taką właściwość, że żadne podwyrażenie \(E\) nie ma więcej niż \(k\) kolumn. Pokazać, że istnieje algorytm obliczający wartość \([\![E]\!]\) w bazie strukturze \(\mathfrak{A}\), który działa w czasie \(O(n^{k}\log n),\) gdzie \(n\) to liczność dziedziny aktywnej \(\mathfrak{A}\).
Przy projektowaniu algorytmu należy założyć, że dziedzina aktywna składa się z liczb całkowitych typu integer, a do dyspozycji są jednowymiarowe tablice indeksowane nieujemnymi liczbami całkowitymi i zawierające takież liczby. Dostęp do komórki tablicy jest wykonywany w czasie jednostkowym, podobnie jak operacje arytmetyczne i porównania na liczbach całkowitych. Relacje z \(\mathfrak{A}\) są przekazywane do algorytmu właśnie w takich tablicach: relacja o \(l\) kolumnach jest reprezentowana przez \(l\) tablic, a dane zajmują początkowe indeksy.
Czy następująca formuła logiki drugiego rzędu jest tautologią dla \(n>1\):
\(\forall E\left[\left(\begin{array}{c}\forall xE(x,x)\land\\ \forall xy(E(x,y)\to E(y,z))\land\\ \forall xyz((E(x,y)\land E(y,z))\to E(x,z)))\end{array}\right)\to\forall x_{1}\dots x_{n}\ \bigvee _{{0\leq i< j\leq n}}E(x_{i},x_{j}))\right]\) \(\to\) \((\exists y_{1}\ldots y_{{n-1}}\forall z\bigvee _{{i=1}}^{{n-1}}y_{i}=z)\)
Odpowiedz TAK lub NIE na wybrane trzy spośród poniższych pytań. Każda poprawna odpowiedź daje \(0.5\) punkta, każda niepoprawna \(-0.5\) punkta. W razie udzielenia odpowiedzi na więcej pytań, do wyniku zaliczymy trzy najgorsze z nich. Odpowiedzi proszę pisać na tej kartce!
Rozważamy skończone grafy \(\mathfrak{G}\) (ta litera to gotyckie G, w rozwiązaniu można pisać zwykłe G) nad sygnaturą składającą się z jednego dwuargumentowego symbolu relacyjnego \(E\).
Napisać zdanie \(\varphi\) logiki drugiego rzędu postaci \(\exists R_{1}\ldots\exists R_{k}\psi(R_{1},\ldots,R_{k}),\) w którym \(\psi\) jest zdaniem pierwszego rzędu takie, że dla każdego skończonego grafu \(\mathfrak{G}\) zachodzi równoważność: \(\mathfrak{G}\models\varphi\) wtw \(\mathfrak{G}\) ma cykl Eulera.
Pokazać, że nie istnieje zdanie \(\varphi\) logiki pierwszego rzędu o tej własności, że dla każdego skończonego grafu \(\mathfrak{G}\) zachodzi równoważność: \(\mathfrak{G}\models\varphi\) wtw \(\mathfrak{G}\) ma cykl Eulera.
Niech \(k\in\mathbb{N}\) będzie stałą. Wykazać, że jeśli \(E\) jest wyrażeniem algebry relacyjnej i maksymalna liczba kolumn w podwyrażeniach \(E\) wynosi \(k\), to istnieje algorytm obliczający wartość \([\![E]\!]\) w każdej strukturze \(\mathfrak{A}\) i działający w czasie \(O(n^{k}\log n),\) gdzie \(n\) to liczność dziedziny aktywnej \(\mathfrak{A}\).
Przy projektowaniu algorytmu należy założyć, że dziedzina aktywna składa się z liczb całkowitych typu integer, a do dyspozycji są jednowymiarowe tablice indeksowane nieujemnymi liczbami całkowitymi i zawierające takież liczby. Dostęp do komórki tablicy jest wykonywany w czasie jednostkowym, podobnie jak operacje arytmetyczne i porównania na liczbach całkowitych. Relacje z \(\mathfrak{A}\) są przekazywane do algorytmu właśnie w takich tablicach: relacja o \(l\) kolumnach jest reprezentowana przez \(l\) tablic, a dane zajmują początkowe indeksy. Wynik obliczenia zwraca się analogicznie.
Rozważamy skończone drzewa binarne \(\mathfrak{T}\) (ta litera to gotyckie T, w rozwiązaniu można pisać zwykłe T) nad sygnaturą składającą się z dwóch dwuargumentowych symboli relacyjnych \(L\) i \(P\), przy czym \(L(x,y)\) oznacza że \(y\) to lewy syn ojca \(x\), podobnie dla \(P\) oznaczającego prawego syna. Każdy wiechołek może mieć 0, 1 lub 2 synów, zawsze najwyżej jednego lewego jednego prawego.
