Processing math: 38%

Ciała skończone

Wracamy teraz do ciał skończonych. Jedyne ciała skończone jakie poznaliśmy do tej pory to (Zp,+,,0,1), gdzie p jest liczbą pierwszą. Czy istnieją inne ciała skończone? Jaką liczność mogą mieć inne ciała skończone? Czy wszystkie ciała liczności p są izomorficzne z ciałem Zp? Odpowiedzi na te pytania poznamy w pozostałej części wykładu.

Charakterystyka ciała F=(F,+,,0,1) to rząd elementu 1 w grupie addytywnej (F,+,0). Oczywiście, jeśli ciało jest skończone to jego charakterystyka też jest skończona. Co więcej, ponieważ rząd elementu musi dzielić rząd grupy, to charakterystyka ciała skończonego F dzieli |.

Przykład

  • (R,+,,0,1) i (Q,+,,0,1) mają charakterystykę nieskończoną (czasami przyjmuje się 0),
  • charakterystyka Zp równa jest p, gdyż tyle razy trzeba do siebie dodać 1, aby otrzymać 0 w Zp.

Obserwacja 6.19

Charakterystyka ciała skończonego jest liczbą pierwszą.

Dowód

Dla dowodu nie wprost załóżmy, że charakterystyka pewnego ciała jest liczbą złożoną n=pq. Wtedy

0=(1++1n razy)=(1++1p razy)(1++1q razy).

Ponieważ p,q<n oba czynniki prawej strony ostatniej równości są niezerowe, to są one dzielnikami zera. Sprzeczność z Obserwacją 6.2.

Obserwacja 6.20

Grupa addytywna dowolnego ciała skończonego F=(F,+,,0,1) jest izomorficzna z (Zp)k dla pewnej liczby pierwszej p i k1. Zatem |=pk.

Dowód

Niech F=(F,+,,0,1) będzie ciałem o charakterystyce p. Z Obserwacji 6.19, p jest liczbą pierwszą. Niech 2,3,,p1F będą zadane przez

2=1+1,3=1+1+1,p1=1++1p razy.

Ponieważ 1 ma rząd p w grupie (F,+,0), to 2,,p1 są parami różne. Ponadto zbiór ({0,1,2,,p1},+,,0,1) jest zamknięty na dodawanie i mnożenie. A zatem jest podciałem ciała F, i to izomorficznym z ciałem Zp.

Samo natomiast ciało F można traktować jako przestrzeń wektorową nad swoim podciałem Zp. Zatem, jako taka właśnie przestrzeń wektorowa, F jest izomorficzna z Zkp, gdzie k jest wymiarem F nad Zp. Stąd w szczególności grupa addytywna ciała F jest izomorficzna z produktem k kopii grupy Zp.

Obserwacja 6.21

Grupa multyplikatywna ciała skończonego jest cykliczna.

Dowód

Niech (F,+,,0,1) będzie ciałem o q elementach. Jednym z warunków równoważnych cykliczności grupy multyplikatywnej (F,,1) jest to, że

(*)dla każdego d|q1 liczba elementów fF spełniających fd=1 wynosi d.

Ponieważ rząd elementu grupy dzieli rząd grupy, to

fq1=1 dla dowolnego fF.

To oznacza, że wszystkie elementy F są pierwiastkami wielomianu xq11. Niech teraz d|q1, czyli q1=dk dla pewnego k. Łatwo sprawdzić, iż

xq11=(xd1)(xd(k1)+xd(k2)++xd+1).

Z Obserwacji 6.18 wielomian xd1 ma co najwyżej d pierwiastków, a xd(k1)+xd(k2)++xd+1 ma co najwyżej d(k1). Jednak ich iloczyn xq11 ma dokładnie q1 pierwiastków, więc oba wielomiany mają odpowiednio d i d(k1) pierwiastków.

Fakt, iż xd1 ma dokładnie d pierwiastków to dokładnie warunek (*).

