Loading [MathJax]/jax/output/HTML-CSS/jax.js
Skip to Content

Potęga o wykładniku wymiernym

Definicja 5.1

Niech a będzie liczbą rzeczywistą dodatnią i m,n dowolnymi liczbami całkowitymi, przy czym n0. Potęgę o wykładniku mn liczby a definiuje równość
amn={(a1n)m, gdy n>0(a1n)m, gdy n<0.

Przykłady:
  1. 3611=(3111)6=(113)6 (tutaj n=11,m=6 i pierwsza linijka definicji),
  2. 3611=(3111)6=1(113)6 (tutaj n=11,m=6 i pierwsza linijka definicji),
  3. 3611=(3111)6 (tutaj n=11,m=6, więc zgodnie z drugą linijką definicji ,,minus'' znika z mianownika i pojawia się w liczniku),
  4. 3611=(3111)(6)=(3111)6 (tutaj n=11,m=6, więc zgodnie z drugą linijką definicji ,,minus'' znika z mianownika i pojawia się w liczniku).

Zauważmy, że 3611=3611, 3611=3611.

Zadanie 5.2 Oblicz, a następnie wskaż liczby równe:

  1. 823, 823, 823, 823, (813)2, (813)2, (813)2;
  2. (0,0016)54, (0,0016)54, (0,0016)54, (0,0016)54;
  3. (81)52, (81)104, (81)156, (81)104, (81)52.

Rozwiązanie:

    1. 823=(813)2=22=14,
    2. 823=(813)(2)=22=4,
    3. 823=(813)2=4,
    4. 823=(813)2=22=14,
    5. (813)2=22=4,
    6. (813)2=22=14,
    7. (813)2= ((813)1)2= (21)2= 2 − 2 = 14.
    1. (0,0016)54=((0,0016)14)5=(0,2)5=0,00032,
    2. (0,0016)54= ((0,0016)14)5= (0,2)5= (102)5= 55,
    3. (0,0016)54=((0,0016)14)5=(0,2)5=55,
    4. (0,0016)54=((0,0016)14)(5)=(0,2)5=0,00032.
    1. (81)52=(8112)5=(9)5,
    2. (81)104=(8114)10=310=(32)5=95,
    3. (81)156= (8116)15= ((8112)13)15= ((913)3)5= 95,
    4. (81)104=(8114)10=310=(32)5=95,
    5. (81)52=(8112)5=95.

Twierdzenie 5.3:

Jeśli a>0 i n,mC+, to amn=(a1n)m=(am)1n.

Dowód: Równość amn=(a1n)m wynika z definicji. Niech x=(a1n)m, y=(am)1n. Pokażemy, że zarówno x jak i y spełniają równanie tn=am:
xn=((a1n)m)n=(a1n)mn=((a1n)n)m=am,
yn=((am)1n)n=am.
W obu obliczeniach skorzystaliśmy z równości (b1n)n=b, raz dla b=a, drugi raz dla b=am. Liczby x i y są dodatnie i spełniają równanie posiadające jedno dodatnie rozwiązanie, więc x=y, czyli (a1n)m=(am)1n. Zadanie 5.2 (c) podpowiada ogólną własność, którą formułujemy w kolejnym twierdzeniu.


Twierdzenie 5.4:

Niech a będzie dowolną liczbą rzeczywistą dodatnią. Dla dowolnych liczb całkowitych m,n,p i q, z których n i q są różne od zera, z równości mn=pq wynika równość potęg amn=apq.

Dowód: Załóżmy, że a>0 i m,n,p,q są liczbami całkowitymi, przy czym n0, q0 i mn=pq. Ponieważ potęgę liczby z wykładnikiem, będącym ilorazem liczb całkowitych z dzielnikiem ujemnym, definiuje się poprzez potęgi o wykładniku będącym ilorazem liczb z dzielnikiem dodatnim, można w dowodzie założyć, że n>0 i q>0. Niech x=amn, y=apq. Mamy
xnq=(amn)nq=((a1n)m)nq=(a1n)mnq=((a1n)n)mq=amq
ynq=(apq)nq=((a1q)p)nq=(a1q)pqn=((a1q)q)pn=apn.
Skoro mn=pq, to mq=np. Tak więc zarówno dodatnia liczba x jak i dodatnia liczba y spełniają równanie
tnq = apn.
Ponieważ równanie to ma tylko jedno rozwiązanie, więc x=y, czyli amn=apq. Twierdzenie 5.4 pokazuje, iż bez żadnych obliczeń mamy prawo zapisać np. równości:
534=568=5912=59001200=545006000=
(0,3)95=(0,3)1,8=(0,3)2715=
(23)45=(23)45=(23)810=(23)810=
Z Twierdzenia 5.4 wynika poprawność następującej definicji.

