Definicja 5.1 Niech a będzie liczbą rzeczywistą dodatnią i m,n dowolnymi liczbami całkowitymi, przy czym n≠0. Potęgę o wykładniku mn liczby a definiuje równość |
Przykłady: |
|
Zauważmy, że 3−6−11=3611, 3−611=36−11.
Zadanie 5.2 Oblicz, a następnie wskaż liczby równe:
- 8−23, 8−2−3, 823, 82−3, (813)2, (813)−2, (81−3)2;
- (0,0016)54, (0,0016)−54, (0,0016)5−4, (0,0016)−5−4;
- (81)−52, (81)−104, (81)−156, (81)10−4, (81)5−2.
-
- 8−23=(813)−2=2−2=14,
- 8−2−3=(813)−(−2)=22=4,
- 823=(813)2=4,
- 82−3=(813)−2=2−2=14,
- (813)2=22=4,
- (813)−2=2−2=14,
- (81−3)2= ((813)−1)2= (2−1)2= 2 − 2 = 14.
-
- (0,0016)54=((0,0016)14)5=(0,2)5=0,00032,
- (0,0016)−54= ((0,0016)14)−5= (0,2)−5= (102)5= 55,
- (0,0016)5−4=((0,0016)14)−5=(0,2)−5=55,
- (0,0016)−5−4=((0,0016)14)−(−5)=(0,2)5=0,00032.
-
- (81)−52=(8112)−5=(9)−5,
- (81)−104=(8114)−10=3−10=(32)−5=9−5,
- (81)−156= (8116)−15= ((8112)13)−15= ((913)3)−5= 9−5,
- (81)10−4=(8114)−10=3−10=(32)−5=9−5,
- (81)5−2=(8112)−5=9−5.
Twierdzenie 5.3: |
Jeśli a>0 i n,m∈C+, to amn=(a1n)m=(am)1n. |
Dowód: Równość amn=(a1n)m wynika z definicji. Niech x=(a1n)m, y=(am)1n. Pokażemy, że zarówno x jak i y spełniają równanie tn=am:
xn=((a1n)m)n=(a1n)m⋅n=((a1n)n)m=am,
yn=((am)1n)n=am.
W obu obliczeniach skorzystaliśmy z równości (b1n)n=b, raz dla b=a, drugi raz dla b=am. Liczby x i y są dodatnie i spełniają równanie posiadające jedno dodatnie rozwiązanie, więc x=y, czyli (a1n)m=(am)1n. Zadanie 5.2 (c) podpowiada ogólną własność, którą formułujemy w kolejnym twierdzeniu.
Twierdzenie 5.4: |
Niech a będzie dowolną liczbą rzeczywistą dodatnią. Dla dowolnych liczb całkowitych m,n,p i q, z których n i q są różne od zera, z równości mn=pq wynika równość potęg amn=apq. |
Dowód: Załóżmy, że a>0 i m,n,p,q są liczbami całkowitymi, przy czym n≠0, q≠0 i mn=pq. Ponieważ potęgę liczby z wykładnikiem, będącym ilorazem liczb całkowitych z dzielnikiem ujemnym, definiuje się poprzez potęgi o wykładniku będącym ilorazem liczb z dzielnikiem dodatnim, można w dowodzie założyć, że n>0 i q>0. Niech x=amn, y=apq. Mamy
xnq=(amn)nq=((a1n)m)nq=(a1n)m⋅n⋅q=((a1n)n)m⋅q=am⋅q
ynq=(apq)nq=((a1q)p)nq=(a1q)p⋅q⋅n=((a1q)q)p⋅n=ap⋅n.
Skoro mn=pq, to mq=np. Tak więc zarówno dodatnia liczba x jak i dodatnia liczba y spełniają równanie
tnq = apn.
Ponieważ równanie to ma tylko jedno rozwiązanie, więc x=y, czyli amn=apq. Twierdzenie 5.4 pokazuje, iż bez żadnych obliczeń mamy prawo zapisać np. równości:
534=568=5912=59001200=545006000=…
(0,3)−9−5=(0,3)1,8=(0,3)2715=…
(23)−45=(23)4−5=(23)8−10=(23)−810=…
Z Twierdzenia 5.4 wynika poprawność następującej definicji.
