Porządek na liczbach naturalnych
Wśród naiwnie interpretowanych liczb naturalnych mamy zdefiniowany porządek mniejszości. Aby zdefiniować taki porządek w aksjomatycznie skonstruowanym zbiorze liczb naturalnych musimy go wyrazić za pomocą symboli predykatowych. Dla dowolnych dwóch liczb naturalnych m i n piszemy:
m≤ndef≡m⊂n
oraz
m<ndef≡m∈n.
Przy takim zdefiniowaniu relacji Fakt 4.3. i poprzednie ćwiczenie natychmiast gwarantują, że dla dowolnych liczb naturalnych m i n:
- m<n∨m=n∨n<m - gdzie dokładnie jeden z warunków jest prawdziwy.
Kolejne własności dotyczące porządku na liczbach naturalnych podajemy w formie ćwiczenia:
Ćwiczenie 5.1
Dla dowolnych liczb naturalnych k,m i n następujące warunki są spełnione:
- 1. m=n⟺(m≤n∧n≤m),
- 2. ¬(n<n),
- 3. (k≤m∧m≤n)⟹k≤n,
- 4. (k<m∧m≤n)⟹k<n,
- 5. (k≤m∧m<n)⟹k<n,
- 6. (k<m∧m<n)⟹k<n.
Ustalmy dowolne liczby naturalne k,m i n
Często używać będziemy zbioru wszystkich liczb naturalnych mniejszych niż dana liczba. Okazuje się, że zdefiniowaliśmy już takie zbiory - każda liczba naturalna to zbiór liczb silnie mniejszych od niej.
Wniosek 5.1.
Każda liczba naturalna n to zbiór liczb istotnie mniejszych od n. Formalnie:
∀nn∈N⟹(∀zz∈n⟺(z∈N∧z<n)).
Dowód
Dla dowolnego ustalonego n i z implikacja w lewą stronę jest oczywista (z definicji <). Implikacja w prawą stronę jest natychmiastową konsekwencją Twierdzenia 4.1. i definicji <.
Ćwiczenie 5.2
Ile jest funkcji f:NarrowN takich, że →f(n)=f(n), dla każdej liczby naturalnej n.
Następujące twierdzenie mówi, że każdy zbiór liczb naturalnych zawiera liczbę najmniejszą w porządku ≤. Pozwala ono dowody przez indukcję zamieniać na dowody niewprost. Zamiast przeprowadzać dowód indukcyjny dla zbioru P, rozważyć możemy zbiór N∖P. Na mocy poniższego twierdzenia zbiór taki posiada element minimalny, który jest albo zerem, albo następnikiem pewnej liczby naturalnej, co pozwala na uzyskanie sprzeczności.
Twierdzenie 5.2. [Zasada minimum]
Każdy niepusty zbiór liczb naturalnych zawiera element najmniejszy, to znaczy taki, że wszystkie elementy w tym zbiorze są od niego większe lub równe.
Dowód
Faktu tego dowodzimy indukcyjnie. Na początku ustalmy zbiór P:
P={n∈N:∀x(x⊂N∧x∩n≠∅)⟹⋂x∈x}.
Zbiór P zawiera takie liczby naturalne, że dla dowolnego zbioru liczb naturalnych x jeśli x∩n≠∅ (czyli w zbiór x zawiera liczbę naturalną silnie mniejszą od n), to zbiór ⋂x jest elementem x. Wykażmy, indukcyjnie, że P=N.
- Niewątpliwie 0∈P, ponieważ, dla dowolnego, x fałszem jest x∩∅≠∅.
- Załóżmy, że n∈P i ustalmy zbiór x taki, że x⊂N i x∩n′≠∅. Ponieważ n′=n∪{n} naturalnie jest rozważyć dwa przypadki. Jeśli x∩n≠∅, otrzymujemy ⋂x∈x na mocy założenia indukcyjnego. W przeciwnym przypadku x∩n=∅, czyli x∩n′={n}. Otrzymujemy wtedy n∈x. Równocześnie, dla każdego z∈x mamy n∈z lub n=z (na mocy identyczności pokazanych wcześniej) ponieważ z∈n -trzecia możliwość jest zabroniona na mocy x∩n=∅. To wykazuje, że dla każdego z∈N mamy, na mocy własności liczb naturalnych, n⊂z. Używając własności przecięcia dostajemy n⊂⋂x, a ponieważ n∈x otrzymujemy ⋂x⊂n - to daje ⋂x=n∈x - co należało wykazać.
Aby dowieść twierdzenie, ustalmy niepusty zbiór x⊂N. Niewątpliwie istnieje n∈N takie, że n∈x. Wtedy n′∩x≠∅, ponieważ n∈n′∩x. Na mocy dowiedzionego chwilę wcześniej faktu wnioskujemy, że ⋂x∈x⊂N. Czyli że ⋂x jest najmniejszą liczbą naturalną występującą w x.
Oczywistym faktem jest, że nie istnieje największa liczba naturalna. Aksjomatyczny dowód tego faktu przebiega niewprost. Jeśli n jest liczbą naturalną, to n′ jest również liczbą naturalną i n′>n, więc n nie mogła być większa od wszystkich liczb. Niemniej jednak, jeśli pewien podzbiór liczb naturalnych jest ograniczony z góry, to posiada element największy.
Twierdzenie 5.3. [Zasada maksimum]
Jeśli x jest niepustym zbiorem liczb naturalnych ograniczonym z góry, tzn.:
∃yy∈N∧∀zz∈x⟹z≤y,
to x posiada element największy, tzn.:
∃yy∈x∧∀zz∈x⟹z≤y.
Dowód
Faktu tego dowodzimy przez indukcję. Zdefiniujmy zbiór P jako zbiór tych ograniczeń górnych dla których zachodzi nasza teza:
P={n∈N:∀x(x≠∅∧x⊂n)⟹⋃x∈x}.
Zbiór P jest zdefiniowany jako zbiór tych liczb naturalnych n, że dla każdego zbioru x składającego się z liczb silnie mniejszych od n zbiór ten posiada największy element (którym jest ⋃x). Przechodzimy do indukcyjnego dowodu tego faktu.
- Niewątpliwie 0=∅∈P, ponieważ ∅ nie posiada żadnych niepustych podzbiorów.
- Załóżmy, że n∈P i ustalmy dowolne, niepuste x⊂n′. Jeśli n∈x, to, ponieważ pozostałe elementy n′ są podzbiorami n, otrzymujemy ⋃x=⋃n′=n∈x. Jeśli n∉x, to x⊂n i, na mocy założenia indukcyjnego otrzymujemy ⋃x∈x.
Ustalmy teraz dowolny niepusty zbiór liczb naturalnych x ograniczony z góry przez liczbę naturalną y. Natychmiast otrzymujemy, że x⊂y′ i na mocy dowiedzionej wcześniej własności ⋃x∈x⊂N, czyli ⋃x jest liczbą naturalną i elementem x. Niewątpliwie ⋃x jest nadzbiorem każdego z elementów x, co dowodzi, że ⋃x jest elementem maksymalnym zbioru x.