Processing math: 21%

Ciągi

Ciągi


W szkole średniej poznaliśmy ciągi o wyrazach rzeczywistych (to znaczy funkcje a:NR).

W praktyce często spotykamy sie z ciągami o wyrazach innych niż liczby rzeczywiste. Na przykład, gdy mierzymy co sekundę prędkość i położenie w przestrzeni (R3) jakiegoś obiektu, dostajemy ciąg, który każdemu tN przypisuje cztery wartości, czyli element z R4. Nasz ciąg możemy zatem zapisać a:Nt(a1(t),a2(t),a3(t),a4(t))R4, gdzie a1(t)R jest prędkością w chwili t, natomiast (a2(t),a3(t),a4(t))R3 określają położenie punktu w przestrzeni.

Naszym celem teraz jest wprowadzenie pojęcia ciągu i pojęcia granicy tego ciągu. W matematyce te pojęcia można zdefiniować dla dowolnie wybranej metryki (aby zdefiniować granicę musimy móc mierzyć odległość). My jednak ograniczymy nasze rozumowania do przestrzeni RN z metryką d, gdzie d jest jedną z wyżej wprowadzonych metryk: d1, d2, lub d.

Definicja 3.16. [ciąg]

Ciągiem w RN nazywamy dowolną funkcję f:NRN.
Ciąg ten oznaczamy

{xn}nNRN,{xn}n=1RN,{xn}RN,lubx1,x2,,

gdzie

f(n) = xndla nN.

wykres

Powiemy teraz co to znaczy, że punkt gRN jest granicą ciągu {xn}. Intuicyjnie oznacza to, że wyrazy xn są "coraz bliżej" granicy g w miarę wzrostu n. Formalnie podaje to poniższa definicja.

Definicja 3.17. [granica ciągu]

Niech {xn}RN będzie ciągiem oraz niech gRN.
Mówimy, że g jest granicą ciągu {xn}, jeśli

ε>0 NN nN: d(xn,g)<ε

i piszemy

lim

Mówimy, że ciąg \displaystyle\{x_n\} jest zbieżny, jeśli ma granicę, czyli

\exists g\in \mathbb{R}^N:\ \lim\limits_{n \to +\infty} x_n=g.

wykresy

Uwaga 3.18.

Warunek

\forall \varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ d(x_n,g) < \varepsilon

w powyższej definicji mówi, że dla dowolnego (dowolnie małego) \displaystyle\varepsilon>0 wyrazy ciągu \displaystyle\{x_n\} są od pewnego miejsca (od N ) oddalone od g o mniej niż \displaystyle\varepsilon. Warunek ten jest równoważny warunkowi

\forall \varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ x_n\in K(g,\varepsilon),

który mówi, że dla dowolnego (dowolnie małego) \displaystyle\varepsilon>0 wyrazy ciągu \displaystyle\{x_n\} od pewnego miejsca (od N ) leżą w kuli K(g,\varepsilon). Wynika to wprost z definicji kuli, gdyż x_n należy do kuli K(g,\varepsilon) dokładnie wtedy, gdy odległość x_n od g jest mniejsza niż \displaystyle\varepsilon, to znaczy

d(x_n,g) < \varepsilon \ \Longleftrightarrow\ x_n\in K(g,\varepsilon).

Definicja 3.19. [ciąg ograniczony]

Ciąg \displaystyle\{x_n\}\subseteq \mathbb{R}^N nazywamy ograniczonym, jeśli zbiór jego wartości \displaystyle\big\{x_n:\ n\in\mathbb{N}\big\} jest ograniczony w \displaystyle\mathbb{R}^N, to znaczy zawarty w pewnej kuli. Innymi słowy ciąg \displaystyle\{x_n\} jest ograniczony, gdy

\exists x\in\mathbb{R}^N\ \exists r>0\ \forall n\in\mathbb{N}:\ d(x,x_n) < r.

Przykład 3.20.

Jeśli ciąg \displaystyle\{x_n\}\subseteq\mathbb{R}^N jest stały od pewnego miejsca, czyli istnieje k_0\in\mathbb{N} takie, że

x_n \ =\ x \qquad\forall\ n\ge k_0,

to wówczas

\lim\limits_{n \to +\infty} x_n \ =\ x.

Oznacza to, że ciąg stały od pewnego miejsca jest zbieżny.

wykres

Przykład 3.21.

Niech \displaystyle\{x_n\}\subseteq \mathbb{R} będzie ciągiem danym przez \displaystyle x_n=\frac{1}{n} dla n\ge 1. Wówczas

\lim\limits_{n \to +\infty} x_n \ =\ 0.

Aby to pokazać ustalmy dowolne \displaystyle\varepsilon>0. Wówczas istnieje liczba naturalna N , która jest większa od \displaystyle\frac{1}{\varepsilon} (gdyż dla każdej liczby rzeczywistej istnieje liczba naturalna od niej większa), czyli

\exists N\in\mathbb{N}:\ N>\frac{1}{\varepsilon}.

Zatem dla dowolnego n\ge N, mamy d(x_n,0) \ =\ |x_n-0| \ =\ |x_n| \ =\ \bigg|\frac{1}{n}\bigg| \ \le\ \frac{1}{N} \ < \ \varepsilon,

zatem pokazaliśmy, że \displaystyle\lim\limits_{n \to +\infty} x_n=0.

Przykład 3.22. [ciąg geometryczny]

Niech q\in(-1,1) oraz x_n=q^n dla n\ge 1. Wówczas

\lim\limits_{n \to +\infty} x_n \ =\ 0.

Dowód podobny do dowodu w przykładzie 3.21., pozostawiamy jako ćwiczenie.
Ciąg \displaystyle\{q^n\} jest ciągiem geometrycznym o ilorazie q (patrz definicja 1.8.).