Definicja 5.5 Niech a będzie ustaloną liczbą rzeczywista dodatnią, a liczba w dowolną ustaloną liczbą wymierną. Potęgą o wykładniku wymiernym w liczby a nazywamy liczbę apq, gdzie pq jest jakimkolwiek ilorazem liczb całkowitych reprezentującym liczbę w. |
Uwaga 5.6 Zbiór liczb całkowitych zawiera się w zbiorze liczb wymiernych, więc Definicja 5.1 potęgi o wykładniku wymiernym dla podstawy dodatniej odnosi się również do potęgi z wykładnikiem całkowitym. Z drugiej strony Definicje 1.1 , 2.1 i 3.1 wprowadzały już potęgę o wykładniku całkowitym dla podstaw rzeczywistych różnych od zera, a więc w rzeczywistości dla podstaw dodatnich. Definicje te są zgodne, ponieważ jeśli s jest ustaloną liczba całkowitą, to s=s1=k⋅sk dla dowolnej liczby k całkowitej różnej od zera i z Twierdzenia 5.4 wynika, że dla dowolnego a>0, as1=ak⋅sk podczas, gdy as1=(a11)s=as
(patrz: Uwaga 4.23 ).
Uwaga 5.7 Opisana powyżej definicja potęgi o wykładniku wymiernym, poprawna dzięki Twierdzeniu 5.4 , dotyczy podstawy dodatniej. Nie można jej powtórzyć w przypadku podstawy ujemnej pomimo, iż dla nieparzystych liczb dodatnich k określa się potęgę liczby o wykładniku 1k również dla podstaw ujemnych. Dla przykładu zastanówmy się nad możliwością określenia (−32)35. Symbolowi temu można by nadać znaczenie w sposób następujący:
(−32)35def=((−32)15)3=(−2)3=−8
i liczba ta byłaby równa liczbie ((−32)3)15=(−215)15=((−23)5)15=−23, ale niemożliwe jest, by zachować własność opisaną w Twierdzeniu 5.4 . W myśl tego twierdzenia powinna zachodzić równość (−32)35=(−32)610, bo 35=610. Jednakże nadanie sensu zapisowi (−32)610 nie jest możliwe, bo nie określa się potęgi
(−32)110.
Dla potęg o podstawach dodatnich i wykładnikach wymiernych można sformułować twierdzenie analogiczne do Twierdzenia 3.3 , w którym zebrane zostają podstawowe własności operacji brania potęgi.
Twierdzenie 5.8: |
Niech a i b będą dowolnymi liczbami rzeczywistymi dodatnimi, zaś w1 i w2 dowolnymi liczbami wymiernymi. Prawdziwe są następujące własności:
|
Dowód: Dowód każdej z własności przeprowadza się z użyciem reprezentacji ułamkowych liczb w1 i w2, w oparciu o definicję i twierdzenia wcześniej udowodnione. Niech w1=mn, w2=pq, gdzie m,n,p,q∈C, n,q>0.
- aw1⋅aw2Df.9=amn⋅apqTw.12=amqnq⋅anpnqDf.8=(a1nq)mq⋅(a1nq)npTw.4=(a1nq)mq+np= amq+npnq= amn+pqDf.9=aw1+w2,
- aw1aw2Df.9=amnapqTw.12=amqnqanpnqDf.8=(a1nq)mq(a1nq)npTw.4=(a1nq)mq−npDf.8=amq−npnq= amn−pqDf.9=aw1−w2,
- (a⋅b)w1Df.9=(a⋅b)mnDf.8=((a⋅b)1n)mTw.10=(a1n⋅b1n)mTw.4=(a1n)m⋅(b1n)mDf.8=amn⋅bmnDf.9=aw1⋅bw1,
- (ab)w1Df.9=(ab)mnDf.8=((ab)1n)mTw.10=(a1nb1n)mTw.4=(a1n)m(b1n)mDf.8=amnbmnDf.9=aw1bw1,
- (aw1)w2Df.9=(amn)pqDf.8=((amn)1q)pDf.8=(((a1n)m)1q)pTw.11=((a1n)mq)pDf.8=(((a1n)1q)m)pTw.4=((a1n)1q)mpTw.10=(a1nq)mpDf.8=ampnq= amn⋅pqDf.9=aw1⋅w2,
- a−w1Df.9=a−mn= a−mnDf.8=(a1n)−mDf.4=1(a1n)mDf.8=1amnDf.9=1aw1.
Zwykle przyjmuje się dodatkowo definicję następującą:
Definicja 5.9 Jeśli w jest liczbą wymierną dodatnią, to 0w=0. |
Zadanie 5.10 Podaj przykłady liczbowe ilustrujące każdą z własności wymienionych w Twierdzeniu 5.8 .
