W szkole średniej poznaliśmy ciągi o wyrazach rzeczywistych (to znaczy funkcje a:N⟶R).
W praktyce często spotykamy sie z ciągami o wyrazach innych niż liczby rzeczywiste. Na przykład, gdy mierzymy co sekundę prędkość i położenie w przestrzeni (R3) jakiegoś obiektu, dostajemy ciąg, który każdemu t∈N przypisuje cztery wartości, czyli element z R4. Nasz ciąg możemy zatem zapisać a:N∋t⟼(a1(t),a2(t),a3(t),a4(t))∈R4, gdzie a1(t)∈R jest prędkością w chwili t, natomiast (a2(t),a3(t),a4(t))∈R3 określają położenie punktu w przestrzeni.
Naszym celem teraz jest wprowadzenie pojęcia ciągu i pojęcia granicy tego ciągu. W matematyce te pojęcia można zdefiniować dla dowolnie wybranej metryki (aby zdefiniować granicę musimy móc mierzyć odległość). My jednak ograniczymy nasze rozumowania do przestrzeni RN z metryką d, gdzie d jest jedną z wyżej wprowadzonych metryk: d1, d2, lub d∞.
Definicja 3.16. [ciąg]
Ciągiem w RN nazywamy dowolną funkcję f:N⟶RN.
Ciąg ten oznaczamy
{xn}n∈N⊆RN,{xn}∞n=1⊆RN,{xn}⊆RN,lubx1,x2,…,
gdzie
f(n) = xndla n∈N.
Powiemy teraz co to znaczy, że punkt g∈RN jest granicą ciągu {xn}. Intuicyjnie oznacza to, że wyrazy xn są "coraz bliżej" granicy g w miarę wzrostu n. Formalnie podaje to poniższa definicja.
Definicja 3.17. [granica ciągu]
Niech {xn}⊆RN będzie ciągiem oraz niech g∈RN.
Mówimy, że g jest granicą ciągu {xn}, jeśli
∀ε>0 ∃N∈N ∀n≥N: d(xn,g)<ε
i piszemy
lim
Mówimy, że ciąg \displaystyle\{x_n\} jest zbieżny, jeśli ma granicę, czyli
\exists g\in \mathbb{R}^N:\ \lim\limits_{n \to +\infty} x_n=g.
Uwaga 3.18.
Warunek
\forall \varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ d(x_n,g) < \varepsilon
w powyższej definicji mówi, że dla dowolnego (dowolnie małego) \displaystyle\varepsilon>0 wyrazy ciągu \displaystyle\{x_n\} są od pewnego miejsca (od N ) oddalone od g o mniej niż \displaystyle\varepsilon. Warunek ten jest równoważny warunkowi
\forall \varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ x_n\in K(g,\varepsilon),
który mówi, że dla dowolnego (dowolnie małego) \displaystyle\varepsilon>0 wyrazy ciągu \displaystyle\{x_n\} od pewnego miejsca (od N ) leżą w kuli K(g,\varepsilon). Wynika to wprost z definicji kuli, gdyż x_n należy do kuli K(g,\varepsilon) dokładnie wtedy, gdy odległość x_n od g jest mniejsza niż \displaystyle\varepsilon, to znaczy
d(x_n,g) < \varepsilon \ \Longleftrightarrow\ x_n\in K(g,\varepsilon).
Definicja 3.19. [ciąg ograniczony]
Ciąg \displaystyle\{x_n\}\subseteq \mathbb{R}^N nazywamy ograniczonym, jeśli zbiór jego wartości \displaystyle\big\{x_n:\ n\in\mathbb{N}\big\} jest ograniczony w \displaystyle\mathbb{R}^N, to znaczy zawarty w pewnej kuli. Innymi słowy ciąg \displaystyle\{x_n\} jest ograniczony, gdy
\exists x\in\mathbb{R}^N\ \exists r>0\ \forall n\in\mathbb{N}:\ d(x,x_n) < r.
Przykład 3.20.
Jeśli ciąg \displaystyle\{x_n\}\subseteq\mathbb{R}^N jest stały od pewnego miejsca, czyli istnieje k_0\in\mathbb{N} takie, że
x_n \ =\ x \qquad\forall\ n\ge k_0,
to wówczas
\lim\limits_{n \to +\infty} x_n \ =\ x.
Oznacza to, że ciąg stały od pewnego miejsca jest zbieżny.
Przykład 3.21.
Niech \displaystyle\{x_n\}\subseteq \mathbb{R} będzie ciągiem danym przez \displaystyle x_n=\frac{1}{n} dla n\ge 1. Wówczas
\lim\limits_{n \to +\infty} x_n \ =\ 0.
Aby to pokazać ustalmy dowolne \displaystyle\varepsilon>0. Wówczas istnieje liczba naturalna N , która jest większa od \displaystyle\frac{1}{\varepsilon} (gdyż dla każdej liczby rzeczywistej istnieje liczba naturalna od niej większa), czyli
\exists N\in\mathbb{N}:\ N>\frac{1}{\varepsilon}.
Zatem dla dowolnego n\ge N, mamy d(x_n,0) \ =\ |x_n-0| \ =\ |x_n| \ =\ \bigg|\frac{1}{n}\bigg| \ \le\ \frac{1}{N} \ < \ \varepsilon,
zatem pokazaliśmy, że \displaystyle\lim\limits_{n \to +\infty} x_n=0.
Przykład 3.22. [ciąg geometryczny]
Niech q\in(-1,1) oraz x_n=q^n dla n\ge 1. Wówczas
\lim\limits_{n \to +\infty} x_n \ =\ 0.
Dowód podobny do dowodu w przykładzie 3.21., pozostawiamy jako ćwiczenie.