Podsumowując nasze rozważania, pokazaliśmy, że:

  • dowolne ciało skończone ma pk elementów, dla pewnej liczby pierwszej p i k1,
  • grupa addytywna dowolnego ciała pk-elementowego jest izomorficzna z (Zp)n,
  • grupa multyplikatywna dowolnego ciała pk-elementowego jest izomorficzna z Zpk1.

W tym kontekście nie jest zbyt zaskakujące, iż dowolne dwa ciała pk-elementowe okażą się być izomorficzne. W dowodzie Obserwacji 6.20 widzieliśmy, że ciało skończone charakterystyki p zawiera ciało izomorficzne z Zp. Odtąd będziemy więc zakładać, że Zp jest po prostu podciałem takiego ciała.

Dla lepszego zrozumienia grupy i multyplikatywnej ciała przeanalizujemy jeszcze pojęcie pokrewne do pojęcia rzędu elementu a. W ciele skończonym, o pk elementach, rząd r elementu a dzieli rząd pk1 grupy multyplikatywnej, w szczególności NWD(p,r)=1. Ale również lista

a,ap,ap2,ap3,

nie może być nieskończona. Wyrazy na niej muszą się powtarzać. Co więcej, api=apj wtedy i tylko wtedy, gdy pipj dzieli się przez rząd r elementu a. Niech więc i<j czyli api(pji1)=1. Wtedy rpi(pji1) i wobec NWD(p,r)=1 mamy pjir1. Niech s będzie multyplikatywnym rzędem liczby p modulo r, tzn najmniejsza taka liczba naturalną s, że psr1. Wtedy mamy

api=apj wtedy i tylko wtedy, gdy isj.

A zatem nasza lista redukuje się do:

a,ap,ap2,ap3,,aps1.

Stopień elementu a0 ciała charakterystyki p to najmniejsza liczba d, dla której aps=a.

Wniosek 6.22

W skończonym ciele o pk elementach, stopień każdego elemetu jest dzielnikiem liczby k.

Obserwacja 6.23

Dla dowolnego ciała F charakterystyki p oraz nN mamy:

  • jeśli a,bF, to (a+b)pn=apn+bpn,
  • jeśli w(x)Zp[x], to w(xpn)=w(x)pn,

Dowód

Tak jak w ciele liczb rzeczywistych, można łatwo pokazać, że

(a+b)^p = \sum_{i=0}^p {p \choose i}a^ib^{p-i}.

To, wraz z faktem, że p jako liczba pierwsza dzieli wszystkie współczynniki dwumianowe poza {p \choose 0} i {p \choose p} oraz, że {\bf F} ma charakterystykę p , daje (a+b)^p = a^p+b^p . Łatwa indukcja względem n pokazuje teraz punkt pierwszy.

Dla dowodu punktu drugiego załóżmy, że w(x)=\sum_i c_i x^i . Mamy wtedy w(x)^{p^n} = \sum_i c_i^{p^n} x^{ip^n} = \sum_i c_i x^{ip^n} = w(x^{p^n}) , gdzie równość c_i^{p^n} = c_i użyta w środkowym przejściu wynika z faktu, że c_i\in \mathbb{Z}_p .

Obserwacja 6.24

Niech {\bf F} będzie ciałem skończonym charakterystyki p . Wtedy dla dowolnego a\in F^* istnieje dokładnie jeden unormowany i nierozkładalny wielomian w_a(x) \in \mathbb{Z}_p[x] taki, że w ciele {\bf F} zachodzi w_a(a)=0 . Wielomian ten to:

w_a(a) = \prod_{i=0}^{d-1} (x-a^{p^i}),

gdzie d jest stopniem elementu a .

