Ogólna uwaga: Każda klika musi być pokolorowana tyloma kolorami ile ma elementów, żeby każdy trójkąt w niej zawarty był trójkolorowy.
Rozwiązanie I.
Przypuśćmy,że \(\Delta\) to żądana aksjomatyzacja. Niech
\(\bar\Delta=\Delta\cup\{\exists x_1\ldots\exists
x_n\bigwedge_{i,j}E(x_i,x_j)\}\).
Pokazujemy, że \(\bar\Delta\) spełnia założenia twierdzenia o zwartości: niech \(\Delta_0\subseteq\bar\Delta\) będzie dowolny, skończony.
Niech \(N\) to maksymalna liczna kwantyfikatorów w zdaniach z \(\Delta_0\) pochodzących spoza \(\Delta\). Wówczas klika mocy \(N\) spełnia \(\Delta_0\), bo daje się pokolorować skończoną liczbą kolorów bez powtarzania kolorów.
Na mocy twierdzenia o zwartości \(\bar\Delta\) ma model. Zawiera on kliki każdej skończonej mocy, więc żadna skończona liczba kolorów nie wystarcza do odpowiedniego pokolorowania modelu \(\bar\Delta\). Sprzeczność.
Rozwiązanie II.
Niech \(\mathfrak{A}\) to struktura składająca się z przeliczalnie wielu przeliczalnych klik jako składowych spójnych.
Pokazujemy, że dla każdego \(m\) istnieje struktura \(\mathfrak{B}\in\mathcal{A}\) taka, że dla każdego \(m\) istnieje struktura \(\mathfrak{B}_m\) tkaza, że gracz II ma strategię w grze Ehrenfeuchta-Fraisse o \(m\) rundach, granej na \(\mathfrak{A}\) i \(\mathfrak{B}_m\).
\(\mathfrak{B}_m\) to struktura składająca się z przeliczalnie wielu klik mocy \(m\) jako składowych spójnych.
Strategia gracza II jest banalna. Jej istnienie wskazuje, że nie istnieje zdanie o randze kwantyfikatorowej \(m\) lub mniejszej, które byłoby fałszywe w \(\mathfrak{A}\) a jednocześnie prawdziwe w każdej strukturze z \(\mathcal{A}\).