Systemu plików ISO 9660

ISO 9660 — informacje ogólne


ISO 9660 jest standardem systemu plików dla płyt CD (również DVD), wykorzystującym wszystkie udogodnienia, które wynikają z faktu niezmienności zapisanych danych, takie jak sortowanie katalogów, czy przydział ciągły. Jego powszechnie znanymi rozszerzeniami są standardy Rock Ridge oraz Joliet.

Ciekawostką jest podwójne (grubo- i cienkokońcówkowe) reprezentowanie wszystkich liczb całkowitych — chodziło o to, aby nie dyskryminować jednego czy drugiego uporządkowania, ponieważ mogłoby to utrudnić zaakceptowanie standardu.

  • Dane na płycie CD nie są rozkladane w cylindrach, lecz tworzą układ spiralny.
  • Spirala dzielona jest na bloki logiczne (sektory) o rozmiarze 2352 bajtów (w tym preambuły, kody korekcyjne itp.). z czego na dane pozostaje 2048 bajtów.
  • Binarne pola numeryczne są reprezentowane podwójnie: zgodnie z uporządkowaniem grubokońcówkowym oraz cienkokońcówkowym.
  • Maksymalny poziom zagnieżdż. katalogów — 8.

ISO 9660 — format partycji


Standard nie definiuje przeznaczenia pierwszych 16 bloków. Obszar ten jest do dyspozycji twórcy, może np. służyć do umieszczenia programu rozruchowego w przypadku ładowania systemu operacyjnego z płyty.

Uwzględniając różnorodność zastosowań płyt kompaktowych, w deskryptorze głównego wolumenu znajduje się mnóstwo informacji o jej zawartości, autorze, wytwórcy, prawach autorskich itd. Można tam umieścić dowolne informacje, przydatne raczej tylko dla użytkownika, zapisane z użyciem dużych liter, cyfr i wybranych znaków interpunkcyjnych.

Z zakresu metadanych w deskryptorze znajduje się rozmiar bloku logicznego (2048, ale dopuszcza się więcej, np. 4096, 8192 itd.), liczba bloków na płycie, czas utworzenia i przeterminowania zawartości płyty. Jedną z najważniejszych informacji jest opis katalogu głównego, tzn. blok początkowy i rozmiar, zgodnie z zasadą przydziału ciągłego.

slajd 14

ISO 9660 — struktura wpisu katalogowego


Wpis katalogowy może mieć zmienną długość, co przejawia się w obecności trzech pól: wielkości wpisu katalogowego , wielkości rozszerzenia oraz długości nazwy. Nazwy dłuższe niż 15 znaków należą już do rozszerzeń standardu. W standardzie ISO 9660 przewidziano taką możliwość, umieszczając właśnie pole wielkości rozszerzenia w katalogu. Struktura rozszerzenia jest już przedmiotem definicji standardu rozszerzającego.

Atrybuty lokalizacja i rozmiar są wartościami 32 bitowymi, ale ze względu na podwójną reprezentację zajmują 8 bajtów. Podobnie nr CD jest wartością 16-bitową, a zajmuje 4 bajty. Z wartościami całkowitymi 1-bajtowymi nie ma tego problemu, gdyż nie ma tam czego porządkować.

W polu flagi wyróżniono między innymi następujące bity:

  • bit, który odróżnia pliki od katalogów,
  • bit ukrycia wpisu na listingu zawartości,
  • bit atrybutów rozszerzonych,
  • bit oznaczający ostatni wpis w katalogu.

Standard ISO uwzględnia operowanie zbiorami płyt, możliwe jest więc, że wpis katalogowy opisuje plik, zlokalizowany na innej płycie. Stąd pole reprezentujące numer płyty CD z lokalizacją pliku.

slajd 15