Dowód

Wielomian w_a zdefiniowany w wypowiedzi obserwacji używa współczynników z ciała {\bf F} , które nie muszą być w ciele \mathbb{Z}_p . Aby zobaczyć, że w istocie po wymnożeniu dostajemy współczynniki z \mathbb{Z}_p niech w_a(x)= \sum_{i=0}^{d-1} c_i x^i . Zauważmy, że zgodnie z Obserwacją 6.23

w_a(x)^p = w_a(x^p) = \sum_{i=0}^{d-1} c_i^p x^{ip}.
Z drugiej strony fakt, że d jest stopniem elementu a , czyli równość a^{p^d} = a= a^{p^0} , daje środkowe przejście w ciągu:

w_a(x)^p = \prod_{i=0}^{d-1} (x-a^{p^i})^p =\prod_{i=0}^{d-1} (x^p-a^{p^{i+1}}) =\prod_{i=0}^{d-1} (x^p-a^{p^{i}}) =w_a(x^p)=\sum_{i=0}^{d-1} c_i x^{ip}

Przyrównując więc teraz współczynniki, dostajemy c_i^p=c_i . Oznacza to, że c_0,\ldots,c_{d-1} \in F są pierwiastkami wielomianu x^p-x \in {\bf F}[x] . Ponieważ wszystkie elementy z ciała \mathbb{Z}_p \subseteq {\bf F} są już pierwiastkami tego wielomianu stopnia p , to c_0,\ldots,c_{d-1} muszą być wśród nich, a zatem c_0,\ldots,c_{d-1} \in \mathbb{Z}_p .

Oczywiście wielomian w_a(x) jest unormowany. By zobaczyć, że jest nierozkładalny, załóżmy, że w_a(x)=p(x)q(x) . Skoro w_a(a)=0 , to bez straty ogólności możemy założyć, że p(a)=0 . Ale gdyby wielomian p(x) miał współczynniki w podciele \mathbb{Z}_p , to wobec Obserwacji 6.23 mielibyśmy p(a^{p^{d-1}}) = p(a^{p^{d-2}})= \ldots = p(a^{p^2})=p(a^p) = p(a)=0 , czyli

a^{p^{d-1}}, a^{p^{d-2}},\ldots,a^{p^2}, a^p, a

byłyby różnymi pierwiastkami wielomianu p(x) , skąd {\sf deg}(p(x))=d={\sf deg}(w_a(x)) i wielomian q(x) jest stały.

Pozostaje pokazać, że w_a(x) jest jedynym wielomianem spełniającym warunki podane w Obserwacji. Niech więc v(a) będzie takim wielomianem. Wtedy, ponieważ v(x) ma współczynniki w \mathbb{Z}_p , to wraz z a również potęgi a^p, a^{p^2},\ldots, a^{p^{d-2}}, a^{p^{d-1}} są pierwiastkami wielomianu v(x) . To na mocy Twierdzenia Bezout daje, że w_a(x) dzieli v(x) . Ponieważ jednak v(x) jest nierozkładalny (nad \mathbb{Z}_p ), to v(x) = c \cdot w_a(x) dla pewnego c\in \mathbb{Z}_p . Ale skoro obydwa wielomiany v(x) i w_a(x) sa unormowane, to c=1 i v(x)=w_a(x) .

Następne twierdzenie wskaże nam jak konstruować ciała liczności p^k dla k>1 . Dla niezerowego wielomianu q(x) nad ciałem {\bf F}=(F,+,\cdot,0,1) rozważmy dwuargumentową relację \sim_{q(x)} na zbiorze F zadaną przez

a(x)\sim_{q(x)}b(x) \textrm{ wtedy i tylko wtedy, gdy } q(x)|a(x)-b(x).

Łatwo sprawdzić, iż \sim_{q(x)} jest relacja równoważności zachowującą dodawanie i mnożenie wielomianów. W istocie jest to kongruencja wyznaczona przez ideał główny pierścienia wielomianów {\bf F}[x] generowany wielomianem q(x) . Zbiór klas równoważności tworzy więc pierścień ilorazowy {\bf F}[x]/q(x) .