Udowodnić, że dla każdego naturalnego \(n\) istnieje zdanie \(\varphi _{n}\) logiki pierwszego rzędu, w którym występują tylko dwie zmienne (które można rekwantyfikować tak często jak potrzeba), takie że dla każdego skończonego drzewa binarnego \(\mathfrak{T}\) zachodzi równoważność: \(\mathfrak{T}\models\varphi _{n}\) wtw \(\mathfrak{T}\) jest pełnym drzewem binarnym o głębokości \(n\).
Sygnatura składa się z dwuargumentowego symbolu funkcyjnego \(\circ\), jednoargumentowego symbolu funkcyjnego \(inv\) i symbolu stałej \(id\). Model \(\mathfrak{F}\) (ta litera to gotyckie F, w rozwiązaniu można pisać zwykłe F) nad tą sygnaturą nazywamy grupą bijekcji, gdy jego uniwersum stanowi zbiór wszystkich bijekcji \(f:A\to A\) dla pewnego zbioru \(A,\) a operacje mają następujące interpretacje: \(\circ^{\mathfrak{F}}\) to operacja składania funkcji, \(inv^{\mathfrak{F}}\) to operacja brania funkcji odwrotnej, a \(id^{\mathfrak{F}}\) to fukcja indentycznościowa z \(A\) w \(A\).
Udowodnić, że nie istnieje zbiór \(\Gamma\) zdań logiki pierwszego rzędu taki, że \(\mathfrak{B}\models\Gamma\) wtedy i tylko wtedy, gdy \(\mathfrak{B}\) jest izomorficzny do pewnej grupy bijekcji.
\(\mathrm{nwd}^{\mathbb{A}}(m,n)=\text{najwi"ekszy wsp"olny dzielnik $m$ i $n$,}\)\(m\) i \(n\),
zaś \(1^{\mathbb{A}}\) to zwykła jedynka.
Napisać formułę \(\varphi(x)\) nad \(\Sigma\) definiującą własność ,,być kwadratem liczby pierwszej”, tj., taką, że dla wszystkich wartościowań \(v:X\to\omega\)
\(\mathbb{X}\models\varphi[v]\ \ \text{wtw}\ \ \text{$v(x)$ jest kwadratem liczby pierwszej.}\)\(v(x)\) jest kwadratem liczby pierwszej.
\(\beta^{\mathbb{X}}(t,p)=\text{$\beta$}(t,p),\)
gdzie \(\beta\) to funkcja beta Gödla, znana z wykładu, zaś \(+^{\mathbb{X}},0^{\mathbb{X}},1^{\mathbb{X}}\) to zwykłe dodawanie, 0 i 1.
Napisać formułę \(\varphi(x,y,z)\) nad \(\Sigma\) definiującą mnożenie, tj., taką, że dla wszystkich wartościowań \(v:X\to\omega\)
\(\mathbb{X}\models\varphi[v]\ \ \text{wtw}\ \ v(x)*v(y)=v(z).\)
\(\displaystyle S^{\mathbb{Y}}(n) =n+1\) S Y n = + n 1 \(\displaystyle \beta^{\mathbb{Y}}(t,p) =\text{$\beta$}(t,p),\)\(\beta\) t p β Y t p = β t p
gdzie \(\beta\) to funkcja beta Gödla, znana z wykładu.
Napisać formułę \(\varphi(x,y,z)\) nad \(\Sigma\) definiującą dodawanie, tj., taką, że dla wszystkich wartościowań \(v:X\to\omega\)
\(\mathbb{Y}\models\varphi[v]\ \ \text{wtw}\ \ v(x)+v(y)=v(z).\)
Napisać zdanie pierwszego rzędu \(\varphi\) nad \(\Sigma\) takie, że \(\mathbb{R}_{A}\models\varphi\) wtw \(A\) jest zbiorem domkniętym.
Podać taki przykład aksjomatyzowalnej klasy \(\mathcal{A}\) nad sygnaturą \(\Sigma\) (którą też można sobie wybrać), że \(Mod(\Sigma)\setminus\mathcal{A}\) nie jest aksjomatyzowalna.
Przypuśćmy, że \(E\) jest zbiorem równości normalnych, oraz że \(E\vdash _{{eq}}s=t.\) Udowodnić, że \(s=t\) też jest równością normalną.
\(\forall x\forall y\,(y=f(g(x))\to(\exists u\,(u=f(x)\land y=g(u))))\)
oraz niech \(\psi\) będzie zdaniem
\(\forall x\,[f(g(f(x)))=g(f(f(x)))].\)
Czy \(\{\psi\}\models\varphi?\)
\(f^{\mathbb{A}}(m,n)=m\;\;(\textrm{mod}n)=\text{reszta z dzielenia $m$ przez $n$},\)\(m\) przez \(n\)
przy czym przyjmujemy, że \(m\;\;(\textrm{mod}0)=m\) dla każdego \(m.\)
Udowodnić, że w tej algebrze są tylko dwie kongruencje.
