Twierdzenie 6.1. [o definiowaniu przez indukcję]
Niech A i B będą zbiorami, a f:A→B i g:B×N×A→B funkcjami. Istnieje unikalna funkcja h:N×A→B taka, że:
h(0,a)=f(a), dla każdego a∈A,
h(n′,a)=g(h(n,a),n,a), dla każdego a∈A i n∈N.
Dowód
Dowód istnienia funkcji h będzie się opierał na analizie elementów następującego zbioru:
H={e:∃mm∈N∧e:m′×A→B∧(*)},
gdzie
e(0,a)=f(a), dla każdego a∈A,
e(g(n,a),n,a), dla każdego a∈A i n∈m(*)
Zbiór H jest to zbiór funkcji, które częściowo rozwiązują nasz problem -- funkcje ze zbioru H działają dla liczb naturalnych mniejszych niż pewne, ustalone m. Funkcja h, której istnienia dowodzimy, powinna działać dla wszystkich liczb naturalnych.
W pierwszej części dowiedziemy, że zbiór H jest niepusty i, co więcej, zawiera przynajmniej jedną funkcję e:m′×A→B dla każdej liczby naturalnej m. Dowód jest indukcyjny -- zdefiniujmy zbiór P jako zbiór tych liczb, dla których istnieją odpowiednie funkcje w H:
P={m∈N:∃ee:m′×A→B∧e∈H}.
Dowiedziemy indukcyjnie, że P=N:
zdefiniowana jako:
e′(n,a)={e(n,a),jeśli n∈m′,g(e(n,a),n,a),jeślin=m′,
przeprowadza m″ w B i należy do H , gwarantując, że m'\in P .
Na podstawie twierdzenia o indukcji istnieje funkcja e:m'\times A \rightarrow B należąca do H , dla każdego m\in\mathbb{N} .
Kolejną rzeczą jako wykażemy jest to, że dowolne funkcje e\in H i e'\in H dla tych samych argumentów zwracają takie same wyniki (oczywiście zakładając, że argumenty należą do przecięcia dziedzin tych funkcji). Nasz dowód przebiega niewprost. Załóżmy że funkcje e,e'\in H są takie, że istnieje n\in\mathbb{N} i a\in A spełniające e(n,a)\neq e'(n,a) . Zastosujmy Twierdzenie 5.2. do zbioru tych wszystkich n , dla których istnieje a\in A spełniające e(n,a)\neq e'(n,a) (na mocy naszego założenia zbiór ten jest niepusty). Otrzymujemy najmniejszą liczbę naturalną n taką, że e(n,a)\neq e'(n,a) . Liczba n nie może być równa 0 , bo wtedy e(0,a) = f(a) = e'(0,a) , więc, na mocy Faktu 4.2. n=k' , dla pewnego k . Ponieważ k < n , więc e(k,a)=e'(k,a) i otrzymujemy sprzeczność dzięki:
e(n,a) = e(k',a)=g(e(k,a),k,a) = g(e'(k,a),k,a) = e'(k',a) = e'(n,a).
Dowód twierdzenia kończymy, definiując h = \bigcup H . Na mocy wcześniejszego faktu h jest funkcją, a na mocy faktu, który dowodziliśmy indukcyjnie dziedziną h jest zbiór liczb naturalnych. Warunki stawiane h są spełnione w sposób oczywisty dzięki definicji zbioru H .
Aby wykazać unikalność funkcji h załóżmy, że istnieje funkcja h'\neq h spełniająca tezę twierdzenia. Wnioskujemy, że istnieje n\in\mathbb{N} i a\in A takie, że h(n,a)\neq h'(n,a) . Wtedy jednak h' zawężone do n' jest elementem zbioru H , co stoi w sprzeczności z faktem wykazanym o H .