Odpowiedź mogłaby być następująca:
-
- 257⋅212= 257+12= 210+714= 21714= 2⋅2314,
- 257⋅2−12= 257+(−12)= 210−714= 2314,
-
- 3493−0,2=349−(−0,2)=349+15=32945,
-
- (64)−25= (32⋅2)−25= 32−25⋅2−25= 14⋅2−25,
-
- (180,016)32=1832(0,016)32,
-
- (8−23)−94=8(−23)⋅(−94)=832,
- (23)−1207= (23−1)1207= (32)1207,
-
- 6−53=1653,
- 13−1011=3−(−1011)=31011.
Zadanie 5.11 Oblicz:
- (34)−23⋅(281)132212⋅8125,
- ((56)−23⋅(5⋅(43)2)49)−32,
- ((217)−356(0,2)45⋅2)32.
- (34)−23⋅(281)132212⋅8125= 3−23⋅(4−1)−23⋅2132⋅(81−1)132⋅2−12⋅8−125= (22)23⋅2132⋅2−12⋅(23)−125⋅3−23⋅(34)−132= 243+132−12−365⋅3−23−26= 240+12⋅15−6⋅3630⋅3−803= 2220−21630⋅3−803= 2215⋅3−803.
- ((56)−23⋅(5⋅(43)2)49)−32= (56)−23⋅(−32)⋅(5⋅(43)2)49⋅(−32)= 56⋅(5⋅(43)2)−23= 56⋅5−23⋅(43)−43= 51−23⋅2−1⋅3−1⋅4−43⋅343= 2−1−83⋅3−1+43⋅513= 2−113⋅313⋅513= (152048)13.
- ((217)−356(0,2)45⋅2)32= (2−56(15)45⋅2)32= 2−56⋅32⋅((5−1)45)−32⋅2−32= 2−54−32⋅565= 2−114⋅565.
Zadanie 5.12 Określ zakres zmienności zmiennych:
- (x23−x13)43x45−1,
- (x+y)25(x−y)25,
- x(y−1)23.
- x musi spełniać warunki:
{x≥0x23−x13≥0x45≠1 czyli {x≥0x13(x13−1)≥0x45≠1 czyli {x≥0x13≥1x45≠1,
tzn. x>1. - Zmienne x i y są liczbami rzeczywistymi, które spełniają warunki
{x+y≥0x−y≥0(x−y)25≠0 czyli {y≥−xy≤xx≠y czyli {y≥−xy<x. - Wyrażenie x(y−1)23, czyli x[(y−1)23] ma sens w następujących przypadkach:
- gdy x>0, a (y−1)23 jest liczbą rzeczywistą (w istocie może być tylko liczbą nieujemną), tzn. gdy x>0 i y≥1,
- gdy x=0, a (y−1)23 jest liczbą rzeczywistą większą od zera, tzn. gdy x=0 i y>1,
- gdy x<0, a (y−1)23 jest liczbą całkowitą, przy czym y≥1,
- gdy x<0, a (y−1)23 jest liczbą postaci 1k, gdzie k jest nieparzystą liczbą dodatnią, przy czym y≥1.
Zadanie 5.13 Przekształć wyrażenie określiwszy wcześniej zakres zmienności:
- (x32−(x+1)32)2+2(x(x+1))32,
- x23−y23x13−y13,
- x−yx14−y14,
- x−1−y−1x−12+y−12.
- Wyrażenie ma sens, gdy x≥0, x+1≥0 i x(x+1)≥0, czyli gdy x≥0. Dla x≥0
(x32−(x+1)32)2+2(x(x+1))32=x3+(x+1)3−2x32(x+1)32+2(x(x+1))32=
= x3 + x3 + 3x2 + 3x + 1 = 2x3 + 3x2 + 3x + 1. - Wyrażenie ma sens, gdy x≥0, y≥0 i x13−y13≠0, tzn. gdy x≥0, y≥0 i x≠y. Wówczas
x23−y23x13−y13=(x13−y13)(x13+y13)x13−y13=x13+y13. - Wyrażenie ma sens, gdy x≥0 i y≥0 i x14≠y14, czyli gdy x≥0, y≥0 i x≠y. Wówczas
x−yx14−y14=(x12−y12)(x12+y12)x14−y14=(x14−y14)(x14+y14)(x12+y12)x14−y14=
=(x14+y14)(x12+y12)=x34+x14y12+x12y14+y34. - Wyrażenie ma sens, gdy x≥0, y≥0, x≠0, y≠0 i x−12+y−12≠0, czyli, gdy x>0 i y>0. Wówczas
x−1−y−1x−12+y−12=((x−1)12−(y−1)12)((x−1)12+(y−1)12)x−12+y−12=(x−12−y−12)(x−12+y−12)x−12+y−12=x−12−y−12.