[Szkic dowodu: Niech \(\sim\) będzie kongruencją.
(*) Jeśli \(m\sim n\) dla pewnych \(0< m< n,\) to wtedy \(m=m\;\;(\textrm{mod}n)\sim n\;\;(\textrm{mod}n)=0,\) więc \(m,n\) są kongruentne z \(0.\)
(**) Jeśli \(m\sim 0\) dla pewnego \(m>0,\) to dla każdego \(0< i< m\) mamy \(i=(m+i)\;\;(\textrm{mod}m)\sim m+i\;\;(\textrm{mod}0)=m+i,\) więc \(i\sim 0\) na mocy (*).
(***) Jeśli \(m\sim 0\) dla pewnego \(m>0,\) to dla każdego \(n>m\) mamy \(n=n\;\;(\textrm{mod}0)\sim n\;\;(\textrm{mod}m)< m< n,\) więc \(n\sim 0\) na mocy (*).
(****) Jeśli teraz \(m\sim n\) dla pewnych \(m\neq n,\) to albo jedno z \(m,n\) jest zerem i na mocy (**) i (***) wszystkie liczby są kongruentne z \(0,\) albo \(m,n\) są niezerowe, ale wtedy na mocy (*) \(m\sim 0\) i znowu jesteśmy w przypadku poprzednim.
Szkoda by mi było wyrzucić to zadanie, ale chyba jest za trudne.]
Wykorzystując przestrzenie liniowe nad ciałem \(\mathbb{R}\) jako przykład, udowodnić, że może istnieć wiele różnych kongruencji P\(\bar{r},\) rozszerzających daną relację równoważności \(r\) w \(G.\)
Czas na rozwiązanie zadań to 3 godziny od chwili ich rozdania. Wolno używać dowolnych notatek i podręczników, natomiast nie wolno ściągać. Osoby złapane na ściąganiu będziemy usuwać z egzaminu.
Wszystkie zadania są oceniane w skali 0-1-2 punkty. Na piątkę wystarcza 7 punktów, na czwórkę 5 punktów, a na trójkę 4 punkty. Każdej osobie, kóra odda więcej niż cztery zadania, do wyniku zostaną policzone najsłabsze cztery spośród nich, tak więc nie opłaca się oddawać więcej niż czterech zadań.
Każde zadanie proszę napisać na osobnej kartce, podpianej imieniem, nazwiskiem i numerem indeksu.
Oceny z egzaminu zostaną wpisane tylko tym studentom, którzy dostarczą indeks z wpisanym zaliczeniem z ćwiczeń.
\(\{\varphi _{2}\to\varphi _{1},\varphi _{3}\to(\varphi _{1}\land\varphi _{2}),\varphi _{4}\to(\varphi _{1}\land\varphi _{2}\land\varphi _{3}),\dots\}.\)
Czy musi istnieć \(n\) takie, że dla każdego \(\psi\), \(T\models\psi\) implikuje \(\varphi _{n}\models\psi\)?
Napisać formułę \(\varphi(x,y)\) nad sygnaturą arytmetyki definiującą funkcję \(y=\lfloor\log _{2}x\rfloor,\) tzn. taką, że dla wszystkich wartościowań \(v:X\to\omega\)
\(\mathbb{N}\models\varphi[v]\ \ \text{wtw}\ \ v(y)=\lfloor\log _{2}v(x)\rfloor.\)
Ile jest różnych funkcji dwóch argumentów \(x\) i \(y\), definiowalnych za pomocą termów \(t(x,y)\) w algebrze \(\mathbb{Z}_{n}?\)
Udowodnić, że zbiór \(FINSAT_{\Sigma}\) jest algorytmicznie generowalny.
\(\xymatrix{&*+{A\times A}&\\ *+{r_{1}}\ar[ur]&&*+{r_{2}}\ar[ul]\\ &*+{\mathrm{id}_{A}}\ar[ul]\ar[ur]}\) \xymatrix Align Align \ar Align Align \ar Align \ar \ar
Udowodnić, że algebra \(\mathbb{A}/r_{1}\) ma tylko dwie kongruencje: relację totalną i identyczność.
Udowodnić, że
\(\mathbb{F}\models\forall f([\exists g\, g\circ f=\mathrm{id}]\to[\forall g_{1}\forall g_{2}\,((f\circ g_{1}=f\circ g_{2})\to g_{1}=g_{2})]).\)
Czas na rozwiązanie zadań to 3 godziny od chwili ich rozdania. Wolno używać dowolnych notatek i podręczników, natomiast nie wolno ściągać.
Wszystkie zadania są oceniane w skali 0-1-2-3 punkty, przy czym ważne jest uzasadnienie odpowiedzi. Na piątkę trzeba 10 punktów (w tym 4 zadania na co najmniej 2 punkty), na czwórkę 8 punktów (w tym co najmniej 3 zadania na co najmniej 2 punkty), a na trójkę 5 punktów (w tym co najmniej 2 zadania na co najmniej 2 punkty lub jedno zadanie na 3 punkty). Każdej osobie, która odda więcej niż cztery zadania, do wyniku zostaną policzone najsłabsze cztery spośród nich, tak więc nie opłaca się oddawać więcej niż czterech zadań.
