Omawiane podejścia ograniczone są do środowiska z jedną jednostką przetwarzającą i dotyczą procesów niezależnych. Kwestia zależności przewija się jedynie w problemie odwrócenia (inwersji) priorytetów, który został tylko zasygnalizowany, gdyż wybiega nieco poza planowanie przydziału samego procesora (dotyczy planowania dostępu do zasobów).
W nawiązaniu do poprzedniego wykładu krótko scharakteryzowane są komponenty jądra, istotne w realizacji szeregowania procesów. Następnie omawiana jest ogólna koncepcja szeregowania, umożliwiająca matematyczny opis podstawowych algorytmów. Przy jej omawianiu scharakteryzowane są parametry czasowe procesów, które są podstawą omawianych dalej kryteriów oceny algorytmów planowania. Ostatecznie omawiane są algorytmy planowania, wraz z niektórymi aspektami ich dostrajania, konsekwencjami stosowania oraz kwestiami implementacyjnymi.