Processing math: 11%

Ciągłość funkcji w przestrzeniach metrycznych [rozdział nadobowiązkowy]

Ciągłość funkcji w przestrzeniach metrycznych [rozdział nadobowiązkowy]


Jeśli f jest funkcją między dwiema przestrzeniami metrycznymi (np z R2 do R3), to ponieważ możemy mierzyć odległości w tych przestrzeniach, więc możemy także mówić o granicy i ciągłości funkcji. Podobnie jak dla funkcji rzeczywistych, podamy dwie równoważne definicje granicy i ciągłości funkcji w punkcie.

Definicja 2.29. [Cauchy'ego granicy funkcji w punkcie]

Niech (X,dX) oraz (Y,dY) będą dwiema przestrzeniami metrycznymi, niech AX,gY, niech f:AY będzie funkcją oraz niech x0X będzie punktem skupienia zbioru A.
Mówimy, że funkcja f ma granicę g w punkcie x0X, jeśli

ε>0  δ>0  xA(K(x0,δ){x0}):  f(x)K(g,ε)

lub innymi słowy

ε>0  δ>0  xA{x0}:  [dX(x0,x)<δ  dY(f(x),g)<ε].

Piszemy wówczas

lim lub \displaystyle \quad f(x)\xrightarrow [x \to x_0]{} g.

wykresy

Granica funkcji w punkcie

Definicja 2.30. [Heinego granicy funkcji w punkcie]

Niech \displaystyle \displaystyle (X,d_X) oraz \displaystyle \displaystyle (Y,d_Y) będą dwiema przestrzeniami metrycznymi, \displaystyle A\subseteq X,\displaystyle g\in Y, niech \displaystyle \displaystyle f\colon A\longrightarrow Y będzie funkcją oraz niech \displaystyle x_0\in X będzie punktem skupienia zbioru \displaystyle A.
Mówimy, że funkcja \displaystyle f ma granicę \displaystyle g w punkcie \displaystyle x_0\in X, jeśli

\displaystyle \forall \{x_n\}\subseteq A\setminus\{x_0\}:\ \ \bigg[x_n\stackrel{d_X}{\longrightarrow}x_0 \ \Longrightarrow\ f(x_n)\stackrel{d_Y}{\longrightarrow}g\bigg].

Piszemy wówczas

\displaystyle \lim_{x \to x_0}f(x) \ =\ g \quad lub \displaystyle \quad f(x)\xrightarrow[x \to x_0]{} g.

wykresy

Funkcja ciągła w punkcie

Funkcja ciągła w punkcie

Tak samo jak dla funkcji rzeczywistych, funkcje między przestrzeniami metrycznymi są ciągłe, gdy mają granicę równą wartości.

Definicja 2.31. [Cauchy'ego ciągłości funkcji w punkcie]

Niech \displaystyle \displaystyle (X,d_X) oraz \displaystyle \displaystyle (Y,d_Y) będą dwiema przestrzeniami metrycznymi, \displaystyle A\subseteq X, niech \displaystyle \displaystyle f\colon A\longrightarrow Y będzie funkcją oraz niech \displaystyle x_0\in A ( \displaystyle x_0 nie musi być punktem skupienia zbioru \displaystyle A ).
Mówimy, że funkcja \displaystyle f jest ciągła w punkcie \displaystyle x_0\in X, jeśli

\displaystyle \forall \varepsilon>0\ \ \exists \delta>0\ \ \forall x\in A:\ \ \bigg[d_X(x,x_0) < \delta \ \Longrightarrow\ d_Y\big(f(x),f(x_0)\big) < \varepsilon\bigg].

Definicja 2.32. [Heinego ciągłości funkcji w punkcie]

Niech \displaystyle \displaystyle (X,d_X) oraz \displaystyle \displaystyle (Y,d_Y) będą dwiema przestrzeniami metrycznymi \displaystyle A\subseteq X,

niech \displaystyle \displaystyle f\colon A\longrightarrow Y będzie funkcją oraz niech \displaystyle x_0\in A ( \displaystyle x_0 nie musi być punktem skupienia zbioru \displaystyle A ).

Mówimy, że funkcja \displaystyle f jest ciągła w punkcie \displaystyle x_0\in X, jeśli

\displaystyle \forall \{x_n\}\subseteq A:\ \ \bigg[x_n\stackrel{d_X}{\longrightarrow}x_0 \ \Longrightarrow\ f(x_n)\stackrel{d_Y}{\longrightarrow}f(x_0)\bigg].

Mówimy, że funkcja \displaystyle f jest ciągła, jeśli jest ciągła w każdym punkcie \displaystyle x\in A.

Udowodnimy teraz twierdzenie, które podaje warunek równoważny ciągłości funkcji między przestrzeniami metrycznymi. Zauważmy, że warunek na ciągłość, podany w twierdzeniu, wymaga jedynie pojęcia zbiorów otwartych.

Twierdzenie 2.33.

Jeśli \displaystyle X i \displaystyle Y są przestrzeniami metrycznymi, to funkcja \displaystyle \displaystyle f\colon X\longrightarrow Y jest ciągła wtedy i tylko wtedy, gdy dla dowolnego zbioru otwartego \displaystyle V w \displaystyle Y, przeciwobraz \displaystyle f^{-1}(V) jest otwarty w \displaystyle X.