Każde zadanie proszę napisać na osobnej kartce, podpisanej imieniem, nazwiskiem i numerem indeksu.
\(\mathbb{N}\models\varphi[v]\ \ \text{wtw}\ \ v(y)=\lfloor(v(x))^{{\frac{1}{v(z)}}}\rfloor.\)
Ile jest różnych funkcji dwóch argumentów \(x\) i \(y\), definiowalnych za pomocą termów \(t(x,y)\) w algebrze \(\mathbb{Z}_{n}?\)
Udowodnić, że zbiór \(FINSAT_{\Sigma}\) jest algorytmicznie generowalny.
Niech \(\varphi\) będzie zdaniem \(\forall x\forall y\forall z[R(x,y)\land R(x,z))\to y=z],\) zaś \(\psi\) zdaniem \(\forall x\exists y[R(x,y)\land\forall z\,(R(x,z)\to y=z)].\) Rozstrzygnąć, czy \(\varphi\models\psi\) oraz czy \(\psi\models\varphi.\)
Czas na rozwiązanie zadań to 2 godziny 30 minut od chwili ich rozdania. Wolno używać dowolnych notatek i podręczników, natomiast nie wolno ściągać.
Z zadań należy wybrać dowolne trzy i je rozwiązać. Wszystkie zadania są oceniane w skali 0-1-2-3 punkty, przy czym ważne jest uzasadnienie odpowiedzi. Na piątkę trzeba 7 punktów (w tym 3 zadania na co najmniej 2 punkty), na czwórkę 5 punktów (w tym co najmniej 2 zadania na co najmniej 2 punkty), a na trójkę 3 punktów (w tym co najmniej 1 zadanie na co najmniej 2 punkty). Każdej osobie, która odda więcej niż trzy zadania, do wyniku zostaną policzone najsłabsze trzy spośród nich.
Można jednak oddać także czwarte zadanie, specjalnie oznaczone jako dodatkowe, którego wynik 3 pkt. będzie umożliwiał dostanie szóstki (oczywiście tylko tym, którzy z pozostałych trzech zadań dostali piątkę).
Każde zadanie proszę napisać na osobnej, podpisanej kartce.
Zasady punktacji i wystawiania ocen są następujące:
Z całości egzaminu można otrzymac następujące oceny: bardzo dobrą, bardzo dobrą minus, dobrą plus, dobrą, dobrą minus, dostateczną plus, dostateczną lub niedostateczną.
Za każde zadanie można otrzymac maksymalnie jeden punkt (oceny wystawiane są z dokładnością do 0.1 punkta). Policzone zostaną trzy najlepiej rozwiązane zadania - dwóch pozostałych nie będziemy brać pod uwagę.
Uzyskanie łącznie 2.9 punktów daje ocenę dobrą plus, 2.5 punkta daje ocenę dobrą, 2.1 punkta ocenę dostateczną plus oraz 1.6 punkta ocenę dostateczną. Na życzenie studenta oceny te zostaną wpisane do indeksu. Każdą ocenę (także niedostateczną) można będzie podnieść o maksymalnie dwa poziomy (aż do piątki włącznie) na ustnym egzaminie z teorii, który będzie się odbywać w przyszłym tygodniu. W wypadku niezadowalających odpowiedzi ocena z egzaminu pisemnego może się obniżyć o maksymalnie jeden poziom.
Osoby, które z kolokwium uzyskały minimum 1.5 punkta, mogą zamiast rozwiązań zadań 1 i 2 oddać kartkę z życzeniem, żeby za te zadania przyznane zostały punkty uzyskane na kolokwium. Jeśli jednak oddadzą rozwiązania któregoś z tych zadań, to zostaną one sprawdzone i dostaną za nie na egzaminie tyle punktów na ile te rozwiązania ocenimy, bez względu na to, ile punktów dostały na kolokwium.
W poniższych zadaniach odpowiedzi należy uzasadniać. Odpowiedź bez uzasadnienia nie liczy się w ogóle jako rozwiązanie.
\((\forall x\forall y\forall z\ (R(x,z)\land R(z,y))\to R(x,y))\ \to\ (\exists x\exists y\exists z\ R(x,y)\land R(y,z)\land R(z,x)).\)
Proszę napisać formułę \(\varphi(x,y)\) taką, że \(\mathbb{N}\models\varphi[o_{1},o_{2}]\) wtedy i tylko wtedy, gdy odległość pomiędzy środkami okręgów \(o_{1}\) i \(o_{2}\) jest większa niż 4.