Twierdzenie 6.25

Jeśli q(x) jest nierozkładalnym wielomianem stopnia k nad ciałem \mathbb{Z}_p , to pierścień ilorazowy \mathbb{Z}_p[x]/q(x) jest p^k -elementowym ciałem.

Dowód

Po pierwsze w każdej klasie równoważności relacji \sim_{q(x)} jest jakiś wielomian stopnia mniejszego niż k . Istotnie, gdy p(x)=a(x)\cdot q(x)+r(x) , gdzie r(x) jest wielomianem zerowym lub stopnia mniejszego niż k , to p(x) \sim_{q(x)} r(x) . Ponadto, różne wielomiany stopnia mniejszego niż k nie mogą być \sim_{q(x)} równoważne. A zatem każda klasa równoważności jest wyznaczona przez dokładnie jeden wielomian stopnia mniejszego niż k . Wielomianów takich jest tyle co wektorów postaci (a_{k-1},\ldots,a_0) , gdzie a_i\in\mathbb{Z}_p . A więc \sim_{q(x)} ma dokładnie p^k klas równoważności.

Pozostało sprawdzić, że (przemienny) pierścień ilorazowy jest ciałem, tzn. każdy jego niezerowy element jest odwracalny. W tym miejscu kluczowa jest nierozkładalność wielomianu q(x) .

Niech więc a(x) będzie niezerowym wielomianem stopnia mniejszego od k . Z nierozkładalności q(x) wiemy, że 1\in\mathbb{Z}_p[x] jest największym wspólnym dzielnikiem a(x) i q(x) . Z Wniosku 6.13 istnieją \lambda(x),\mu(x)\in{\bf F}[x] takie, że

\lambda(x)a(x)+\mu(x)q(x)=1.

To oczywiście oznacza, że

\lambda(x)a(x) \sim_{q(x)} 1,

czyli klasa [\lambda]_{q(x)} jest odwrotna do [a(x)]_{q(x)} .

Ciało reszt modulo nierozkładalny wielomian w(x)\in \mathbb{Z}_p[x] , to ciało ilorazowe \mathbb{Z}_p[x]/q(x) opisane w Twierdzeniu 6.25.

Twierdzenie 6.26

Jeśli dwa skończone ciała są równoliczne, to są izomorficzne.

Dowód

Niech ciała {\bf F} i {\bf G} mają p^k elementów. Przez a oznaczmy generator grupy multyplikatywnej ciała {\bf F} . Wtedy stopień elementu a wynosi k . Pokażemy, że {\{ {1,a,a^2, \ldots, a^{k-1}} \} } stanowi bazę dla przestrzeni wektorowej {\bf F} nad \mathbb{Z}_p . Istotnie, gdyby zbiór ten był liniowo zależny, to \sum_{i=0}^{k-1} c_i a^i =0 dla pewnych współczynników c_i\in\mathbb{Z}_p . Ale wtedy wielomian \sum_{i=0}^{k-1} c_i x^i miałby w swoim rozkładzie pewien nierozkładalny i unormowany wielomian w'(x) stopnia co najwyżej k-1 taki, że w'(a)=0 . To jednak na mocy Twierdzenia 6.24 nie jest możliwe, bo jedyny taki wielomian w \mathbb{Z}_p[x] to w_a(x) stopnia k . Ponieważ liniowo niezależny zbiór {\{ {1,a,a^2, \ldots, a^{k-1}} \} } ma liczność równa wymiarowi przestrzeni wektorowej {\bf F} nad \mathbb{Z}_p , to jest jej bazą.

Podobnie, startując od generatora b grupy multyplikatywnej ciała {\bf G} , dostaniemy bazę {\{ {1,b,b^2, \ldots, b^{k-1}} \} } przestrzeni wektorowej {\bf G} nad \mathbb{Z}_p . Teraz łatwo już sprawdzić, że jedyne odwzorowanie liniowe F \longrightarrow G posyłające a^i w b^i jest izomorfizmem nie tylko przestrzeni wektorowych, ale i ciał {\bf F} i {\bf G} .

