Przeplot jest takim globalnym uporządkowaniem akcji w systemie, które zachowuje porządek wynikający z programu każdego ze współbieżnych procesów. Używając zależności teoriomnogościowych, można stwierdzić, że Y1≤xn→i⊆→ lub dokładniej, że relacja → jest liniowym rozszerzeniem przechodniego domknięcia sumy mnogościowej Y1≤xn.
Przeplot może być analizowany w kontekście zrealizowanego już przetwarzania, a może być rozważany potencjalnie, jako ciąg dopuszczalnych zdarzeń i wynikających z nich stanów, na potrzeby weryfikacji poprawności lub innych własności. W tym drugim przypadku, uwzględniając niedeterminizm, należałoby raczej mówić o pewnym zbiorze możliwych przeplotów, czyli różnych uporządkowaniach tego samego lub zbliżonego zbioru zdarzeń. Różnice w samym zbiorze zdarzeń mogą wynikać z faktu, że w zależności od stanu przetwarzania, przebieg sterowania w poszczególnych procesach może być nieco inny, w związku z czym pewne instrukcje mogą zostać pominięte.
Z punktu widzenia analizy określonych własności, typu bezpieczeństwo, żywotność, zakleszczenie, istotny jest nie tyle przeplot ile stan systemu, który powstanie w wyniku zajścia zdarzeń w przeplocie. Kluczowe w tym kontekście jest pojęcie osiągalności stanów. Osiągalność jakiegoś stanu z innego stanu zachodzi wówczas, gdy istnieje przeplot, który prowadzi z jednego stanu do drugiego. Wyraża to formalnie definicja rekurencyjna, przedstawiona na slajdzie.
Procesy niezależne to takie, w przypadku których nie można mówić o bezpośrednim wpływie jednego z nich na stan innego. Procesy takie mogą oczywiście rywalizować o zasoby, zarządzane przez system operacyjny. Niedostatek tych zasobów (np. czasu procesora, pamięci fizycznej, dostępności drukarki itp.) może spowodować spowolnienie przetwarzania jedno z nich na rzecz drugiego. W każdym z procesów wystąpi jednak prędzej czy później określona sekwencja stanów, niezależnie od przeplotu operacji tych procesów.
Procesy współpracujące ze sobą mogą się komunikować i rywalizować o dostępność zasobów, a z faktu wystąpienia interakcji między nimi może wynikać taka lub inna sekwencja osiąganych stanów a nawet realizowanych instrukcji (taki lub inny przepływ sterowania). Zdarzenie związane z jednym z procesów może mieć zatem wpływ na wybór instrukcji do wykonania w innym. Na przykład, jeden z procesów modyfikuje współdzieloną zmienną, od wartości której zależy spełnienie warunku wykonania instrukcji lub pętli w innym procesie.
Niektóre zmienne mogą być dostępne w obrębie tylko jednego procesu. Nie mogą one być oni czytane ani modyfikowane przez inne procesy. Takie zmienne będą określane jako lokalne , a w algorytmach ich definicje poprzedzane będą modyfikatorem local.
Zmienne współdzielone z kolei dostępne są dla kilku (w szczególności wszystkich) procesów. Można rozważać różne schematy dostępności zmiennych współdzielonych, np. dostępność do zapisu w jednym procesie, a do odczytu w pozostałych procesach. W prezentowanych algorytmach własności takie nie będą wyrażane explicite, mogą jednak wynikać konstrukcji algorytmu. W algorytmach definicje zmiennych współdzielonych będą poprzedzane modyfikatorem shared.
Za pośrednictwem danych (zmiennych) wejściowych proces uzyskuje informacje od innych procesów z jego otoczenia. Za pośrednictwem danych wyjściowych z kolei proces przekazuje informację do innych procesów z otoczenia. Zbiory danych wejściowych i wyjściowych nie muszą być rozłączne — pewne zmienne mogą być zarówno wejściowymi dla danego procesu, jak i wyjściowymi. Takie dane będą określane jako wejściowo-wyjściowe.