Proszę podać przez ile rund może się bronić drugi gracz w grze Ehrenfeuchta–Fraïssé'go rozgrywanej na tych strukturach, jeśli gracz pierwszy gra optymalnie dla siebie.
\(\forall x\exists y(R(x)\to S(y))\vdash(\exists xR(x))\to(\exists yS(y)).\)
HKL=Heyting-Kleene-Łukasiewicz
S= Sobociński
\(\begin{array}[]{|c|ccc|}\hline\omit\span\omit\span\omit\span\omit x\land _{{S}}y\\ \hline\hline x\diagdown y&0&1&\bot\\ \hline 0&0&0&0\\ 1&0&1&1\\ \bot&0&1&\bot\\ \hline\end{array}\ \ \ \ \begin{array}[]{|c|c|}\hline\omit\span\omit\sim x\\ \hline\hline x&\sim x\\ \hline 0&1\\ \hline 1&0\\ \hline\bot&\bot\\ \hline\end{array}\ \ \ \ \begin{array}[]{|c|ccc|}\hline\omit\span\omit\span\omit\span\omit x\lor _{{S}}y\\ \hline\hline x\diagdown y&0&1&\bot\\ \hline 0&0&1&0\\ 1&1&1&1\\ \bot&0&1&\bot\\ \hline\end{array}\ \ \ \ \begin{array}[]{|c|ccc|}\hline\omit\span\omit\span\omit\span\omit x\lor _{{HKL}}y\\ \hline\hline x\diagdown y&0&1&\bot\\ \hline 0&0&1&\bot\\ 1&1&1&1\\ \bot&\bot&1&\bot\\ \hline\end{array}\ \ \ \ \)
Udowodnić, że zbiór \(\{ m+n~/~m,n\in X\}\) też jest spektrum pewnego zdania \(\psi\) (w konstrukcji wolno powiększyć sygnaturę o nowe symbole).
Udowodnić, że klasa \(\mathcal{C}\) nie jest definiowalna.
Udowodnić, że
\(\mathbb{W}\models\forall x([\exists y_{1}\exists y_{2}\exists y_{3}\, x=(y_{1}\circ y_{2})\circ y_{3}]\to\\ .\)
Napisać formułę \(\varphi(x)\) nad sygnaturą arytmetyki definiującą relację ,,\(x\) ma nieparzystą ilość cyfr w rozwinięciu dziesiętnym”, tzn. taką, że dla wszystkich wartościowań \(v:X\to\omega\) zachodzi równoważność \(\mathbb{N}\models\varphi[v]\) wtw \(v(x)\) ma nieparzystą ilość cyfr w rozwinięciu dziesiętnym.
Proszę opisać wszystkie kongruencje algebry \(\mathbb{Z}_{{8}}.\)
Udowodnić, że jeśli zbiór równości \(E\) nad \(\Sigma\) jest symetryczny, to zbiór\(\{ t=s~/~E\models t=s\}\) też jest symetryczny.
Rozstrzygnąć, czy \(\{\varphi _{1},\varphi _{2},\varphi _{3}\}\models\{\psi _{1},\psi _{2}\}.\)
\(\displaystyle \varphi _{1}: ~~~\forall x_{1}\forall x_{2}\, E(x_{1},x_{2})\to E(x_{2},x_{1})\) φ 1 : → ∀ x 1 ∀ x 2 E x 1 x 2 E x 2 x 1 \(\displaystyle \varphi _{2}: ~~~\forall x\,\lnot E(x,x)\) φ 2 : ∀ x ¬ E x x \(\displaystyle \varphi _{3}: ~~~\exists x_{1}\exists x_{2}\exists x_{3}\exists x_{4}\exists x_{5}\,\bigwedge _{{1\leq i< j\leq 5}}x_{i}\neq x_{j}\) φ 3 : ≠ ∃ x 1 ∃ x 2 ∃ x 3 ∃ x 4 ∃ x 5 ⋀ 1 ≤ i < j ≤ 5 x i x j \(\displaystyle \psi _{1}: ~~~\exists x_{1}\exists x_{2}\exists x_{3}\, E(x_{1},x_{2})\land E(x_{2},x_{3})\land E(x_{3},x_{1})\) ψ 1 : ∧ ∃ x 1 ∃ x 2 ∃ x 3 E x 1 x 2 E x 2 x 3 E x 3 x 1 \(\displaystyle \psi _{2}: ~~~\exists x_{1}\exists x_{2}\exists x_{3}\,\lnot(E(x_{1},x_{2})\lor E(x_{2},x_{3})\lor E(x_{3},x_{1}))\) ψ 2 : ∃ x 1 ∃ x 2 ∃ x 3 ¬ ∨ E x 1 x 2 E x 2 x 3 E x 3 x 1
Czas na rozwiązanie zadań to 3 godziny od chwili ich rozdania. Wolno używać dowolnych notatek i podręczników, natomiast nie wolno ściągać.
