Elementy programowania wielokryterialnego



Zadania wyboru z wieloma funkcjami oceniającymi



Przykład

















Zbiór dopuszczalny pana X




Algorytm poszukujący rozwiązania




Zbiór dopuszczalny w przestrzeni kryteriów



Widać, że jednoczesna maksymalizacja obu kryteriów na zbiorze dopuszczalnym nie jest możliwa. Po dojściu do „północno-wschodniej” granicy zbioru powiększenie jednego kryterium, powoduje zmniejszenie drugiego kryterium.








Zbiór Pareto w przestrzeni kryteriów







Utylitarianizm




Suma kryteriów cząstkowych





Ponieważ zbiór Pareto w przestrzeni kryteriów w zadaniu decyzyjnym pana X jest następujący

\boldsymbol{P} = \{(q_1,q_2) \in [60,140] \times [14,46] |\, q_2 =70 - {2 \over 5}q_1 \},

to podejście utylitarianistyczne oparte na maksymalizacji sumy


(q_1,q_2) \mapsto u(q_1,q_2) = q_1 + q_2


jako rozwiązanie da (q_1^{\mathrm B},q_2^{\mathrm B})= (140,14) oraz decyzję (x_1^{\mathrm B},x_2^{\mathrm B})=(14,0) – tylko pracować. (Dobrze jest wykonać stosowny rysunek.)





Przypisanie wag poszczególnym kryteriom oznacza posłużenie się funkcją (q_1,q_2)\mapsto u_\beta(q_1,q_2)= q_1 + \beta q_2,

gdzie współczynnik \beta można interpretować jako cenę jednostki zadowolenia. Zauważmy, że dla \beta={5 \over 2}każdy punkt ze zbioru Pareto daje tą samą wartość funkcji \boldsymbol{u_\beta}.


Dla \beta < {5 \over 2} rozwiązaniem będzie (q_1^{\beta},q_2^{\beta})= (140,14) i (x_1^{\beta},x_2^{\beta})=(14,0)– punkt „wymuszony” przez ograniczenia: dostępnego czasu i nieujemności wariantów.


Dla \beta > {5\over2} jako rozwiązanie otrzymamy (q_1^{\beta},q_2^{\beta})= (60,46) oraz (x_1^{\beta},x_2^{\beta})=(6,8) – punkt „wymuszony” przez ograniczenia: dostępnego czasu oraz przyjętej maksymalnej liczby godzin przeznaczonych na czytanie. (Dobrze jest wykonać stosowne rysunki.)



Zasada sprawiedliwości Rawlsa




Maksy-minimalizacja




Podejście oparte na zasadzie sprawiedliwości jako rozwiązanie da (q_1^{\mathrm R},q_2^{\mathrm R}) = (60,46) oraz jako wybrany wariant (x_1^{\mathrm R},x_2^{\mathrm R}) = (6,8).

Nie zawsze prosta o nachyleniu 45° przecina zbiór Pareto !





Punkt odniesienia







Punkt idealny dla pana X to (q_1^{\mathrm U},q_2^{\mathrm U})=(140,46)punkt nadiru (q_1^{\mathrm N},q_2^{\mathrm N})=(50,5). Dla metryki euklidesowej najbliższym punktu idealnego w zbiorze Pareto jest punkt (q_1,q_2)=(128.9655,\,18.4138) czyli wybranymi wariantami powinna być para (x_1,x_2)=(12.8966,\,1.1034). Oczywiście pan X zaokragli ten wynik i przy takim sposobie wyboru decyzji bedzie pracował przez 13 godzin a tylko godzinę czytał, co da mu 130 zł i 18 jednostek zadowolenia.

Dla tej samej metryki, punktem najdalej położonym w stosunku do nadiru jest punkt(q_1,q_2)=(140,14) określony przez warianty (x_1,x_2)=(14,0) (tylko pracować). (Dobrze jest wykonać stosowne rysunki.)




Optymalizacja wielokryterialna