Ciąg \displaystyle\{q^n\} jest ciągiem geometrycznym o ilorazie q (patrz definicja 1.8.).
Kolejne twierdzenie podaje związek między zbieżnością ciągu punktów, a zbieżnością ciągu liczbowego odległości jego wyrazów od granicy. Mówi ono, że ciąg \displaystyle\{x_n\} jest zbieżny do granicy g w \displaystyle\mathbb{R}^N dokładnie wtedy, gdy ciąg \{d(x_n,g)\} odległości x_n od g jest zbieżny do 0 w \displaystyle\mathbb{R}. Dowód wynika wprost z definicji.
Twierdzenie 3.23.
Niech \displaystyle\{x_n\}\subseteq \mathbb{R}^N będzie ciągiem oraz g\in \mathbb{R}^N. Wówczas
\big[ x_n\stackrel{\mathbb{R}^N}{\longrightarrow} g \big] \quad\Longleftrightarrow\quad \big[ d(x_n,g)\stackrel{\mathbb{R}}{\longrightarrow} 0 \big],
Powiemy teraz co to jest podciąg danego ciągu \{x_n\}. Nieformalnie mówiąc, podciąg powstaje z ciągu przez skreślenie z niego pewnej liczby wyrazów (tak aby nadal pozostała nieskończona ich ilość):
\{a_n\} = a_1,\quad a_2,\quad a_3,\quad a_4,\quad a_5,\quad,a_6,\quad a_7, \ldots
\{a_{n_k}\} = \not{a}_1,\quad\underline{a_2},\quad\not{a}_3,\quad\not{a}_4,\quad\underline{a_5},\quad\underline{a_6},\quad\not{a}_7,\ldots
Formalna definicja podana jest poniżej.
Definicja 3.24. [podciąg]
Niech \displaystyle\{x_n\}\subseteq \mathbb{R}^N będzie ciągiem. Niech h\colon\mathbb{N}\longrightarrow\mathbb{N} będzie funkcją silnie rosnącą.
Ciąg \displaystyle f\colon\mathbb{N}\ni n\longmapsto x_{h(n)}\in\mathbb{R}^N nazywamy podciągiem ciągu \displaystyle\{x_n\} i oznaczamy
\displaystyle\{x_{n_k}\} \quad \textrm{lub} \displaystyle\{x_{n_k}\}_{k \in \mathbb{N}} \quad \textrm{lub} \quad \displaystyle\{x_{n_k}\}_{k=1}^{\infty}
gdzie \displaystyle n_k=h(k) dla k\in \mathbb{N}.
W kolejnym twierdzeniu zebrane są własności granic. Niektóre z nich udowodnimy na ćwiczeniach (patrz ćwiczenie 3.3. i ćwiczenie 3.4.).
Twierdzenie 3.25. [własności granic]
Jeśli \displaystyle\{x_n\}\subseteq\mathbb{R}^N jest ciągiem, g\in\mathbb{R}^N, to
(1) Istnieje co najwyżej jedna granica ciągu \displaystyle\{x_n\}, to znaczy
\bigg[\lim\limits_{n \to +\infty} x_n = g_1\in \mathbb{R}^N \quad\textrm{i}\quad \lim\limits_{n \to +\infty} x_n = g_2\in \mathbb{R}^N \bigg] \Longrightarrow\ _1=g_2.
(2) Jeśli ciąg \displaystyle\{x_n\} jest zbieżny, to jest ograniczony.
(3) Jeśli \lim\limits_{n \to +\infty} x_n=g oraz \displaystyle\big\{x_{n_k}\big\} jest dowolnym podciągiem ciągu \displaystyle\{x_n\}, to
\lim\limits_{k \to +\infty} x_{n_k} \ =\ g.
(4) Jeśli \displaystyle\{x_n\} jest ciągiem zbieżnym oraz \displaystyle\big\{x_{n_k}\big\} jest jego dowolnym podciągiem takim, że \displaystyle\lim\limits_{k \to +\infty} x_{n_k}=g, to także
\displaystyle\lim\limits_{n \to +\infty} x_n=g.
(5) Jeśli dla dowolnego podciągu \displaystyle\big\{x_{n_k}\big\} ciągu \displaystyle\{x_n\} istnieje jego "dalszy" podciąg \displaystyle\big\{x_{n_{k_l}}\big\} taki, że \displaystyle\lim\limits_{l \to +\infty} x_{n_{k_l}}=g, to
\displaystyle\lim\limits_{n \to +\infty} x_n=g.
Jeśli \displaystyle\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}^N jest ciągiem w \displaystyle\mathbb{R}^N, to jego wyrazy mają współrzędne: a_n=(a_n^1,\ldots,a_n^N) dla n\in\mathbb{N}. Kolejne twierdzenie podaje związek między zbieżnością ciągu \displaystyle\{a_n\} w \displaystyle\mathbb{R}^N, a zbieżnością ciągów na poszczególnych współrzędnych \displaystyle\{a_n^1\},\ldots, \{a_n^N\}. Dzięki temu twierdzeniu liczenie granic ciągów w \mathbb{R}^N sprowadza się do liczenia granic ciągów w \mathbb{R} (dowód pomijamy).
Twierdzenie 3.26. [granica ciągu w iloczynie kartezjańskim]
Jeśli \displaystyle\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}^N jest ciągiem, czyli a_n=(a_n^1,\ldots,a_n^N) dla n\in\mathbb{N}, oraz a=(a^1,\ldots,a^N)\in \mathbb{R}^N, to
\lim\limits_{n \to +\infty} a_n=a wtedy i tylko wtedy, gdy \displaystyle\lim\limits_{n \to +\infty} a_n^i= a^i dla i=1,\ldots,N.