Wszystkie zadania są oceniane w skali 0-1-2-3 punkty, przy czym ważne jest uzasadnienie odpowiedzi. Na piątkę trzeba 10 punktów (w tym 4 zadania na co najmniej 2 punkty), na czwórkę 8 punktów (w tym co najmniej 3 zadania na co najmniej 2 punkty), a na trójkę 5 punktów (w tym co najmniej 2 zadania na co najmniej 2 punkty lub jedno zadanie na 3 punkty). Każdej osobie, która odda więcej niż cztery zadania, do wyniku zostaną policzone najsłabsze cztery spośród nich, tak więc nie opłaca się oddawać więcej niż czterech zadań.
Każde zadanie proszę napisać na osobnej kartce, podpisanej imieniem, nazwiskiem i numerem indeksu.
Funkcja \(h:A\to\ B\) jest homomorfizmem grafów \(\mathbb{A}\) i \(\mathbb{B},\) gdy dla wszystkich \(a,a^{{\prime}}\in A\), \(\langle a,a^{{\prime}}\rangle\in E^{\mathbb{A}}\) implikuje \(\langle h(a),h(a^{{\prime}})\rangle\in E^{\mathbb{B}}\).
Udowodnić, że klasa \(\mathcal{A}\) nie jest aksjomatyzowalna, tj., że nie istnieje zbiór \(T\) zdań taki, że \(\mathcal{A}=Mod(T).\)
\(\mathbb{A}=\langle R,+^{\mathbb{A}},*^{\mathbb{A}},-^{\mathbb{A}},0^{\mathbb{A}},1^{\mathbb{A}},\leq^{\mathbb{A}},f^{\mathbb{A}}\rangle,\)
gdzie \(R\) to zbiór liczb rzeczywistych, \(+,*,-,0,1,\leq\) mają zwykłe interpretacje (takie, jak w liczbach rzeczywistych), zaś \(f^{\mathbb{A}}:R\to R\) jest dowolną funkcją.
Napisać zdanie pierwszego rzędu \(\varphi\) nad \(\Sigma\) takie, że \(\mathbb{A}\models\varphi\) wtw \(f^{\mathbb{A}}\) jest funkcją okresową o najmniejszym okresie \(1.\)
Z powyższych zadań należy wybrać i rozwiązać dwa. Czas na rozwiązanie zadań to 90 minut od chwili ich rozdania. Wolno używać dowolnych notatek i podręczników, natomiast nie wolno ściągać. Wykryte przypadki ściągania (także na etapie sprawdzania prac) będziemy karać.
Zadania są oceniane w skali 0-1-2-3 punkty, przy czym ważne jest uzasadnienie odpowiedzi. Do zaliczenia potrzeba 4 punktów. Osobie, kóra odda więcej niż dwa zadania, do wyniku zostaną policzone najsłabsze dwa sposród nich, czyli nie opłaca się oddawać więcej niż dwóch zadań.
Każde zadanie proszę napisać na osobnej kartce, podpisanej imieniem, nazwiskiem, grupą (nazwisko prowadzącego i termin zajęć) i adresem poczty elektronicznej, na który ma być wysłany wynik kolokwium.
Funkcja \(h:A\to\ B\) jest homomorfizmem grafów \(\mathbb{A}\) i \(\mathbb{B},\) gdy dla wszystkich \(a,a^{{\prime}}\in A\), \(\langle a,a^{{\prime}}\rangle\in E^{\mathbb{A}}\) implikuje \(\langle h(a),h(a^{{\prime}})\rangle\in E^{\mathbb{B}}\).
Jaka jest najmniejsza możliwa liczba krawędzi w grafie \(\mathbb{A}=\langle A,E^{\mathbb{A}}\rangle,\) który jest modelem zbioru \(\{\varphi _{0},\varphi _{1},\varphi _{2}\}?\)
Skonstruować zbiór zdań \(T\) nad zwykłą sygnaturą porządków \(\Sigma,\) taki, że \(\mathcal{A}=Mod(T).\)
\(\mathbb{A}=\langle R,+^{\mathbb{A}},*^{\mathbb{A}},-^{\mathbb{A}},0^{\mathbb{A}},1^{\mathbb{A}},\leq^{\mathbb{A}},f^{\mathbb{A}}\rangle,\)
gdzie \(R\) to zbiór liczb rzeczywistych, symbole \(+,*,-,0,1,\leq\) mają zwykłe interpretacje (takie, jak w liczbach rzeczywistych), zaś \(f^{\mathbb{A}}:R\to R\) jest dowolną funkcją.
Napisać zdanie pierwszego rzędu \(\varphi\) nad \(\Sigma\) takie, że \(\mathbb{A}\models\varphi\) wtw \(f^{\mathbb{A}}\) jest funkcją okresową o najmniejszym dodatnim okresie \(1.\)
Z powyższych zadań należy wybrać i rozwiązać dwa. Czas na rozwiązanie zadań to 90 minut od chwili ich rozdania. Wolno używać dowolnych notatek i podręczników, natomiast nie wolno ściągać. Wykryte przypadki ściągania (także na etapie sprawdzania prac) będziemy karać.
