Processing math: 100%

Porządek na liczbach naturalnych

Porządek na liczbach naturalnych


Wśród naiwnie interpretowanych liczb naturalnych mamy zdefiniowany porządek mniejszości. Aby zdefiniować taki porządek w aksjomatycznie skonstruowanym zbiorze liczb naturalnych musimy go wyrazić za pomocą symboli predykatowych. Dla dowolnych dwóch liczb naturalnych m i n piszemy:

mndefmn

oraz

m<ndefmn.

Przy takim zdefiniowaniu relacji Fakt 4.3. i poprzednie ćwiczenie natychmiast gwarantują, że dla dowolnych liczb naturalnych m i n:

  • m<nmn,
  • (mnmn)m<n,
  • mnnm,
  • m<nm=nn<m - gdzie dokładnie jeden z warunków jest prawdziwy.

Kolejne własności dotyczące porządku na liczbach naturalnych podajemy w formie ćwiczenia:

Ćwiczenie 5.1

Dla dowolnych liczb naturalnych k,m i n następujące warunki są spełnione:

1. m=n(mnnm),
2. ¬(n<n),
3. (kmmn)kn,
4. (k<mmn)k<n,
5. (kmm<n)k<n,
6. (k<mm<n)k<n.

Ustalmy dowolne liczby naturalne k,m i n






Często używać będziemy zbioru wszystkich liczb naturalnych mniejszych niż dana liczba. Okazuje się, że zdefiniowaliśmy już takie zbiory - każda liczba naturalna to zbiór liczb silnie mniejszych od niej.

Wniosek 5.1.

Każda liczba naturalna n to zbiór liczb istotnie mniejszych od n. Formalnie:
nnN(zzn(zNz<n)).
Dowód

Dla dowolnego ustalonego n i z implikacja w lewą stronę jest oczywista (z definicji <). Implikacja w prawą stronę jest natychmiastową konsekwencją Twierdzenia 4.1. i definicji <.

Ćwiczenie 5.2

Ile jest funkcji f:NarrowN takich, że f(n)=f(n), dla każdej liczby naturalnej n.


Następujące twierdzenie mówi, że każdy zbiór liczb naturalnych zawiera liczbę najmniejszą w porządku . Pozwala ono dowody przez indukcję zamieniać na dowody niewprost. Zamiast przeprowadzać dowód indukcyjny dla zbioru P, rozważyć możemy zbiór NP. Na mocy poniższego twierdzenia zbiór taki posiada element minimalny, który jest albo zerem, albo następnikiem pewnej liczby naturalnej, co pozwala na uzyskanie sprzeczności.

Twierdzenie 5.2. [Zasada minimum]

Każdy niepusty zbiór liczb naturalnych zawiera element najmniejszy, to znaczy taki, że wszystkie elementy w tym zbiorze są od niego większe lub równe.

Dowód

Faktu tego dowodzimy indukcyjnie. Na początku ustalmy zbiór P:

P={nN:x(xNxn)xx}.

Zbiór P zawiera takie liczby naturalne, że dla dowolnego zbioru liczb naturalnych x jeśli xn (czyli w zbiór x zawiera liczbę naturalną silnie mniejszą od n), to zbiór x jest elementem x. Wykażmy, indukcyjnie, że P=N.

  • Niewątpliwie 0P, ponieważ, dla dowolnego, x fałszem jest x.
  • Załóżmy, że nP i ustalmy zbiór x taki, że xN i xn. Ponieważ n=n{n} naturalnie jest rozważyć dwa przypadki. Jeśli xn, otrzymujemy xx na mocy założenia indukcyjnego. W przeciwnym przypadku xn=, czyli xn={n}. Otrzymujemy wtedy nx. Równocześnie, dla każdego zx mamy nz lub n=z (na mocy identyczności pokazanych wcześniej) ponieważ zn -trzecia możliwość jest zabroniona na mocy xn=. To wykazuje, że dla każdego zN mamy, na mocy własności liczb naturalnych, nz. Używając własności przecięcia dostajemy nx, a ponieważ nx otrzymujemy xn - to daje x=nx - co należało wykazać.

Aby dowieść twierdzenie, ustalmy niepusty zbiór xN. Niewątpliwie istnieje nN takie, że nx. Wtedy nx, ponieważ nnx. Na mocy dowiedzionego chwilę wcześniej faktu wnioskujemy, że xxN. Czyli że x jest najmniejszą liczbą naturalną występującą w x.

Oczywistym faktem jest, że nie istnieje największa liczba naturalna. Aksjomatyczny dowód tego faktu przebiega niewprost. Jeśli n jest liczbą naturalną, to n jest również liczbą naturalną i n>n, więc n nie mogła być większa od wszystkich liczb. Niemniej jednak, jeśli pewien podzbiór liczb naturalnych jest ograniczony z góry, to posiada element największy.

Twierdzenie 5.3. [Zasada maksimum]

Jeśli x jest niepustym zbiorem liczb naturalnych ograniczonym z góry, tzn.:

yyNzzxzy,

to x posiada element największy, tzn.:

yyxzzxzy.

Dowód

Faktu tego dowodzimy przez indukcję. Zdefiniujmy zbiór P jako zbiór tych ograniczeń górnych dla których zachodzi nasza teza:

P={nN:x(xxn)xx}.

Zbiór P jest zdefiniowany jako zbiór tych liczb naturalnych n, że dla każdego zbioru x składającego się z liczb silnie mniejszych od n zbiór ten posiada największy element (którym jest x). Przechodzimy do indukcyjnego dowodu tego faktu.

  • Niewątpliwie 0=P, ponieważ nie posiada żadnych niepustych podzbiorów.
  • Załóżmy, że nP i ustalmy dowolne, niepuste xn. Jeśli nx, to, ponieważ pozostałe elementy n są podzbiorami n, otrzymujemy x=n=nx. Jeśli nx, to xn i, na mocy założenia indukcyjnego otrzymujemy xx.

Ustalmy teraz dowolny niepusty zbiór liczb naturalnych x ograniczony z góry przez liczbę naturalną y. Natychmiast otrzymujemy, że xy i na mocy dowiedzionej wcześniej własności xxN, czyli x jest liczbą naturalną i elementem x. Niewątpliwie x jest nadzbiorem każdego z elementów x, co dowodzi, że x jest elementem maksymalnym zbioru x.