Algorytmy wymiany na żądanie stosowane są w systemach jednozadaniowych lub w systemach wielozadaniowych ze statycznym przydziałem ramek.
Algorytm MIN oparty jest na nierealnej przesłance, wymagającej znajomości przyszłego ciągu odniesień. Z drugiej strony jest to algorytm optymalny w tej klasie, dlatego wykorzystywany jest dla celów porównawczych. Można w ten sposób sprawdzać, ile tracimy, opierając się na przesłankach z historii dotychczasowych odniesień. Jest to zatem swego rodzaju miara zasadności tych przesłanek.
Algorytmy FIFO i LIFO oparte są na kolejności sprowadzania stron do pamięci. FIFO usuwa strony w kolejności ich sprowadzania LIFO w kolejności odwrotnej. FIFO sprawdza się dobrze w przypadku programów, w których jest prosty, sekwencyjny przepływ sterowania od początku programu do końca, z małą liczbą pętli, czy wywołań podprogramów. LIFO natomiast właściwy jest dla przypadków pętli, gdyż ponowne przejście sterowania do tej samej instrukcji nastąpi dopiero w następnej iteracji. Dla pętli istnieje jeszcze inny algorytm — LD (ang. loop detection), którego prezentację tu pominięto.
Algorytmy LRU, LFU i MFU oparte są na przesłankach, wymagających monitorowania odniesień do pamięci. Dla LRU istotny jest czas ostatniego odniesienia, a dla LFU i MFU liczba odniesień w przeszłości. LRU jest typowym algorytmem dla programów, charakteryzujących się lokalnością czasową odniesień do pamięci. Algorytmy LFU i MFU (tzw. algorytmy licznikowe) oparte są na zupełnie przeciwnych przesłankach: LFU usuwa stronę, do której było najmniej odniesień do początku przetwarzania lub od momentu sprowadzenia do pamięci (są to dwa warianty algorytmów licznikowych), a MFU usuwa stronę, do której było najwięcej odniesień.
Przedstawiony przykład pokazuje przebieg odniesień do stron o numerach od 1 do 5 w obrębie 4 początkowo pustych ramek. Pierwsze 4 odniesienia powodują błąd strony, ale nie występuje problem zastępowania, gdyż dostępne są wolne ramki. Dopiero odniesienie do strony nr 5 wymaga zwolnienia jakieś ramki. Wybór strony do usunięcia zależy od algorytmu wymiany.
Na kolejnych rysunkach pokazany jest stan poszczególnych ramek, zależnie od zastosowanego algorytmu. Przy okazji pokazane jest odniesienie do pamięci, które spowoduje kolejny błąd błąd strony i tym samym problem zastępowania.
Usunięcie tej samej strony w przypadku algorytmów LFU i LRU oraz MFU i LIFO jest przypadkowe i kolejna wymiana w przypadku tych algorytmów może wykazać różnice.
Warto też przy tej okazji zwrócić uwagę, że dla algorytmów licznikowych wybór może być niejednoznaczny, gdyż liczba odniesień do różnych stron może być taka sama. Jako kryterium rozstrzygnięcia można przyjąć czas sprowadzenia, czyli strony z taką samą wartością licznika usuwane są w kolejności FIFO.
Przy założeniu, że strony sprowadzane są pojedynczo nie ma tego problemu w algorytmach opartych na kolejności zdarzeń w czasie, czyli MIN, FIFO, LIFO i LRU.