Zadania są oceniane w skali 0-1-2-3 punkty, przy czym ważne jest uzasadnienie odpowiedzi. Do zaliczenia potrzeba 4 punktów. Osobie, kóra odda więcej niż dwa zadania, do wyniku zostaną policzone najsłabsze dwa sposród nich, czyli nie opłaca się oddawać więcej niż dwóch zadań.
Każde zadanie proszę napisać na osobnej kartce, podpisanej imieniem, nazwiskiem, grupą (nazwisko prowadzącego i termin zajęć).
Czy \(\{\varphi _{)},\varphi _{1},\varphi _{2},\varphi _{3}\}\models\exists x\exists y\exists z(E(x,y)\land E(x,z)\land E(z,y)).\)
Napisać zdanie pierwszego rzędu \(\varphi\) nad \(\Sigma\) takie, że \(\mathbb{R}_{f}\models\varphi\) wtw \(f\) jest funkcją różniczkowalą w \(0.\)
Czas na rozwiązanie zadań to 90 minut od chwili ich rozdania. Wolno używać dowolnych notatek i podręczników, natomiast nie wolno ściągać. Osoby złapane na ściąganiu (także na etapie sprawdzania prac) będziemy karać.
Wszystkie zadania są oceniane w skali 0-1-2-3 punkty, przy czym ważne jest uzasadnienie odpowiedzi. Do zaliczenia potrzeba 5 punktów (w tym 2 zadania na co najmniej 2 punkty). Każdej osobie, kóra odda więcej niż trzy zadania, do wyniku zostaną policzone najsłabsze cztery spośród nich, tak więc nie opłaca się oddawać więcej niż trzech zadań.
Każde zadanie proszę napisać na osobnej kartce, podpisanej imieniem, nazwiskiem i adresem poczty elektronicznej, pod który ma być wysłany wynik.
Udowodnić, że \(\{\varphi _{)},\varphi _{1},\varphi _{2},\varphi _{3}\}\models\exists x\exists y\exists z(E(x,y)\land E(x,z)\land E(z,y)).\)
Napisać zdanie pierwszego rzędu \(\varphi\) nad \(\Sigma\) takie, że \(\mathbb{R}_{f}\models\varphi\) wtw \(f\) jest funkcją różniczkowalą w \(0.\)
Czas na rozwiązanie zadań to 90 minut od chwili ich rozdania. Wolno używać dowolnych notatek i podręczników, natomiast nie wolno ściągać. Osoby złapane na ściąganiu (także na etapie sprawdzania prac) będziemy karać.
Wszystkie zadania są oceniane w skali 0-1-2-3 punkty, przy czym ważne jest uzasadnienie odpowiedzi. Do zaliczenia potrzeba 5 punktów (w tym 2 zadania na co najmniej 2 punkty). Każdej osobie, kóra odda więcej niż trzy zadania, do wyniku zostaną policzone najsłabsze cztery spośród nich, tak więc nie opłaca się oddawać więcej niż trzech zadań.
Każde zadanie proszę napisać na osobnej kartce, podpisanej imieniem, nazwiskiem i adresem poczty elektronicznej, pod który ma być wysłany wynik.
O zadaniach. Zadania są podzielone na kilka grup. Niektóre zadania są dosyć trudne. Pewne zadania powtarzają się w kilku grupach, aby zachęcić studentów do rozwiązania ich różnymi metodami.
Przy niektórych zadaniach (z działów ,,Tw. o zwartości” i ,,Tw. Skolema-Löwenheima”) należy się posłużyć pełną wersją twierdzenia Skolema-Löwenheima poniżej, która zostanie podana na najbliższym wykładzie:
Jeśli \(\Delta\) jest zbiorem zdań nad sygnaturą \(\Sigma\) który ma nieskończony model, to \(\Delta\) ma model dowolnej mocy \(\mathfrak{m}\geq|\Sigma|.\)
Formalizowanie zadanych własności. Spektrum \(Spec(\varphi)\) zdania \(\varphi\) to zbiór wszystkich liczb naturalnych \(n\) takich, ze \(\varphi\) ma model o mocy \(n.\) Standardowy model arytmetyki to struktura \(\mathbb{N}=\langle\omega,*^{\mathbb{N}},+^{\mathbb{N}},0^{\mathbb{N}},1^{\mathbb{N}},\leq^{\mathbb{N}}\rangle.\)
Szukanie modeli dla zadanych formuł. W zadaniach ,,Pokazać, że zbiór zdań \(\Delta\) jest niezależny”, należy za każdym razem udowodnić, że dla każdego \(\varphi\in\Delta,\) \(\Delta\setminus\{\varphi\}\not\models\varphi,\) poprzez wskazanie modelu \(\Delta\setminus\{\varphi\},\) który nie jest modelem \(\varphi.\)
\(\left\{\begin{array}[]{c}\forall x\forall y(Exy\to Eyx)\\ \forall x\ Exx\\ \forall x\forall y\forall z((Exy\land Eyz)\to Exz)\end{array}\right\}\)
jest niezależny.