Twierdzenie 6.25 pozwala na konstrukcję ciał skończonych o p^k elementach, gdzie p jest liczbą pierwszą i k>1 , o ile tylko mamy nierozkładalny wielomian k -tego stopnia nad \mathbb{Z}_p . Fakt, iż taki wielomian istnieje dla dowolnej liczby pierwszej p i dowolnego k\geq 1 jest nietrywialny i jego dowód przeprowadzimy w serii ćwiczeń do tego wykładu.

Twierdzenie 6.27

Dla dowolnej liczby pierwszej p i k\geq1 istnieje nierozkładalny wielomian k -tego stopnia nad ciałem \mathbb{Z}_p .

Wniosek 6.28

Dla dowolnej liczby pierwszej p i k\geq 1 istnieje dokładnie jedno, z dokładnością do izomorfizmu, ciało p^n -elementowe.

Ciało Galois {\bf GF}(q) , gdzie q=p^k jest potęgą liczby pierwszej, to jedyne z dokładnością do izomorfizmu ciało q -elementowe.

Przykład

Opiszemy ciała {\bf GF}(4) i {\bf GF}(9) .

  • {\bf GF}(4) :
    • 4=2^2 zatem potrzebujemy nierozkładalnego wielomianu stopnia 2 nad {\bf \mathbb{Z}_2} .

W jednym z poprzednich przykładów widzieliśmy, iż jest tylko jeden taki wielomian:

x^2+x+1.

    • elementami konstruowanego ciała są 4 klasy reszt z dzielenia wielomianów nad {\bf \mathbb{Z}_2} przez x^2+x+1 , o reprezentantach: 0,1,x,x+1 .
    • oto tabelki działań dla ciała {\bf GF}(4)

\begin{array} {c|cccc} + & 0 & 1 & x & x+1 \\ \hline 0 & 0 & 1 & x & x+1 \\ 1 & 1 & 0 & x+1 & x \\ x & x & x+1 & 0 & 1 \\ x+1 & x+1 & x & 1 & 0 \end{array}

\begin{array} {c|cccc} \cdot & 0 & 1 & x & x+1 \\ \hline 0 & 0 & 0 & 0 & 0 \\ 1 & 0 & 1 & x & x+1 \\ x & 0 & x & x+1 & 1 \\ x+1 & 0 & x+1 & 1 & x \end{array}

  • {\bf GF}(9) .
    • 9=3^2 , potrzebujemy zatem nierozkładalnego wielomianu stopnia 2 nad \mathbb{Z}_3 . Możemy tak jak wcześniej wygenerować wszystkie wielomiany rozkładalne stopnia 2 nad \mathbb{Z}_3 i wziąć dowolny spoza tej listy. Jednak jest to bardzo żmudne. Dlatego podajemy od razu nierozkładalny wielomian: x^2+2x+2 . Na szczęście łatwo sprawdzić, że rzeczywiście podany wielomian jest nierozkładalny. Gdyby był rozkładalny musiałby mieć w rozkładzie czynniki stopnia 1 , których istnienie łatwo zweryfikować przy pomocy Twierdzenia Bezout:
      • 0^2+2\cdot0+2=2 ,
      • 1^2+2\cdot1+2=2 ,
      • 2^2+2\cdot2+2=1 ,

zatem rzeczywiście wielomian x^2+2x+2 jest nierozkładalny nad \mathbb{Z}_3 .

  • elementy konstruowanego ciała to 9 klas reszt z dzielenia wielomianów nad {\bf \mathbb{Z}_3} przez x^2+2x+2 , o reprezentantach: 0,1,2,x,x+1,x+2, 2x,2x+1, 2x+2