W definicji iloczynu kartezjańskiego (patrz Wykład 5: "Para uporządkowana, iloczyn kartezjański, relacje, domykanie relacji, relacja równoważności, rozkłady zbiorów" Definicja 2.1) jest pewna nieścisłość. Konstrukcja iloczynu kartezjańskiego odwołuje się do aksjomatu wyróżniania w wersji nieuprawomocnionej. Konstrukcja, którą zobaczą państwo w tym rozdziale, usuwa tę poprzednią niedogodność.
Twierdzenie 5.1.
Dla dowolnych dwóch zbiorów x i y istnieje zbiór x×y zawierający wszystkie pary postaci (w,z), gdzie w∈x i z∈y.
Dowód
Ustalmy dwa dowolne zbiory x i y. Jeśli x=∅ lub y=∅, to x×y=∅ istnieje na podstawie aksjomatu zbioru pustego. W przeciwnym przypadku x∪y jest zbiorem jednoelementowym {z}, to x×y={{{z}}} istnieje na podstawie aksjomatu pary. W dalszej części dowodu zakładamy, że zbiory x i y są niepuste i że x∪y ma więcej niż jeden element. Na podstawie aksjomatu zbioru potęgowego, aksjomatu unii i aksjomatu wycinania następujące zbiory istnieją:
A={z∈P(x)|∃wz={w}},B={z∈P(x∪y)|∃w∃v(w≠v∧z={v,w})},C={z∈P(P(y))|∃vz={{v}}=(v,v)}.
Nasze założenia gwarantują, że żaden z powyższych zbiorów nie jest pusty. Kontynuując, możemy stworzyć:
D0={z∈P(A∪B)|∃w∃vw≠v∧z={{w},{w,v}}=(w,v)},
w którym to zbiorze mamy pewność, że w jest elementem x. Kontynuujemy, definiując:
D′0={z∈P(D0∪C)|∃w∃vw≠v∧z={(w,v),(v,v)}},
gdzie mamy pewność, że w jest elementem x, a v elementem y oraz:
D0″
gdzie mamy pewność, że \displaystyle w\in A\cap B . Kończąc:
\displaystyle \begin{align*} x\times y & =\{z\in\bigcup D_0' \,|\, \exists w \exists v\; w\neq v \land z=(w,v)\}\cup \{z\in\bigcup D_0'' \,|\, \exists w\; z=(w,w)\}. \end{align*}
Twierdzenie 5.2.
Jeśli \displaystyle x,y i \displaystyle z są zbiorami i \displaystyle z\subseteq x\times y , to zbiorem jest również ogół \displaystyle v takich, że istnieje \displaystyle w spełniające \displaystyle (v,w)\in z . Zbiór takich \displaystyle v oznaczamy przez \displaystyle \pi_1(z) i nazywamy projekcją na pierwszą współrzędną.
Dowód
Zbiór \displaystyle \pi_1(z) istnieje na podstawie aksjomatów ZF i jest równy:
\displaystyle \pi_1(z) = \bigcup\{w\in\bigcup z\,|\, \exists u\; w=\{u\}\}.
W tej chwili jesteśmy gotowi dowieść własność zapowiedzianą w Wykładzie 4 (patrz Wykład 4: "Teoria mnogości ZFC. Operacje na zbiorach"). Dla dowolnej formuły \displaystyle \varphi' nieposiadającej zmiennych wolnych innych niż \displaystyle z' i \displaystyle x_1' , następująca formuła jest prawdą:
\displaystyle \forall x_1' \forall x' \exists y' \forall z'\; z'\in y' \iff (z'\in x' \land \varphi').
Aby dowieść tę własność, ustalmy dowolną formułę \displaystyle \varphi' i dowolny zbiór \displaystyle x_1' . Stosujemy aksjomat wyróżniania do \displaystyle x=x\times \{x_1'\} (który istnieje na mocy Twierdzenia 5.1 i do formuły
\displaystyle \exists z' \exists x_1'\; z=(z',x_1')\land\varphi',
otrzymując zbiór \displaystyle y . Wymagany zbiór \displaystyle y' istnieje na mocy Twierdzenia 5.2 i jest równy \displaystyle \pi_1(y) .
Przykładem zastosowania powyższego twierdzenia może być otrzymanie drugiej projekcji z iloczynu kartezjańskiego. Aby otrzymać \displaystyle \pi_2(z) , stosujemy powyższe twierdzenie do \displaystyle x_1'=z , \displaystyle x=\bigcup\bigcup{z} i wyrażenia \displaystyle \varphi' mówiącego \displaystyle \exists w\; (w,z')\in x_1' .