\(\left\{\begin{array}[]{c}\forall x\forall y((x\leq y)\lor(y\leq x))\\ \forall x\forall y((x\leq y\land y\leq x)\to x=y)\\ \forall x\forall y\forall z((x\leq y\land y\leq z)\to x\leq z)\end{array}\right\}\)
jest niezależny.
\(\Sigma^{F}_{{2}}=\{*\},\Sigma^{F}_{0}=\{ 1\}\))
\(\left\{\begin{array}[]{c}\forall x((1*x=x)\land(x*1=x))\\ \forall x\forall y\forall z((x*y)*z=x*(y*z))\\ \forall x\exists y((x*y=1)\land(y*x=1))\end{array}\right\}\)
jest niezależny.
\((\forall x\forall y((f(x)=f(y))\to(x=y)))\to(\forall x\exists y(f(y)=x))\)
nie jest tautologią. Czy jego negacja ma model skończony?
Tw. Fraïssé, gra Ehrenfeuchta.
Tw. o zwartości.
Wskazówka: Założyć, że pierwsza klasa jest aksjomatyzowalna przez \(\Delta\), a druga przez \(\Delta^{{\prime}},\) ale żaden skończony podzbiór \(\Delta\) nie jest aksjomatyzacją \(\mathcal{A}.\) Pokazać, że \(\Delta\cup\Delta^{{\prime}}\) spełnia założenia tw. o zwartości.
Wskazówka: Założyć, że dla każdego \(\varphi\) takiego, że \(\Delta\models\varphi\) zachodzi \(\Delta^{{\prime}}\not\models\lnot\varphi.\) Pokazć, że w tej sytuacji \(\Delta^{{\prime}}\cup\{\varphi\}\) jest spełnialny, a stąd, że \(\Delta\cup\Delta^{{\prime}}\) spełnia zalożenia tw. o zwartości.
Tw. Skolema-Löwenheima.
Wskazówka: Napisać zdanie pierwszego rzędu, z którego wynika, że uniwersum modelu jest mocy nie mniejszej niż moc jego kartezjańskiego kwadratu. Pokazać, że zdanie to ma model nieskończony i skorzystać z tw. Skolema-Löwenheima.
\(\mathrm{nwd}^{\mathbb{A}}(m,n)=\text{najwi"ekszy wsp"olny dzielnik $m$ i $n$.}\)\(m\) i \(n\).
Napisać formułę \(\varphi(x)\) nad \(\Sigma\) definiującą własność ,,być liczbą pierwszą”, tj., taką, że dla wszystkich wartościowań \(v:X\to\omega\)
\(\mathbb{X}\models\varphi[v]\ \ \text{wtw}\ \ \text{$v(x)$ jest liczb"a pierwsz"a.}\)\(v(x)\) jest liczbą pierwszą.
\(\displaystyle S^{\mathbb{Y}}(n) =n+1\) S Y n = + n 1 \(\displaystyle \beta^{\mathbb{Y}}(t,p,i) =\text{$\beta$}(t,p,i),\)\(\beta\) t p i β Y t p i = β t p i
gdzie \(\beta\) to funkcja beta Gödla, znana z wykładu, zaś \(\leq^{\mathbb{Y}}\) to zwykła nierówność.
Napisać formułę \(\varphi(x,y,z)\) nad \(\Sigma\) definiującą dodawanie, tj., taką, że dla wszystkich wartościowań \(v:X\to\omega\)
\(\mathbb{Y}\models\varphi[v]\ \ \text{wtw}\ \ v(x)+v(y)=v(z).\)
Podać taki przykład aksjomatyzowalnej klasy \(\mathcal{A}\) nad sygnaturą \(\Sigma\) (którą też można sobie wybrać), że \(Mod(\Sigma)\setminus\mathcal{A}\) nie jest aksjomatyzowalna.
Przypuśćmy, że \(E\) jest zbiorem równości normalnych, oraz że \(E\vdash _{{eq}}s=t.\) Udowodnić, że \(s=t\) też jest równością normalną.
\(\forall x\forall y\,(y=f(g(x))\to(\exists u\,(u=f(x)\land y=g(u))))\)
oraz niech \(\psi\) będzie zdaniem
\(\forall x\,[f(g(f(x)))=g(f(f(x)))].\)
Czy \(\{\psi\}\models\varphi?\)
Wykorzystując przestrzenie liniowe nad ciałem \(\mathbb{R}\) jako przykład, udowodnić, że może istnieć wiele różnych kongruencji \(\bar{r},\) rozszerzających daną relację równoważności \(r\) w \(G.\)