Dowód 2.33.

" \displaystyle \displaystyle\Longrightarrow ":

Niech \displaystyle \displaystyle f\colon X\longrightarrow Y będzie funkcją ciągłą. Niech \displaystyle V będzie zbiorem otwartym w \displaystyle Y. Należy pokazać, że zbiór \displaystyle f^{-1}(V) jest otwarty w \displaystyle X. W tym celu ustalmy dowolny punkt \displaystyle x\in f^{-1}(V) . Mamy wykazać, że jest on zawarty w \displaystyle f^{-1}(V) wraz z pewną kulą o środku \displaystyle x. Ponieważ zbiór \displaystyle V jest otwarty oraz \displaystyle f(x)\in V więc

\displaystyle \exists \varepsilon>0:\ K_{Y}(f(x),\varepsilon)\subseteq V.

Z drugiej strony, ponieważ funkcja \displaystyle f jest ciągła w punkcie \displaystyle x\in V, więc

\displaystyle \exists \delta>0\ \forall z\in X:\ \big[ d_X(z,x) < \delta \Longrightarrow d_Y(f(z),f(x)) < \varepsilon\big].

Zatem, jeśli \displaystyle z\in K(x,\delta), to \displaystyle z\in f^{-1}(V), czyli \displaystyle K(x,\delta)\subseteq f^{-1}(V), co dowodzi otwartości zbioru \displaystyle f^{-1}(V).

" \displaystyle \displaystyle\Longleftarrow ":

Załóżmy teraz, że dla dowolnego zbioru otwartego \displaystyle V w \displaystyle Y, zbiór \displaystyle f^{-1}(V) jest otwarty w \displaystyle X. Ustalmy dowolny \displaystyle x\in X. Pokażemy, że funkcja \displaystyle f jest ciągła w punkcie \displaystyle x. W tym celu ustalmy dowolne \displaystyle \displaystyle\varepsilon>0 i zdefiniujmy

\displaystyle V=\{y\in Y:\ d_Y(y,f(x)) < \varepsilon\}.

Wówczas zbiór \displaystyle V jest otwarty w \displaystyle Y (gdyż jest to kula; patrz twierdzenie 1.10. (1)), a zatem z założenia także zbiór \displaystyle f^{-1}(V) jest otwarty w \displaystyle X. A zatem, z otwartości \displaystyle f^{-1}(V) wynika, że

\displaystyle \exists \delta>0:\ K(x,\delta)\subseteq f^{-1}(V), co oznacza, że

\displaystyle \exists \delta>0: \big[z\in K_X(x,\delta) \ \Longrightarrow\ z\in f^{-1}(V)\big].

Ale jeśli \displaystyle z\in f^{-1}(V), to \displaystyle f(z)\in V. Zatem

\displaystyle \exists \delta>0:\ \bigg[ z\in K(x,\delta) \ \Longrightarrow\ f(z)\in V\bigg],

czyli z definicji \displaystyle V także

\displaystyle \exists \delta>0:\ \bigg[ d_X(z,x) < \delta \ \Longrightarrow\ d_Y(f(z),f(x)) < \varepsilon\bigg].

Pokazaliśmy, że \displaystyle f jest ciągła w punkcie \displaystyle x.

Przykład 2.34.

Niech \displaystyle \displaystyle (X,d_d) będzie przestrzenią metryczną dyskretną oraz \displaystyle \displaystyle (Y,d) dowolną przestrzenią metryczną. Wówczas dowolna funkcja \displaystyle f\colon X\longrightarrow Y jest ciągła. Faktycznie, przeciwobraz dowolnego zbioru \displaystyle V\subseteq Y (także otwartego) jest zbiorem otwartym w \displaystyle X (bo w przestrzeni metrycznej dyskretnej wszystkie zbiory są otwarte; patrz przykład 1.8.).

Twierdzenie 2.35. [Darboux]

Jeśli \displaystyle X i \displaystyle Y są przestrzeniami metrycznymi, \displaystyle A jest zbiorem spójnym w \displaystyle X oraz \displaystyle \displaystyle f\colon A\longrightarrow Y jest funkcją ciągłą,

to \displaystyle f(A) jest zbiorem spójnym w \displaystyle Y.

wykres

Dowód 2.35.

Dla dowodu niewprost przypuśćmy, że \displaystyle f(A) nie jest zbiorem spójnym. Zatem istnieją dwa otwarte i rozłączne zbiory \displaystyle U i \displaystyle V mające niepuste przecięcie z \displaystyle f(A) i takie, że \displaystyle f(A)\subseteq U\cup V. Ponieważ \displaystyle f jest funkcją ciągłą, więc zbiory \displaystyle f^{-1}(U) i \displaystyle f^{-1}(V) są otwarte w \displaystyle X (patrz twierdzenie 2.33.), są one oczywiście niepuste, rozłączne, a ich sumą jest \displaystyle A. Ale jest to sprzeczne ze spójnością zbioru \displaystyle A.