Współczynniki dwumianowe pojawiały się przy rozwinięciu dwumianu (x+y)n. Odpowiadały one wyborom dwuwartościowym. Podobnie rozważając trójmian (x+y+z)n, czy ogólnie (x1+…+xr)n, pojawią się współczynniki odpowiadające wyborom odpowiedni trój- i r-wartościowym. Wybieranie podzbioru k-elementowego ze zbioru n-elementowego to podział zbioru na dwie części o odpowiednio k i n−k elementach. Naturalnym uogólnieniem, będzie podział zbioru n-elementowego na r części o odpowiednio k1,k2,…,kr elementach, przy czym oczywiście k1+…kr=n.
Współczynnik multimianowy {n\choose k_1,k_2\ldots,k_{r}} , dla n\in\mathbb{Z} , r\geq2 oraz całkowitych k_1,\ldots,k_r takich, że k_1+\ldots k_r=n , to liczba sposobów umieszczenia n obiektów w r pudełkach z odpowiednio k_1 obiektami w pierwszym pudełku, k_2 w drugim, itd., oraz k_r w r -tym. Jeśli którakolwiek z liczb k_i jest ujemna to współczynnik jest równy 0 . Zauważmy, że z uwagi na symetrię dolnych indeksów, ich kolejność nie jest istotna. Oczywiście {n \choose k} to w nowej notacji {n \choose k,n-k} .
Następna obserwacja wynika wprost z definicji współczynników multimianowych.
Obserwacja 5.18
Dla n\in\mathbb{Z} , k,l,k_1,\ldots,k_r\in\mathbb{Z} takich, że k_1+\ldots k_r=n= k+l zachodzi:
Następna obserwacja wymaga krótkiego uzasadnienia.
Obserwacja 5.19
Dla n,k_1,\ldots,k_r\geq0 takich, że k_1+\ldots+k_r=n
{n\choose k_1,\ldots,k_r} ={n\choose k_1}{n-k_1\choose k_2}{n-(k_1+k_2)\choose k_3} \cdot\ldots\cdot{n-(k_1+\ldots+k_{r-1})\choose k_r}.
Dowód
Rozmieszczenie n -obiektów w r pudełkach po k_i w każdym, polega na:
i umieszczeniu ich w trzecim pudełku - możemy to uczynić na {n-(k_1+k_2)\choose k_3} sposobów,
Zatem wszystkich możliwych rozmieszczeń zgodnie z wymogami z definicji współczynnika multimianowego jest dokładnie {n\choose k_1}{n-k_1\choose k_2}{n-(k_1+k_2)\choose k_3} \cdot\ldots\cdot{n-(k_1+\ldots+k_{r-1})\choose k_r} .
Wniosek 5.20
Dla n,k_1,\ldots,k_r\geq0 takich, że k_1+\ldots+k_r=n
{n\choose k_1,\ldots,k_r}=\frac{n!}{k_1!\cdot\ldots\cdot k_r!}.
Dowód
\begin{align*}{n\choose k_1,\ldots,k_r} & ={n\choose k_1}{n-k_1\choose k_2}{n-(k_1+k_2)\choose k_3}\cdot\ldots\cdot{n-(k_1+\ldots+k_{r-1})\choose k_r} \\ & =\frac{n!}{(n-k_1)!k_1!}\cdot\frac{(n-k_1)!}{(n-(k_1+k_2))!k_2!} \cdot\ldots\cdot\frac{(n-(k_1+\ldots+k_{r-1}))!}{(n-(k_1+\ldots+k_r))!k_r!} \\ & =\frac{n!}{k_1!\cdot\ldots\cdot k_r!\cdot(n-(k_1+\ldots+k_r))!} \\ & =\frac{n!}{k_1!\cdot\ldots\cdot k_r!}. \end{align*}
Przykład
Ile liczb możemy ułożyć zapisując w dowolnej kolejności 11 cyfr: 1,1,3,4,5,5,5,6,7,7,9 ?
Zauważmy, że każda taka liczba powstaje przez wybór dwu pozycji dla cyfry 1 , jednej dla cyfry 3 , jednej dla cyfry 4 , trzech dla cyfry 5 , jednej dla cyfry 6 , dwu dla cyfry 7 i wreszcie jednej pozycji dla cyfry 9 . Zatem 11 pozycji to nasze obiekty, które rozmieszczamy w siedmiu pudełkach etykietowanych cyframi: 1,3,4,5,6,7,9 . Zatem z definicji współczynnika multimianowego mamy:
{11\choose 2,1,1,3,1,2,1}=\frac{11!}{2!\cdot3!\cdot2!}=1663200.
Przykład
Rozważmy raz jeszcze podróż w mieście o ulicach na planie siatki. Tym razem jednak... 3 -wymiarową wersję. Mamy więc do dyspozycji trójwymiarową, prostopadłościenną kratownicę a\times b\times c . Na ile sposobów można połączyć przeciwległe wierzchołki prostopadłoscianu najkrótszą możliwą łamaną Zauważmy, że każda najkrótsza możliwa łamana składa się z dokładnie a+b+c odcinków jednostkowych. Przy czym dokładnie a z nich jest poziomych, b pionowych i c idzie w głąb. Zatem najkrótszych łamanych jest tyle co rozmieszczeń a+b+c odcinków (obiekty) w 3 pudełkach: "poziomy", "pionowy", "w głąb" tak, by w było ich odpowiednio a,b i c . Z definicji współczynnika multimianowego mamy zatem:
{a+b+c\choose a,b,c}=\frac{(a+b+c)!}{a!b!c!},
łamanych.
Kratka z rysunku o wymiarach 3\times4\times2 ma zatem: {9\choose3,4,2}=\frac{9!}{3!\cdot4!\cdot2!}=420 interesujących nas łamanych.
Współczynniki multimianowe także zachowują pewną regułę dodawania.
Obserwacja 5.21
Dla n>0 , całkowitych k_1,\ldots,k_r takich, że k_1+\ldots+k_r=n
{n\choose k_1}={n-1\choose k_1-1,k_2,\ldots,k_r}+{n-1\choose k_1,k_2-1,\ldots,k_r}+\ldots+{n-1\choose k_1,k_2,\ldots,k_r-1}.
Dowód
Ponieważ n>0 , możemy wybrać i ustalić ulubiony obiekt x . Możemy go umieścić w jednym z r pudełek. Jeśli jednak umieścimy go w pierwszym, to pozostałe n-1 obiektów musimy rozłożyć do r pudeł zgodnie z warunkami wyjściowymi, ale do pierwszej szuflady mamy włożyć już 1 obiekt mniej ( k_1-1 a nie k_1 ). Rozłożenia tego możemy dokonać na {n\choose k_1-1,k_2,\ldots,k_r} . Analogicznie gdy x umieścimy w drugim pudle, to pozostałe przedmioty rozkładamy w pudłach odpowiednio po k_1, k_2-1, k_3,\ldots,k_r . Po przesumowaniu po numerach pudła, w którym jest x dostajemy nasz wzór.
Jako ćwiczenie pozostawiamy dowód następującego uogólnienia wzoru dwumiennego:
Obserwacja 5.22
\displaystyle (x_1+\ldots +x_r)^n = \sum_{k_1+\ldots+k_r=n} {n \choose k_1,\ldots,k_r} x_1^{k_1} x_2^{k_2}\ldots x_r^{k_r}.