Kolejne twierdzenie podaje związek między zbieżnością ciągu punktów, a zbieżnością ciągu liczbowego odległości jego wyrazów od granicy. Mówi ono, że ciąg \displaystyle\{x_n\} jest zbieżny do granicy g w \displaystyle\mathbb{R}^N dokładnie wtedy, gdy ciąg \{d(x_n,g)\} odległości x_n od g jest zbieżny do 0 w \displaystyle\mathbb{R}. Dowód wynika wprost z definicji.

Twierdzenie 3.23.

Niech \displaystyle\{x_n\}\subseteq \mathbb{R}^N będzie ciągiem oraz g\in \mathbb{R}^N. Wówczas

\big[ x_n\stackrel{\mathbb{R}^N}{\longrightarrow} g \big] \quad\Longleftrightarrow\quad \big[ d(x_n,g)\stackrel{\mathbb{R}}{\longrightarrow} 0 \big],

Powiemy teraz co to jest podciąg danego ciągu \{x_n\}. Nieformalnie mówiąc, podciąg powstaje z ciągu przez skreślenie z niego pewnej liczby wyrazów (tak aby nadal pozostała nieskończona ich ilość):

\{a_n\} = a_1,\quad a_2,\quad a_3,\quad a_4,\quad a_5,\quad,a_6,\quad a_7, \ldots

\{a_{n_k}\} = \not{a}_1,\quad\underline{a_2},\quad\not{a}_3,\quad\not{a}_4,\quad\underline{a_5},\quad\underline{a_6},\quad\not{a}_7,\ldots

Formalna definicja podana jest poniżej.

wykres

Definicja 3.24. [podciąg]

Niech \displaystyle\{x_n\}\subseteq \mathbb{R}^N będzie ciągiem. Niech h\colon\mathbb{N}\longrightarrow\mathbb{N} będzie funkcją silnie rosnącą.
Ciąg \displaystyle f\colon\mathbb{N}\ni n\longmapsto x_{h(n)}\in\mathbb{R}^N nazywamy podciągiem ciągu \displaystyle\{x_n\} i oznaczamy

\displaystyle\{x_{n_k}\} \quad \textrm{lub} \displaystyle\{x_{n_k}\}_{k \in \mathbb{N}} \quad \textrm{lub} \quad \displaystyle\{x_{n_k}\}_{k=1}^{\infty}

gdzie \displaystyle n_k=h(k) dla k\in \mathbb{N}.

W kolejnym twierdzeniu zebrane są własności granic. Niektóre z nich udowodnimy na ćwiczeniach (patrz ćwiczenie 3.3. i ćwiczenie 3.4.).

Twierdzenie 3.25. [własności granic]

Jeśli \displaystyle\{x_n\}\subseteq\mathbb{R}^N jest ciągiem, g\in\mathbb{R}^N, to
(1) Istnieje co najwyżej jedna granica ciągu \displaystyle\{x_n\}, to znaczy

\bigg[\lim\limits_{n \to +\infty} x_n = g_1\in \mathbb{R}^N \quad\textrm{i}\quad \lim\limits_{n \to +\infty} x_n = g_2\in \mathbb{R}^N \bigg] \Longrightarrow\ _1=g_2.

(2) Jeśli ciąg \displaystyle\{x_n\} jest zbieżny, to jest ograniczony.
(3) Jeśli \lim\limits_{n \to +\infty} x_n=g oraz \displaystyle\big\{x_{n_k}\big\} jest dowolnym podciągiem ciągu \displaystyle\{x_n\}, to

\lim\limits_{k \to +\infty} x_{n_k} \ =\ g.

(4) Jeśli \displaystyle\{x_n\} jest ciągiem zbieżnym oraz \displaystyle\big\{x_{n_k}\big\} jest jego dowolnym podciągiem takim, że \displaystyle\lim\limits_{k \to +\infty} x_{n_k}=g, to także

\displaystyle\lim\limits_{n \to +\infty} x_n=g.

(5) Jeśli dla dowolnego podciągu \displaystyle\big\{x_{n_k}\big\} ciągu \displaystyle\{x_n\} istnieje jego "dalszy" podciąg \displaystyle\big\{x_{n_{k_l}}\big\} taki, że \displaystyle\lim\limits_{l \to +\infty} x_{n_{k_l}}=g, to

\displaystyle\lim\limits_{n \to +\infty} x_n=g.

Jeśli \displaystyle\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}^N jest ciągiem w \displaystyle\mathbb{R}^N, to jego wyrazy mają współrzędne: a_n=(a_n^1,\ldots,a_n^N) dla n\in\mathbb{N}. Kolejne twierdzenie podaje związek między zbieżnością ciągu \displaystyle\{a_n\} w \displaystyle\mathbb{R}^N, a zbieżnością ciągów na poszczególnych współrzędnych \displaystyle\{a_n^1\},\ldots, \{a_n^N\}. Dzięki temu twierdzeniu liczenie granic ciągów w \mathbb{R}^N sprowadza się do liczenia granic ciągów w \mathbb{R} (dowód pomijamy).

Twierdzenie 3.26. [granica ciągu w iloczynie kartezjańskim]

Jeśli \displaystyle\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}^N jest ciągiem, czyli a_n=(a_n^1,\ldots,a_n^N) dla n\in\mathbb{N}, oraz a=(a^1,\ldots,a^N)\in \mathbb{R}^N, to
\lim\limits_{n \to +\infty} a_n=a wtedy i tylko wtedy, gdy \displaystyle\lim\limits_{n \to +\infty} a_n^i= a^i dla i=1,\ldots,N.