Definicja 5.5

Niech a będzie ustaloną liczbą rzeczywista dodatnią, a liczba w dowolną ustaloną liczbą wymierną. Potęgą o wykładniku wymiernym w liczby a nazywamy liczbę apq, gdzie pq jest jakimkolwiek ilorazem liczb całkowitych reprezentującym liczbę w.

Uwaga 5.6 Zbiór liczb całkowitych zawiera się w zbiorze liczb wymiernych, więc Definicja 5.1 potęgi o wykładniku wymiernym dla podstawy dodatniej odnosi się również do potęgi z wykładnikiem całkowitym. Z drugiej strony Definicje 1.1 , 2.1 i 3.1 wprowadzały już potęgę o wykładniku całkowitym dla podstaw rzeczywistych różnych od zera, a więc w rzeczywistości dla podstaw dodatnich. Definicje te są zgodne, ponieważ jeśli s jest ustaloną liczba całkowitą, to s=s1=ksk dla dowolnej liczby k całkowitej różnej od zera i z Twierdzenia 5.4 wynika, że dla dowolnego a>0, as1=aksk podczas, gdy as1=(a11)s=as

(patrz: Uwaga 4.23 ).

Uwaga 5.7 Opisana powyżej definicja potęgi o wykładniku wymiernym, poprawna dzięki Twierdzeniu 5.4 , dotyczy podstawy dodatniej. Nie można jej powtórzyć w przypadku podstawy ujemnej pomimo, iż dla nieparzystych liczb dodatnich k określa się potęgę liczby o wykładniku 1k również dla podstaw ujemnych. Dla przykładu zastanówmy się nad możliwością określenia (32)35. Symbolowi temu można by nadać znaczenie w sposób następujący:
(32)35def=((32)15)3=(2)3=8
i liczba ta byłaby równa liczbie ((32)3)15=(215)15=((23)5)15=23, ale niemożliwe jest, by zachować własność opisaną w Twierdzeniu 5.4 . W myśl tego twierdzenia powinna zachodzić równość (32)35=(32)610, bo 35=610. Jednakże nadanie sensu zapisowi (32)610 nie jest możliwe, bo nie określa się potęgi

(32)110.

Dla potęg o podstawach dodatnich i wykładnikach wymiernych można sformułować twierdzenie analogiczne do Twierdzenia 3.3 , w którym zebrane zostają podstawowe własności operacji brania potęgi.

Twierdzenie 5.8:

Niech a i b będą dowolnymi liczbami rzeczywistymi dodatnimi, zaś w1 i w2 dowolnymi liczbami wymiernymi. Prawdziwe są następujące własności:

  1. aw1aw2=aw1+w2,
  2. aw1aw2=aw1w2,
  3. (ab)w1=aw1bw1,
  4. (ab)w1=aw1bw1,
  5. (aw1)w2=aw1w2,
  6. aw1=1aw1.

Dowód: Dowód każdej z własności przeprowadza się z użyciem reprezentacji ułamkowych liczb w1 i w2, w oparciu o definicję i twierdzenia wcześniej udowodnione. Niech w1=mn, w2=pq, gdzie m,n,p,qC, n,q>0.

  1. aw1aw2Df.9=amnapqTw.12=amqnqanpnqDf.8=(a1nq)mq(a1nq)npTw.4=(a1nq)mq+np= amq+npnq= amn+pqDf.9=aw1+w2,
  2. aw1aw2Df.9=amnapqTw.12=amqnqanpnqDf.8=(a1nq)mq(a1nq)npTw.4=(a1nq)mqnpDf.8=amqnpnq= amnpqDf.9=aw1w2,
  3. (ab)w1Df.9=(ab)mnDf.8=((ab)1n)mTw.10=(a1nb1n)mTw.4=(a1n)m(b1n)mDf.8=amnbmnDf.9=aw1bw1,
  4. (ab)w1Df.9=(ab)mnDf.8=((ab)1n)mTw.10=(a1nb1n)mTw.4=(a1n)m(b1n)mDf.8=amnbmnDf.9=aw1bw1,
  5. (aw1)w2Df.9=(amn)pqDf.8=((amn)1q)pDf.8=(((a1n)m)1q)pTw.11=((a1n)mq)pDf.8=(((a1n)1q)m)pTw.4=((a1n)1q)mpTw.10=(a1nq)mpDf.8=ampnq= amnpqDf.9=aw1w2,
  6. aw1Df.9=amn= amnDf.8=(a1n)mDf.4=1(a1n)mDf.8=1amnDf.9=1aw1.

