Podział liczby n na k składników to przedstawienie n w postaci sumy
a0+…+ak−1=n,
gdzie a0≤a1≤…≤ak−1≤1.
Liczbę podziałów n na k składników oznaczamy przez P(n,k).
Przykład
Lista podziałów 7 na 4 składniki:
1+1+1+4,1+1+2+3,1+2+2+2.
Obserwacja 6.23
Dla n,k∈N−{0}
Dowód
Uzasadnimy jedynie ostatni punkt. Dla dowodu ograniczenia górnego liczby P(n,k) zauważmy, że interesujące nas podziały liczby n są rozwiązaniami równania n=x_0+\ldots+x_{k-1} , a tych, jak już wiemy, jest dokładnie {n-1\choose k-1} .
Z drugiej strony dowolny podział liczby n generuje co najwyżej k! rozwiązań równania n=x_0+\ldots+x_{k-1} (generuje dokładnie k! , jeśli składniki podziału są parami różne) i wszystkie rozwiązania mogą zostać w ten sposób osiągnięte. To oczywiście daje ograniczenie dolne.
Ograniczenie górne dla P(n,k) można poprawić:
Obserwacja 6.24
P(n,k) \leq \frac{1}{k!}{n+{k\choose2}-1\choose k-1}.
Dowód
Dla podziału n=a_0+\ldots+a_{k-1} definiujemy
b_i=a_i+(k-1-i),\qquad\mbox{ dla }{0}\leq{i}\leq{k-1}.
Zauważmy, że wszystkie liczby b_i są różne oraz
b_0+\ldots+b_{k-1}=n+\frac{k(k-1)}{2}.
A zatem podziały liczby n na k składników stoją w bijektywnej odpowiedniości z podziałami liczby n+{k\choose 2} na k parami różnych składników. Każdy podział n+{k\choose2} na k parami różnych składników generuje dokładnie k! rozwiązań równania
x_0+\ldots+x_{k-1}=n+{k\choose 2},
gdzie x_i>0 . Wiemy zaś, że to ostatnie równanie posiada co najwyżej {n+{k\choose2}-1\choose k-1} rozwiązań. A zatem ciągów \langle b_i \rangle , a tym samym podziałów n na k składników, jest co najwyżej \frac{1}{k!}{n+{k\choose2}-1\choose k-1} .
Ostatnia obserwacja pozwala na opisanie granicznego zachowania liczb P(n,k) przy ustalonym k .
Wniosek 6.25
Dla dowolnego k
\displaystyle \lim_{n\to\infty}\frac{P(n,k)}{n^{k-1}}=\frac{1}{k!(k-1)!}.
Dość skutecznym narzędziem do badania podziałów liczb naturalnych są tzw. diagramy Ferrersa.
Diagram Ferrersa dla podziału n=a_0+\ldots+a_{k-1} składa się z k wierszy o odpowiednio a_{i-1} elementach.
2+5+6+6+9=28.
1+3+3+3=10.
Użyteczność diagramów Ferrersa ilustrują dowody kilku nastepnych obserwacji.
Obserwacja 6.26
Liczba P(n,k) jest równa liczbie podziałów liczby n (na dowolną liczbę składników) o największym składniku równym k .
Dowód
Odwracając o 90 stopni diagram podziału liczby n na k składników otrzymamy diagram podziału liczby n , którego największy składnik równy jest k . Oczywiście jest to odwzorowanie bijektywne, gdyż odwracając z powrotem o 90 stopni otrzymamy ten wyjściowy diagram.
Obserwacja 6.27
Liczba P(n+k,k) jest równa liczbie podziałów n na co najwyżej k składników.
Dowód
Wycinając ostatnią kolumnę w diagramie podziału liczby n+k na k składników otrzymamy podział liczby n na co najwyżej k składników. Łatwo zauważyc, że jest to odwzorowanie bijektywne.