Zwykle przyjmuje się dodatkowo definicję następującą:

Definicja 5.9

Jeśli w jest liczbą wymierną dodatnią, to 0w=0.

Zadanie 5.10 Podaj przykłady liczbowe ilustrujące każdą z własności wymienionych w Twierdzeniu 5.8 .

Rozwiązanie:

Odpowiedź mogłaby być następująca:

    1. 257212= 257+12= 210+714= 21714= 22314,
    2. 257212= 257+(12)= 210714= 2314,
    1. 34930,2=349(0,2)=349+15=32945,
    1. (64)25= (322)25= 3225225= 14225,
    1. (180,016)32=1832(0,016)32,
    1. (823)94=8(23)(94)=832,
    2. (23)1207= (231)1207= (32)1207,
    1. 653=1653,
    2. 131011=3(1011)=31011.

Zadanie 5.11 Oblicz:

  1. (34)23(281)1322128125,
  2. ((56)23(5(43)2)49)32,
  3. ((217)356(0,2)452)32.

Rozwiązanie:

  1. (34)23(281)1322128125= 323(41)232132(811)1322128125= (22)232132212(23)125323(34)132= 243+1321236532326= 240+1215636303803= 2220216303803= 22153803.
  2. ((56)23(5(43)2)49)32= (56)23(32)(5(43)2)49(32)= 56(5(43)2)23= 56523(43)43= 51232131443343= 218331+43513= 2113313513= (152048)13.
  3. ((217)356(0,2)452)32= (256(15)452)32= 25632((51)45)32232= 25432565= 2114565.

Zadanie 5.12 Określ zakres zmienności zmiennych:

  1. (x23x13)43x451,
  2. (x+y)25(xy)25,
  3. x(y1)23.

Rozwiązanie:

  1. x musi spełniać warunki:
    {x0x23x130x451 czyli {x0x13(x131)0x451 czyli {x0x131x451,
    tzn. x>1.
  2. Zmienne x i y są liczbami rzeczywistymi, które spełniają warunki
    {x+y0xy0(xy)250 czyli {yxyxxy czyli {yxy<x.

  3. Wyrażenie x(y1)23, czyli x[(y1)23] ma sens w następujących przypadkach:
    • gdy x>0, a (y1)23 jest liczbą rzeczywistą (w istocie może być tylko liczbą nieujemną), tzn. gdy x>0 i y1,
    • gdy x=0, a (y1)23 jest liczbą rzeczywistą większą od zera, tzn. gdy x=0 i y>1,
    • gdy x<0, a (y1)23 jest liczbą całkowitą, przy czym y1,
    • gdy x<0, a (y1)23 jest liczbą postaci 1k, gdzie k jest nieparzystą liczbą dodatnią, przy czym y1.

Zadanie 5.13 Przekształć wyrażenie określiwszy wcześniej zakres zmienności:

  1. (x32(x+1)32)2+2(x(x+1))32,
  2. x23y23x13y13,
  3. xyx14y14,
  4. x1y1x12+y12.

Rozwiązanie:

  1. Wyrażenie ma sens, gdy x0, x+10 i x(x+1)0, czyli gdy x0. Dla x0
    (x32(x+1)32)2+2(x(x+1))32=x3+(x+1)32x32(x+1)32+2(x(x+1))32=
    = x3 + x3 + 3x2 + 3x + 1 = 2x3 + 3x2 + 3x + 1.
  2. Wyrażenie ma sens, gdy x0, y0 i x13y130, tzn. gdy x0, y0 i xy. Wówczas
    x23y23x13y13=(x13y13)(x13+y13)x13y13=x13+y13.
  3. Wyrażenie ma sens, gdy x0 i y0 i x14y14, czyli gdy x0, y0 i xy. Wówczas
    xyx14y14=(x12y12)(x12+y12)x14y14=(x14y14)(x14+y14)(x12+y12)x14y14=
    =(x14+y14)(x12+y12)=x34+x14y12+x12y14+y34.
  4. Wyrażenie ma sens, gdy x0, y0, x0, y0 i x12+y120, czyli, gdy x>0 i y>0. Wówczas
    x1y1x12+y12=((x1)12(y1)12)((x1)12+(y1)12)x12+y12=(x12y12)(x12+y12)x12+y12=x12y12.